brieven aan mijn zusje(s): nazomerreis 2021

Het schijnt dat we weer eens een groot spektakel gemist hebben! Bij het bladeren door het nieuws kwam ik de volgende tekst tegen: In de regio Avignon-Nîmes is er een zogenaamde supercel ontstaan, een zware onweersbui die om zijn eigen as roteert. “Dat is in principe niet raar in dit gebied voor deze periode van het jaar”, legt Wouter van Bernebeek, meteoroloog voor het weerbureau Weerplaza uit. ”Koude najaarslucht waait over het warme water van de Middellandse Zee, en daardoor ontstaan zware buien. Dit is wel het eerste geval wat er echt uitspringt dit jaar.” De bui was niet niks. “Wat dit exemplaar bijzonder maakt, is dat hij urenlang bleef hangen boven hetzelfde gebied”, vertelt Van Bernebeek. “Normaal verplaatst een supercel zich snel, maar in Zuid-Frankrijk bleef hij stil hangen. Dat zorgde voor veel overlast en gigantische overstromingen. Ik heb gehoord van een lokale rivier die wel 1,5 meter is gestegen door al het water.” ”De neerslag is vergelijkbaar met wat er in Limburg viel”, deelt Van Bernebeek, “maar wat bij ons in twee dagen viel, viel in Zuid-Frankrijk in vier uur. Ook besloeg de bui in Limburg een veel groter gebied dan nu in Zuid-Frankrijk. Het water is daar op één plek gevallen en dat moet in kleine riviertjes terugstromen naar de Middellandse Zee. De ergste beelden moeten nog komen denk ik.” We waren er niet bij, dus de foto is geleend.

In 2018 werd in Frankrijk een nieuw landelijk maximum van 80 kilometer per uur ingevoerd voor wegen buiten de bebouwde kom, dit uit milieu- en vooral vanuit veiligheidsoverwegingen. Ik verbaasde me over het feit dat we dit jaar regelmatig borden met 90 tegenkwamen. Wat blijkt? Sinds 2019 mag elk Frans departement het zelf bepalen (reden: veel protest in Frankrijk, gemolde verkeersborden en radarpalen) en dus zijn sommige teruggegaan naar de oude norm. Inmiddels zijn 12 departementen weer afgestapt van de 80-kilometerregeling. Het wordt er niet eenvoudiger op om een snelheidsboete te ontlopen: voor je het weet rijd je in een ander departement en gelden er andere regels. We wachten vol spanning de vakantiepost af.

Nog zo’n Frans dingetje dat ooit met veel bombarie werd aangekondigd: de alcoholtester. Heb er nog een paar in de auto liggen, maar sinds 2020 hoef je die dingen niet meer verplicht bij je te hebben. Die van ons zullen inmiddels wel over de datum zijn.

Maar de Fransen hebben weer wat anders gevonden: sinds 1 januari 2021 is een dodehoeksticker in Frankrijk verplicht voor alle voertuigen die zwaarder zijn dan 3.500 kilo. Een camper met C/C1-rijbewijs valt daar dus ook onder. Ook hiertegen is al het nodige protest aangetekend en de kwestie is zelfs aangekaart bij de Europese Commissie, maar die heeft nog niks van zich laten horen. Zal ongetwijfeld ook wel weer teruggedraaid worden.

woensdag 15 september: @ ittervoort

Een waterig vliesje lag er vanmorgen over het Franse landschap: miezer en later wat meer water uit de lucht. Een prachtige camping trouwens daar in Neufchâteau, onthouden voor een volgende reis. W vroeg wel of ik de treinen nog had gehoord vannacht, mijn antwoord was “Welke treinen?” We hadden een route uitgestippeld die min of meer een kaarsrechte lijn naar het noorden volgde. Luxemburg moest vermeden worden, dat is inmiddels één groot verkeersinfarct geworden, W vertelde tijdens het rijden dat er een file stond van 35 minuten. Dus eerst een stuk D674 om wakker te worden, bij Toul op de A31 om op te schieten en na Metz het meest lelijke deel van Frankrijk in via de A30 en de N52. Lelijk vanwege de gore industriesteden in die hoek van het land. Bij Longwy de grens over waardoor we Luxemburg rechts van ons lieten liggen. Eigenlijk net niet helemaal want bij Martelange kun je aan de rechterkant van de weg op Luxemburgs grondgebied goedkoop tanken, € 1,249 per liter, zo komt Jan Splinter door de nazomer. Stukje autosnelweg (A26) en dan Luik! Bulldozer ervoor en platwalsen! Het was weer dolle pret met een autosnelweg die gewoon stopte vanwege werkzaamheden. Meisje van Google Maps loodste ons dwars door de stad. Mag eigenlijk niet met voitures langer dan 6 meter, maar nood breekt wet. In Nederland aangekomen was het droog en wees de buitenthermometer 20 graden aan. Kijk, da’s beter.

Op naar Ittervoort. Onderweg had W al een paar keer opgemerkt dat er veel trucks van Vos Logistics op de weg waren in tegenstelling tot ons reisje eerder deze zomer toen we op weg naar het oosten vooral Raben zagen rijden. Blijkt Vos Logistics een vestiging in Ittervoort te hebben. Harry Vos is in 1944 heel klein begonnen en is zoals dat vaak gaat is het bedrijf explosief gegroeid, zowel door autonome groei als door overnames in binnen- en buitenland. Gelezen: In 2019 had het bedrijf 30 vestigingen in meerdere Europese landen. Er werkten toen 3.000 mensen, en het wagenpark bestond uit 1.400 hoofdzakelijk Euro V en VI voertuigen, 4.000 laadeenheden en er was 300.000 m2 opslagcapaciteit. Neergestreken op camperplaats Ittervoort, niet voor de eerste en zeker niet voor de laatste keer. Niet druk: er stond één camper en later op de dag kwam er nog eentje bij; dus met zijn drieën ruzie maken om 40 plekken.

Jan Linders is om de hoek, dus snel een paar boodschappen en vervolgens een fietstocht van zo’n 35 kilometer (via knooppunten) voornamelijk langs de Maasplassen. Dorpjes tegengekomen die we nog nooit eerder gezien hebben: Pol, Heel, Beegden en een situatie tegengekomen waarvan we dachten dat het alleen in het buitenland voorkwam: een hek over een doorgaand fietspad en zoek-het-zelf-maar-uit (foutje van ons: later bleek dat we een omleidingsbord hadden gemist). Fijn om weer in Nederland te zijn, maar dat je dan meteen een lange broek en sokken aan moet?