nazomerreis 2021 – 7: plonzen in dompierre-les-ormès

“Wat heb je toch met die Bernardus van Clairvaux?”, appte regelmatige lezeres A te L me vanmorgen. Ze vond dat ze deze naam wel regelmatig tegenkwam in mijn stukjes. Ben even terug gaan bladeren. Bernard wordt voor het eerst genoemd in mijn blog van 22 augustus van dit jaar waarin ik het heb over verjaardagen en naamdagen. Ik schrijf daar dat ik uit verschillende naamdagen kan kiezen omdat er meerdere heilige Bernardussen zijn en sluit af met “We houden het maar op 20 augustus, dan is de heilige Bernardus van Clervaux aan de beurt.” Dan komt Bernard weer naar voren in mijn blog van 2 september: “Wij gaan naar Vezelay, de stad van Bernard van Clairvaux, je weet wel: mijn naamdagheilige. Ook bekend van verschillende kruistochten, maar daarover morgen meer” en wordt terloops genoemd op 3 september wanneer ik een rijtje bekende en beruchte bezoekers/inwoners van Vézelay opsom. Tenslotte moest je gisteren de groeten van hem hebben, omdat we een beeld van het tegenkwamen in de basiliek van Maria Magdalena. Valt toch allemaal best mee.? En dan heb ik het nog niet eens gehad over zijn vermogen om mensen te overreden. Wat vind je van het volgende stukje? “Bernardus kwam tot de overtuiging dat hij geroepen was tot het kloosterleven, maar wilde dit niet alleen doen. Hier kwam zijn overtuigingskracht voor het eerst tot uiting: hij kreeg op termijn al zijn broers, zus, schoonzus, oom en vele anderen zo ver om met hem mee te gaan. Zo meldde zich in 1112 een gezelschap van dertig mensen aan de poorten van de abdij van Cîteaux en in het volgende jaar traden zij allen in.” Het schijn zelfs dat zijn vader een paar jaar later lid is geworden van het clubje. Best een interessante man, maar wil je meer over hem weten, beste lezeres A te L, kijk dan eens op https://www.lucepedia.nl/dossieritem/bernardus-van-clairvaux/bernardus-van-clairvaux-1090-1153.

zondag 5 september: @ dompierre-les-ormès

Of ik me niet schuldig voelde dat ik de eindbestemming voor vandaag niet wist, was een vraag in hetzelfde appje van A te L. Antwoord: absoluut niet! Ik weet dat we richting zuiden gaan en het zal me worst wezen of we vanavond in Dijon of Lyon uitkomen of ergens daartussenin. Het enige wat ik weet is dat we na de min of meer primitieve camping in Vézelay iets krijgen met ongetwijfeld een overdekt zwembad of een verwarmd buitenzwembad, het liefst beide. Ik ben al tevreden met een plekje waar ik het toilet kan lozen en water kan innemen. Af en toe een douche is ook prettig, maar dat hoeft niet elke dag: vroeger gingen we ook maar één keer in de week in het teiltje. Afsluitend: W is van de campings en ik van de routes en dat lijkt me een uitstekende taakverdeling. Als er iets is wat ik interessant vind en dat ongeveer op onze reisroute ligt, meld ik me en dan krijg ik mijn zin (zoals deze dagen in Vézelay). Een reis naar het zuiden van Frankrijk hebben we al veel vaker gemaakt, maar om met W te spreken: “het is geen herhaling van zetten, maar meer een verdieping”. Met dat soort woorden ben ik heel gelukkig en daarom kunnen we zo goed samen reizen. Overigens heb je nog een foto tegoed van de koelkast met noodsluiting.

Een route in de lengte door de Morvan. Begonnen in Vézelay en geëindigd in Autun (wat de Morvan betreft dan, onze route ging nog een stukje verder). Zo’n gebied waarvan je denkt: als je hier woont moet je wel heel zorgvuldig je boodschappenlijstje samenstellen. De naam Morvan stamt uit het Keltisch, waarbij Mar “zwart” betekent en Vand voor “gebergte" staat. Het is sinds 1970 een regionaal natuurpark en op de 290.900 ha wonen zo’n 51.000 mensen. Opmerkelijk feitje: de Morvan is een streek die qua economie niet alleen afhangt van het toerisme maar ook van de kerstbomencultuur. We stopten “ergens onderweg” omdat W een leuk lokaal marktje spotte, later zag ik dat het plaatsje Quarré les Tombes heette. Soms is het fijn dat Google je stappen onthoudt. 

Een volgende stop in Autun, een stad die we alleen kennen van de groene Route-National-bordjes aan de kant van de weg, meestal voorzien van het aantal kilometers dat je moet afleggen om er te komen. Het stadje lag er mooi bij, bijna net zo mooi als bijgaande foto (geleend van internet, website Zonnig Zuid-Frankrijk). Het centre ville hebben we niet gezien, wel de rivier de Arroux. Dat watertje hebben we op onze tocht vaker gezien, maar dat heb je als je het dal van de Arroux volgt.

Om te voorkomen dat we bijna een uur voor de gesloten poort van de camping moesten wachten (de receptie ging pas om 14:00 uur open) hebben we op mijn verzoek een uitstapje naar Cluny gemaakt, maar een paar kilometer om. Het belangrijkste bouwwerk van Cluny is de abdij, een benedictijnerklooster, gesticht net na 900. Dankzij de toenemende welvaart van de abdij konden het klooster en de kloosterkerk steeds weer worden verfraaid en vergroot. Klooster en kerk werden echter grotendeels verwoest tijdens de Franse Revolutie. In de negentiende eeuw werden delen van het complex gerestaureerd. We hebben de stenen alleen van de buitenkant bekeken, W wilde haar tijd liever besteden in het zwembad dat op de camping lag te lonken en ik vond dat ze best korting konden geven aan bejaarden.

Mooie camping, we staan op plek 45. De camping ligt alleen weer eens op een bult, dus gaan we niet fietsen. Conclusie: we blijven maar één nacht. Volgens de app van CamperContact kost een verblijf € 13,50, de website van de ACSI geeft € 20,00 aan en bij de receptie konden we kiezen uit plekken van 23, 26 of 29 Euro. Morgen afrekenen, dan zien we of de boeven nog extra bedragen in rekening brengen. Volgens W was alleen het zwemmen al 23 euro waard, dus we blijven niet mopperen. 

Een mooie dag. En morgen? Morgen is er weer een dag, dan gaan we naar Châteauneuf-du-Pape. Daar begint de routebeschrijving van de NKC-tocht “Frankrijk: actief genieten in de Provence”. Eens kijken wat we daarvan kunnen meepikken.

V: 166.235 A: 166.462 Rijtemperatuur: 20 – 28 gr

af en toe een verdwaald wolkje

Wifi-index: 27 - 32 %; netwerk F SFR camping le Village de Meuniers, Dompierre-les-Ormès, 23 € all-in