Inderdaad: een vreemde titel van dit verslag. Toch is er niets aan verzonnen! Gisteren, tijdens ons “dinner for six” vond de sluiting dat na acht jaar trouwe dienst (één jaar verhuur voordat we het busje kochten) met een gerust hart de pijp aan maarten gegeven kon worden en nam een vorm aan die we classificeren als non-reparabel. De sluiting moest het ook wel ontgelden, bijna drie flessen wit zorgden voor het prettig wegwerken van de vier gangen. En wit moet koel staan. Opa repareert alles met ducttape volgens onze jongste kleinzoon en inderdaad: de deur sluit heel goed met een stripje van dat wonderspul. Niet vergeten de deur weer goed te sluiten na een stop, dus “heb je de koelkast wel dichtgeplakt?” is nu de vraag die we elkaar elke keer stellen voor we wegrijden. Heb ooit een keer 10 kakelverse eieren gekocht die in een ruime bocht een zelfstandig leven gingen leiden in ons busje. Neem aan dat dat lijden voor mij was.
vrijdag 3 september: @ vézelay
Zigzaggend naar het zuiden zou je onze najaarstocht ook kunnen noemen. Was Saverne een uitstapje naar links, vandaag Vézelay: een uitstapje naar rechts. Jaren hebben we de naam van de plaats op borden gezien op weg naar het zuiden of terug en elke keer zeiden we “Dat moeten we eens uitvoerig bekijken”. Wat in het vat zit verzuurt niet. Pelgrimsoord en een van de startpunten van de Camino de Santiago. Daarnaast het toneel van historisch belangrijke massabijeenkomsten zoals de aanzetten tot de Tweede (1146) en Derde (1190) Kruistocht. Ook de volgende kruistochten (1248 en 1270) vertrokken vanuit Vézelay. Beroemdheden hebben hier over de straatstenen gelopen: Richard Leeuwenhart, Lodewijk de Heilige, Koning Filips II van Frankrijk en (vooral niet vergeten!) Bernard van Clairvaux.
Het duurde even voor we in Vezelay aankwamen, 380 hele kilometers wel te verstaan. Wel een hele mooie tolvrije route over wegen die we (op een enkeling na) nog nooit bereden hebben. Frankrijk op zijn mooist, dorpen waarvan je vermoedt dat ze alleen maar hurktoiletten hebben, de Euro nog steeds niet ingevoerd is en een kopje koffie 1 Franse Franc kost. Tja vermoedens: de werkelijkheid is ongetwijfeld anders. W liet het woord “campestre” vallen, maar volgens mij haalt ze wat talen door elkaar, campestre is namelijk Spaans en kan vertaald worden met “landelijk”. Maar “rural” was het zeker, als je bent grootgebracht met de Fabeltjeskrant dan weet je wat ik bedoel als ik zeg dat deze wegen model gestaan zouden kunnen hebben voor het Braamstruikse Binnenpad.
Omdat Vézelay gebouwd is op de top van een “berg” waarvan het hoogste puntje gereserveerd is voor de beroemde abijkerk, zie je het plaatsje al van verre liggen. Het wordt morgen een uitdaging om de kerk wandelend te bereiken. W heeft al een klein verkenningstochtje gemaakt, het wandelpad naar ons einddoel loopt namelijk door de wijngaarden. Ik mocht op het fort passen, maar alleen wanneer ik mij in een zeer gewaagde pose zou laten fotograferen. En zie: een mooie man in een nog mooier busje? Het eten wordt een makkie vanavond: we hebben nog een stokbrood, kaas en sla over van gisteren; karbo erbij en klaar is de kok.
Het was een mooie, maar vermoeiende, reisdag. En morgen? Morgen is er weer een dag waar Puzzel een dagje rust krijgt en ik voor berggeit mag spelen: na al die jaren kunnen we dan eindelijk Vézelay van onze bucketlijst strepen.
V:
165.855
A: 166.235
rijtemperatuur:
14-26 graden
|
eerst
volop zon, later wat meer bewolking
|
Wifi-index:
75 %; netwerk OrangeF
Camping
municipal Vézelay de l’Ermitage; € 14,44 all-in; code
campercontact: 12.860
|
