brieven aan mijn zusje(s): zomer 2021: oranje, geel en groen

zondag 4 juli: @ toluń

Zoek er geen vijf-sterren-sanitair, geen zwembad van 50 meter; een animatieteam is er niet en een discoavond is er ook niet te vinden. Gewoon een rustige camping met gastvrije eigenaren en het sanitair is er schoon. Samenvattend: osc (ons soort camping). Volgens W zijn we aan het reizen en niet aan het vakantie vieren, dus moeten we verder. De schade viel mee: 3 x 15 € overnachten (inclusief stroom) en 35 € voor twee keer “mee-eten” inclusief vijf consumpties. Een aanradertje: camping "de kleine stad".

Een tussenstop in Buskupin waar het “Biskupin Archeologisch Reservaat” te vinden is. Het is een soort openluchtmuseum met kopieën van nederzettingen uit verschillende periodes, van de steentijd tot de vroege middeleeuwen: bouwwerken en figuranten die het dode hout wat opfleuren. De belangrijkste spot is een nederzetting uit de Brons- en IJzertijd, nagebouwd op basis van vondsten uit de twintigste eeuw. We hebben er ruim een uur rondgesjokst, best interessant. Mocht je er ook heengaan, laat je dan niet in de luren leggen door een paar struise Poolse vrouwen die je op een privéparking willen binnenzwaaien met officieel aandoende vlaggen. Je betaalt 10 zloty voor de parkeerplaats terwijl je 60 meter verder gratis je vehikel kwijt kunt.

Mooie nieuwe weg (voor een groot deel klaar), de S5 van Poznań naar Bydgoszcz. Zelfs de toiletgebouwen op de parkeerplaatsen zijn supersonisch. Een heel verschil met toen we 15 jaar geleden een rondreis door Polen maakten met ons groene monster. Vanaf Bydgoszcz tot een kilometer of 10 voor Toruń mochten we over een mooie weg die het nummer 10 van de Poolse verkeersautoriteiten heeft meegekregen.

De laatste kilometers werden we de binnenlanden ingestuurd, een weggetje langs de Wisla om te eindigen bij Camping Tramp, ook bekend als camping 33. Goed onderhouden al maken ze schijnbaar op zondag het sanitair niet schoon. Code campercontact 29.106. De tafels van het restaurant waren gedesinfecteerd, het duurde een tijdje voor we het bordje ontcijferd hadden. Iets van: gedesinfecteerde tafel, ga rustig zitten. Ik loop nu een paar uur op de zaken vooruit.

Nog een paar bordjes om over na te denken, ik kom er morgen op terug:

Tussen de camping en de stad Toruń stroomt de Wisla. Een brug verbindt beide oevers. Heb nog nooit zo’n hekel gehad aan een brug: veel te lang (25 minuten wandelen of zo) en pal in de zon. Als je die ellende achter je hebt gelaten kom je in een hele mooie stad. Een groot museum kun je beter zeggen, een museum met stadsmuren en grachten, straten van kinderkopjes waar je regelmatig over struikelt, middeleeuwse steegjes en ontzettend veel oude gebouwen in baksteengotiek. En veel, heel veel toeristen op veel, heel veel terrasjes. En als je de drukte wilt ontvluchten ga je naar de oever van de Wisla. Deze rivier heeft er voor gezorgd dat Toruń in de middeleeuwen een welvarende Hanzestad was. In tegenstelling tot veel andere oude Poolse steden (zoals bijvoorbeeld Poznań) heeft Toruń weinig geleden in de Tweede Wereldoorlog en is oud hier nog echt oud en geen namaak. De indeling van de oude wijk is sinds de middeleeuwen onveranderd gebleven. Vergeet ik nog bijna te vertellen dat we hier in de geboortestad van Copernicus zijn.

Na een paar uur slenteren hadden we er genoeg van: trek, dorst en vermoeide voeten. Niet eten in de stad, want die lange brug “doen” met wat bier in je lijf is ook niet alles. Na 14.000 stappen (da’s wel inclusief het openluchtmuseum eerder deze dag) konden we onze vermoeide lijven vlijen op de stoelen van het terras van het campingrestaurant en een studie maken van dat eerdergenoemde bordje. “Wanneer gaan we vakantie houden in plaats van reizen?” was mijn vraag aan W. Na deze koude rakkers kwam er ook een stevig bord met eten op tafel. Financieel verzwakt maar fysiek gesterkt konden we de laatste meters naar onze camper nog net droog afleggen: net toen we de deur open hadden viel er een bui (en later nog een).