Weer een probleem minder om over te
zeuren. Al wekenlang hebben we wat moeite met de “afstandsbediening” van de
bus: een keer of tien op de sleutel klikken voor deze zijn werk doet. En al wekenlang
is dan de opmerking van één van ons tweeën: “eigenlijk zou er een andere
batterij in moeten”, de laatste week afgekort tot “eigenlijk…” W had gisteren
een paar minuten over en is naar Jan Linders gelopen om een CR2032 (een
knoopcel) te scoren. Diepte-investering
- want van Duracel - maar onze uitspraak is veranderd in “eigenlijk
hadden we dit al veel eerder moeten doen”, binnenkort afgekort tot
“eigenlijk….”
Gisteren dus onze reis internationaal afgesloten bij De Zomertuin, de
plaatselijke Chinees. Hadden een buffet uitgestald, dus altijd goed. De familie
adverteert met “lopend buffet”, iets anders dan een “stilstaand buffet”? Alles zeer acceptabel, ook het droge witte wijntje voor W en (heel bijzonder)
een Kronenbourg voor mij. Waren we een paar dagen geleden niet in de plaats
waar dat spul gebrouwen wordt? Obernai of zo? Kronenbourg is sinds een tijdje
in handen van de firma Carlsberg, lekker internationaal dus. Een leuke
afsluiting van onze nazomerreis.
maandag 26 september: @ home
Je kunt van Ittervoort op veel verschillende manieren thuis komen. In de
loop der tijden hebben we geloof ik alle opties wel gehad. Normaal is de route
via Eindhoven het snelst, maar meer kilometers. Viel vanmorgen af omdat er overal
behoorlijk wat file stond. Eigenlijk viel alles wat maar een beetje met A12 te
maken had af en kozen we voor een terugreis via de A73, A77, Kleef en Emmerik, ’s-Heerenberg,
Terborg en Varsseveld. Geheel filevrij en ik schat zo’n 50 kilometer minder dan
via Eindhoven – Arnhem.
V: 187.214
; A: 187.810; rijtemperatuur
11 – 12 graden, miezerregen: een perfecte dag dus om naar huis te gaan. Met dit
weer met zijn tweetjes opgehokt in een busje zitten is ook niet alles: zit je voortdurend op elkaars trillingsgetal. Zon op/onder: 07:25/19:23. Een perfecte terugreis.
Thuis wachtte ons nog even (een reeds door de buurvrouw aangekondigde) verrassing: een
stroomgroep was tijdens onze afwezigheid uitgevallen en laat dat nu net die
groep zijn waarop de koelkast en de diepvries zijn aangesloten. Je weet niet
wat je tegenkomt. Elk nadeel heeft zijn voordeel: volgens W zaten er in de
diepvries eigenlijk alleen maar spullen die we niet zo lekker vinden. Kom je
daar ook van af zonder je zorgen te maken over echte voedselverspilling. Dit
was een noodgeval, dus volkomen acceptabel. Broer/zwager R te K tekende voor de
dagoplossing: hij had net twee nieuwe kookboeken gekocht en moest
experimenteren. Of we even voor proefkonijn wilden spelen. “Goed binnen te
houden” is een understatement. Toch fijn dat je dan nog een flesje Chianti hebt overgehouden om mee te nemen.
Een mooie reis met
3.359
kilometer op de busteller en een kleine 1.000 op de fiets afgelegd. Toscane is
mooi, maar druk (zelfs in het naseizoen) en de toeristensteden (Pisa, Florence,
Siena bijvoorbeeld) puilden uit. Als je de betaalde weg verlaat is het vaak rijden
over asfalt dat die naam eigenlijk niet meer mag hebben: gaten, bobbels en meer
van dat leuks. Absoluut hoogtepunt de Chiantigiana (voluit: Strada del Vino e dell’Olio
Chianti Classico of gewoon de SR 222), de weg die Siena met Florence verbindt,
met de nodige zijpaden. Onmiddellijk gevolgd door onze fietstocht langs de
meren in het Lago Maggioregebied (weet het: geen Toscane). We zijn weer een
ervaring rijker. Of we er dit jaar nog samen op uit gaan met ons busje? Moet
het wel heel mooi weer worden, volgens W of “daar praten we over wanneer de
Anonieme Alcoholisten gaan rijden met een blauw nummerbord”. Waar haal je nu
weer zo’n uitspraak vandaan? Niet vergeten de afbeelding in de rechterkolom te vervangen: we zitten niet meer in Italië.
