nazomerreis 2021 – 20: de loonse en drunense duinen

Af en toe krijg ik de vraag toegespeeld: “Je gaat vaak op reis, soms met je vrouw en soms alleen. Wat vind je nu het leukst?” Heel simpel: op die vraag is geen antwoord te geven. Beide situaties zijn totaal verschillend. Toevallig kwam ik deze week op het blog van Hans Koolmees een stukje tegen dat over hetzelfde “probleem” gaat. Hans is ook gelukkig getrouwd, maar gaat vaak alleen op pad, soms voor maanden en beschrijft zijn avonturen op https://hanskoolmees.nl/. Hij schrijft het volgende: “Alleen op reis gaan is een compleet andere ervaring dan samen reizen, het is onvergelijkbaar. Reis je in gezelschap, dan ligt de focus op de dynamiek van ‘samen’: uitwisselen, samen beslissen en compromissen sluiten zodat je beiden het gevoel hebt te doen wat je wilt. En ook dat gevoel van veiligheid: wat er ook gebeurt, je beleeft het samen. Ben je alleen – en ik heb vrijwel al mijn reizen alleen gemaakt – dan ontstaat er een andersoortige spanning: grote oplettendheid, naar buiten gekeerde aandacht, vlagen van eenzaamheid en het benauwende gevoel je ei niet kwijt te kunnen waardoor ervaringen oppotten en basale reisvermoeidheid optreedt. En toch is alleenreizen dat wat ik iedereen gun.”

Ook zijn motto is heel erg mooi: “I haven’t been everywhere, but it is on my list”. Het citaat komt van Susan Sontag. Ze was een Amerikaans schrijver, filmmaker en politiek activist. Inderdaad “was”, want ze is al een paar jaar dood. Vroeger wilde ik overal heen en alles zien en trips naar Nieuw-Zeeland, Australië, Thailand, Indonesië zouden, moesten en zijn van de bucketlist afgestreept. Tegenwoordig vind ik Europa al groot genoeg. Het leven is te kort om “alles” af te vinken en neem aan dat deze reiziger in de tweede helft zit. Nog even en er wordt in de blessuretijd gespeeld.

Terug naar het oorspronkelijke onderwerp. Op dit ogenblik reizen we samen: leuk, ontspannend en vooral heel verrassend. Onze reis maakt onverwachte wendingen: spontaan op visite bij broer/zwager/schoonzus in Frankrijk, 200 kilometer omrijden – geen probleem. Bezoek aan Vezelay, ligt niet op de route – welke route? Noodweer in Zuid-Frankrijk – dan gaan we toch naar het noorden? Zoals Hans het verwoordt: “samen beslissen en compromissen sluiten zodat je beiden het gevoel hebt te doen wat je wilt.” En toch denk ik dat er na deze reis een paar dagen “ontgroept” moet worden.

vrijdag 17 september: @ heusden

Een nevelig begin van de dag, zodat er sprake was van een late start. Op het programma stond een fietstocht naar en door het Nationaal Park de Loonse en Drunense Duinen. Kenmerken: zandverstuivingen en naaldbos. Van de 3500 ha neemt stuifzand er ongeveer 465 van in beslag. Het gebied wordt ook wel de “Brabantse Sahara” genoemd. Het stuifzandgebied is in de late middeleeuwen ontstaan toen de bevolkingsdruk toenam en er sprake was van overbegrazing en te vaak plaggen van de heide. Koffie werd geschonken op een terras dat volgens mij “de Rustende Jager” was en als het niet zo heet mag het voortaan zo genoemd worden, of desnoods “de Rustende Fietser”. Veel wielrenners vonden het om half twaalf al tijd voor een biertje, helaas: wij waren fietsers en geen wielrenners. Mooie uitzichten en zo, maar dat zie je wel op de foto’s. Eigenlijk waren we er op een verkeerd moment: zaterdag en dan nog eens mooi weer. Het was af en toe dringen op de geasfalteerde fietspaden.

De lunch werd (niet geheel belangeloos) verzorgd door AH in Waalwijk, maar de broodjes ongezond hebben we pas bij de camper genuttigd: eerst moest Waalwijk bekeken worden en na deze plaats waren alle bankjes bezet door “rustende fietsers”. Waalwijk, heel apart stadje. Twee bouwwerken trokken onmiddellijk onze aandacht. Allereerst de rooms-katholieke kerk Sint-Jan de Doper. Beetje onbenullig groot en pompeus. Het bouwwerk is van architect Hendrik Willem Valk en doet denken aan oosterse landen, geen wonder: het is de grootste neo-byzantijnse kerk van Nederland. Gebouwd tussen 1923 en eind 1925. Uiteindelijke bouwkosten: 367.380 oude Nederlandse guldens. Een behoorlijk bedrag voor die tijd, maar de parochie had diverse bronnen van inkomsten. Allereerst hoefde de kerk sinds 1920 de kosten van het bijzonder onderwijs niet meer zelf te betalen. Bijzonder onderwijs werd gelijk gesteld met het openbaar onderwijs, dus werden de onderwijssalarissen voortaan door het rijk betaald. Voor de parochie kwam er dus structureel flink wat geld vrij. In datzelfde jaar ging bierbrouwer Pieter Wijten dood, rijk en ongetrouwd en hij liet een flink bedrag aan de kerk na. Het laatste financiële gat werd gedicht door de pacht van de kerkbanken te verhogen.

Het tweede mooie bouwwerk is het voormalige gemeentehuis van Waalwijk dat iets later is gebouwd dan de Sint-Jan, namelijk in de periode 1929 tot 1932. De andere bebouwing rond het raadhuisplein is vrijwel geheel door dezelfde architect ontworpen dus het past leuk bij elkaar. In 2010 kreeg Waalwijk een nieuw gemeentehuis en werd het oude raadhuis “het Huis van Waalwijk”. Een stichting organiseert een groot scala aan culturele en geschiedkundige activiteiten. Van tentoonstellingen en (educatieve) exposities tot (theater)voorstellingen en het jaarlijkse Huis van Sinterklaas. Mooi dat het kan.

Fietsers en rijwielen mochten hun accu’s opladen om een paar uur (en een goede douche - niet voor de rijwielen) later aan de tweede ronde te beginnen. Trouwe lezers zullen bijgaand kaartje herkennen. Inderdaad: heeft al eerder op deze website gestaan en geeft de fietstocht weer die we vanmiddag samen en ik in april in mijn eentje hebben gemaakt: drie pontjes en een brug. Zo’n tocht waarbij je elke keer weer denkt: zit ik in Brabant of in Gelderland en welk water steek ik nu weer over. Blijkt dat we allereerst de Bergsche Maas zijn overgestoken, vervolgens twee keer de Afgedamde Maas en tenslotte via een brug weer de Bergsche Maas. Tegen zessen weer thuis. Vandaag een kleine 70 kilometer gefietst en dat zonder zeemleer in het kruis. Even een vloeibare versnapering en dan achter het fornuis.

Het was een mooie dag. En morgen? Morgen is er weer een dag. We gaan naar Zeeuws-Vlaanderen, de camping is al gereserveerd en de fietstochten staan al op de laptop.

de dag begon met mist, uiteindelijk licht bewolkt. Temperatuur oplopend naar 21 graden.

Wifi-index: 98 %;  netwerk 4G KPN Minicamping de Reekens, Heusden; code campercontact 42.388 € 18,00 + 2 x € 1,10 toeristenbelasting