nazomerreis 2021 – 23: schuitje varen, theetje drinken

Schuitje varen, theetje drinken, maar dan niet naar de Overtoom maar naar Walcheren. De thee hebben we ook overgeslagen. We steken de Westerschelde over, met de fiets. Zeeland bestond vroeger uit eilanden. Zonder Deltawerken, Zeelandbrug, Westerscheldetunnel of A58 was het onmogelijk om je over de weg te verplaatsen tussen de verschillende Zeeuwse gebieden. De veerdiensten waren dan ook de levensader van de provincie. Ik ga me beperken tot de (voormalige) veerdiensten vanaf Zeeuws-Vlaanderen, anders komt er nooit een einde aan dit verhaal. Het gaat dus om de nummers 1 tot en met 4 van bijgaand kaartje, waarbij 2 en 3 in eerste instantie één dienst vormden, de veerdienst Vlissingen – Borssele – Terneuzen – Hoedekenskerke, eerst in delen, toen samengevoegd en later werden gesplitst om tenslotte te worden opgedoekt, waardoor er twee reguliere diensten overbleven: Kruiningen – Perkpolder (aanvankelijk een ander traject, namelijk Hansweert – Walsoorden) en Vlissingen – Breskens. Op dit laatste traject werd al gevaren vanaf 1828 door een particuliere stoomboot, gesubsidieerd door de provincie. Het serieuze werk begon toen de PSD (Provinciale Stoombootdiensten in Zeeland) in 1866 werd opgericht en langzaam maar zeker vrijwel alle veerdiensten onder haar vleugels nam. Door de Deltawerken verdwenen de veerdiensten, zo werden door de aanleg van de Zeelandbrug de diensten over de Oosterschelde overbodig, werden over diverse nieuwe dammen wegen aangelegd en tenslotte verdwenen in 2003 door de openstelling van de Westerscheldetunnel de laatste autoveerdiensten.

dinsdag 21 september: @ cadzand

Een koude nacht, maar daar niet zoveel van gemerkt. Wel dat het een koude ochtend was. Vanmorgen bij het wakker worden wees de thermometer net geen 10 graden aan (binnen!) dus voor het eerst sinds maanden weer eens de kachel aan. Je hebt zo’n ding tenslotte niet voor niets in je busje zitten. Gisteravond het besluit genomen om nog een dagje te blijven in Cadzand, het weer is goed en we moeten nog varen. 

En dan varen we eindelijk over de Westerschelde van Breskens naar Vlissingen (en terug, want we hadden een retourtje), nog steeds één van de drukste vaarroutes ter wereld. We doen dat heen en terug met de Maxima. Neem ik tenminste aan: heb geen naam aan de buitenkant van de boot gezien, maar in de salon hing een grote foto van haar. De andere boot heet Willem-Alexander, zijn kop zal wel in de salon van die boot hangen. Dat fiets- en voetveer heeft wel flink wat voeten in de aarde gehad, de geschiedenis laat zich lezen als een soap. Fast Ferrys die helemaal niet zo fast waren en regelmatig machineproblemen van die SWATH-veerboten. SWATH staat voor “Small Waterplane Area Twin Hull”, een soort catamaran, maar dan net iets anders (zie bijgaande tekening). Daarnaast is de dienst inmiddels in handen van de derde exploitatiemaatschappij: de provincie regelt de zaken weer omdat niemand “het zinkende schip” wil hebben.

Mooi tochtje naar de terminal, waar we € 8,40 per persoon mochten aftikken (seniorenkaartje en fiets). Heen heerlijk in het zonnetje gezeten aan de juiste kant van de boot, snuitje richting oosten dus. W kon haar fiets ook nog aan het infuus hangen, je weet maar nooit met die vonkenvreter. Ik vertelde al eerder dat de Westerschelde één van de drukste vaarroutes ter wereld is, maar toen wij de oversteek maakten was het erg rustig. Halverwege kwamen we Willem-Alexander tegen, de boot dus en na 25 minuten meerden we aan aan de andere kant van het water.

Op naar het Maritiem MuZEEum aan de haven van Vlissingen in een gebouwencomplex met panden uit de zestiende eeuw en later. Het museum laat de maritieme geschiedenis van Zeeland zien, waarbij natuurlijk veel aandacht geschonken wordt aan Michiel de Ruyter, die in Vlissingen werd geboren. Opvallend was het uitkijktorentje waar je een mooi uitzicht hebt over Vlissingen en het water. We hebben veel trappen beklommen. Speciale tentoonstelling “het verdronken eiland”. In foto’s en verhalen wordt aandacht besteed aan het bombardement van Walcheren in oktober 1944 door de geallieerden. De bedoeling was om de Duitse bezetter te verjagen. Grote delen van het bewoonde gebied kwamen onder water te staan. In de Walcherense dorpen leefden de mensen verder op het ritme van het getij. Het duurde meer dan een jaar voordat de dijken waren gedicht.

Een toertje door Vlissingen, mooi stadje, maar er zijn er meer van. Even de kerk op de foto (is het de Sint-Jacobskerk?) en een rondje kutkasseien. De lunch was deze keer een culinair hoogstandje, niet geheel belangeloos verzorgd door Frituur Bankert op de boulevard. Vaste lezeres L te D houdt van eetfoto’s of waren het foto’s van eten? Dus op haar verzoek: twee kleintjes friet met, twee kroketten en één halve liter Spa rood, samen krap aan € 12,00. U vraagt en wij draaien.

Een veerboot gaat “heen en weer”, dus om terug te keren naar Zeeuws-Vlaanderen moesten we de “weer” hebben. Boodschappen gedaan bij de Jumbo in Breskens (hier kon ik mijn Jumbopas ook scannen!) en toen de hele kustweg tot aan de Belgische grens afgefietst. Mooi! Nog een schip van de Grimaldi Lines kunnen kieken dat niet gezonken, gekapseisd of op de rotsen gelopen is.

Tijdens onze laatste kilometers kwamen we tot de ontdekking dat elke boer hier wel zijn eigen mini-camping heeft, net als in de omgeving van Winterswijk dus. Allemaal nog redelijk bezet. Tegen vijf uur terug bij de tent met zo’n 46 kilometer op de teller. Uitpuffen en voor je het weet sta je weer achter het fornuis: restjes wegwerken, het einde van onze najaarsreis 2021 is nakende.

Een mooie dag. En morgen? Morgen is er weer een dag. De afstand naar de Achterhoek is vrij groot, dus het kan zijn dat we een tussenstop inlassen: er schijnt in Nijkerk een mooie nieuwe camperplaats te zijn. Je ziet het morgen.

Een koud maar stralend begin. Later een sluierbewolking. Temperatuur volgens weeronline.nl 19 graden.

Wifi-index: 67 %;  netwerk KPN Camping Essenhoeve, 3 km buiten Cadzand; 19 € + 2€40 toeristenbelasting; code campercontact 27179