brieven aan mijn zusje(s): zomer 2021: oranje, geel en groen

Gisteren, nadat ik het verhaal van de dag al had afgesloten en mijn hersenspinsels op het grote wijde wereldweb had losgelaten, kwamen er nog twee berichten bij de redactie binnen. Allereerst scheerden twee ballonnen rakelings over de camping (bleken een paar honderd meter verder het luchtruim te hebben gekozen). Mooi gezicht zo in het avondlicht. Deed me denken aan de ballontocht die we in 2000 gemaakt hebben met mijn schoonouders, cadeautje omdat ze vijftig jaar getrouwd waren of zo. Vond in mijn digitale bestanden nog een foto die we gemaakt hebben vanuit het mandje van de ballon van een stukje Duitsland-net-over-de-grens (zie foto hieronder).

Ooievaars genoeg in de omgeving. We hebben op de camping zelfs een huisexemplaar. Elke avond wanneer de barbecues weer aangestoken worden strijkt deze mevrouw of mijnheer (verschil is moeilijk te zien) neer om te schooieren naar stukken vlees die de campinggasten best aan deze schoonheid willen geven. De tijd dat ooievaars leefden van breedbekkikkers ligt ver achter ons, ze gaan gewoon met hun tijd mee.

woensdag 21 juli: @ zarazai (litouwen)

Als je een tour door de Baltische landen maakt ga je normaal van highlight naar highlight en laat je het echte binnenland liggen. Het kostte me niet veel overredingskracht om W ervan te overtuigen dat kennismaken met landen ook impliceert dat je naar niet-toeristische gebieden gaat. Vandaag was dus echt mijn dag. Mijn twee vrouwen (Miep van Google Maps en zij van Berry) hadden een leuke route uitgedacht, niet over de grote weg, maar min of meer binnendoor. Aan de mooiste wegen van Europa heb ik vandaag een nieuwe toegevoegd: de P32, een regionale weg in Letland van Augšlīgatne naar Skrīveri. Totaal een kleine 75 kilometer lang. Een en al leegte, heel af en toe een tegenligger, afwisselend bos, onontgonnen land en landbouwgrond, ook veel gemaaid grasland. Dank zij de EU is de weg inmiddels geasfalteerd. Op Wikipedia staat nog een foto van de P32 in oorspronkelijke staat (met plezier geleend en hier weergegeven). W was blij dat de EU de deksel van een geldpotje had losgedraaid (ik eigenlijk ook wel). “Als je denkt dat je een non aangereden hebt, kun je gerust zijn: het is maar een ooievaar die tegen je voorruit zit geplakt”, sprak W en maakte een vergelijking tussen zebra’s in Zuid-Afrika, ooievaars in de Baltische landen en nonnen zonder een bepaalde woon- of verblijfplaats. Ben doof aan mijn rechteroor, dus de essentie van het verhaal is me ontgaan, maar het zal ongetwijfeld een boeiende story geweest zijn. Bij Skrīveri is het logisch om de A6 naar Daugavpils te pakken en van daaruit naar het zuiden af te zakken naar Litouwen. Miep besliste anders en ging binnendoor zodat we in Aknīste nog boodschappen konden doen, niks niet grote supermarkt maar een ouderwetse “vaikals” (zeg maar buurtkruidenier), waarvan we met moeite de ingang konden vinden: zo’n winkeltje uit een grijs verleden en met een beperkte keuze. Aangepast menu dus vanavond. Bij Subate (met nog veel Russische betonflats en restanten van kolchozen) een heel stil grensje over en al snel waren we in Zarasai op de camping (code campercontact 10.085), volgens de boekjes maximaal 17 €, volgens onze portemonnee 6 euro meer. De beheerder zal wel naar het kenteken gekeken hebben en op basis van de kleur van de plaat de prijs bepaald hebben. Op zich een prachtige locatie, in het bos aan een mooi meer. W had nog een plonsje willen doen, maar vond de luchttemperatuur te frisjes. Beetje verwend de afgelopen weken. Ligt aan de A6 (tweebaansweg) maar geen last van gehad.

Neerzetten die bus en snel op de fiets, een tochtje langs de vele meren. Zarasai is zwaar gesponsord door de EU, er is een compleet waterpark met horecavoorzieningen aangelegd. Alleen Litouwers tref je hier, geen buitenlander gezien. Overigens vandaag op de hele route van 271 kilometer geen camper of caravan gespot. Blij dat we deze route hebben genomen, we hebben nu een wat meer compleet beeld van Letland (en morgen Litouwen) en dat is het mooie aan reizen. Morgen? Jazeker: morgen is er weer een dag en gaan we “binnendoor” naar Kaunas.