nazomeren – 14: siena

“Leuk verhaal, maar ik mis die grote wolken ongedierte waar we aan het begin van de tocht door moesten fietsen”, zei W, toen ze het verhaal van gisteren bekeken had. Klopt: je moest je mond goed dichthouden en blij zijn dat je brildragend bent. Zwermen klein vliegend ongedierte, weet niet wat voor beestjes het waren. Kwamen overigens alleen in het begin voor. Zelfs in de wetlands die we later tegenkwamen waren ze niet aanwezig. Als er een god is die deze wereld geschapen heeft, moet hij wel een ontzettende pestbui gehad hebben toen hij bij de afdeling muggen en ander zoemend en stekend gedierte was aanbeland. Of hij heeft gewoon de mens niet liefgehad. W opperde nog dat deze categorie dieren geschapen werd nadat Adam en Eva stout waren geweest, kwestie van strafmaatregel of zo. Foto van de dansmuggen: www.onzenatuur.be.

We zijn intussen voorbereidingen aan het treffen voor de terugreis: nog zo’n dag of tien te gaan voor we onze snuitjes weer moeten laten zien in het Lichtenvoordse. Toen ik opperde via een leuke weg terug te gaan (leuk in de zin van “over de bergen” en niet “eronderdoor”), appte W mij een foto die ik jullie niet wil onthouden: sneeuw in de bergen; volgens haar is het de Simplonpas met als datum 18 september 2022. Toch maar ernstig nadenken over wormen die onder door de grond kruipen. Heeft ook zijn voordeel: zien we de Gotthardtunnel eindelijk eens van binnen.

maandag 19 september: siena

Drie nachten hebben we doorgebracht aan de oevers van het Trasimenomeer en meegemaakt in alle weersomstandigheden. Thuis maar eens kijken of de dennenappels van de pijnbomen dutjes gemaakt hebben in het dak van Puzzel. “Voorschans regent het nog niet in”, waren de wijze woorden van W en konden we met een gerust hart aan onze monstertocht naar Siena beginnen, een kleine 100 km. Zal nog wat bijkomen omdat we nog een grootgrutter op moeten zoeken, de bodem van de voorraadkast is weer in zicht.

Een rustig tochtje met een uitstap naar de Lidl in Castiglione del Lago, een paar kilometer uit de route. Bekend filiaal, we waren er gisteren ook maar toen op de fiets. Opmerkelijk: het schap met een heerlijk likeurtje bij de kassa ontbrak, gisteren stond het er nog. Jammer voor W, voor mij veel te zoet. Daarna via de A1 (veel wegwerkzaamheden, want broodnodig asfalteerwerk) en uiteindelijk in Siena op vier minuten afstand van de camping nog verkeerd gereden: Miep had het over rechtdoor, hetgeen ik interpreteerde als “weg volgen” terwijl de weg rechtdoor eigenlijk een afslag was. Na een paar minuten kunnen keren, maar toen wel heel scherp de draai moeten nemen en omhoog; terugschakelen naar de één lukte zonder tandwielen die ons om de oren vlogen. Camping Colleverde is het geworden, € 36,00, een normale prijs voor een Italiaanse stadscamping in “low season”. Hoorden laatst van iemand dat ze in het hoogseizoen € 72,00 voor een klein tentje, twee personen en een auto moesten bestalen op een stadscamping. Weet niet of het deze was.

Toen op de fiets naar Siena, alleen: de fiets van W wilde niet ondersteunen. Plannen gewijzigd: dan maar met de bus. Met de bus heb je een mondmasker nodig, te koop in de farmacia. Eerste farmacia (bij de bushalte) gesloten. Mocht dus op de fiets naar het station, waar ook een farmacia gevestigd is. Lekker bult af, maskertjes aanschaffen en bult op. Op de camping terug even met mijn timmermansoog naar het fietsie gekeken en het mankement gevonden: in het scharnier van de vouwfiets zat het niet lekker met een paar stroomdraadjes. Beetje wrikken, een lief woord zeggen en gaan met die banaan. Dus toch op de fiets en niet met het openbaar vervoer. Kriskras door de stad, maar dat zie je op bijgaand kaartje.

Zeg je Siena, dat zeg je James Bond 2008 “Quantum of Solace”. De openingsscènes met Daniel Graig (zijn tweede film als 007) zijn in deze stad opgenomen. In de film komt ook nog een marmergroeve in de buurt van Carrara voor, maar toen we daar waren ging het lichtje niet branden. Wel toen we op het Piazza il Campo waren en de binnenplaats van het Palazzo Pubblico. “Weer zo’n tic van jou”, was de opmerking van W terwijl ze memoreerde dat de historische binnenstad sinds 1995 op de Unesco Werelderfgoedlijst staat. Leuk eigenlijk: we bedoelen hetzelfde, maar kijken er met andere ogen naar. “Door het zeer goed behouden middeleeuwse stadsbeeld en zijn bijzondere geschiedenis behoort Siena tot de belangrijkste toeristentrekkers van Italië”, zegt onze reisbijbel. En alweer komen daar de Etrusken aan galopperen, gevold door de Romeinen. Toen die opgehoepeld waren, de bisschoppen en de adel een tijdje de baas hadden gespeeld, kwam in 1125 de Repubblica di Siena tot stand die tot 1555 heeft bestaan, voortdurend in strijd met de Florentijnse Republiek en haar opvolger het hertogdom Florence en nog later groothertogdom Toscane. De Zwarte Dood (de pest) kwam de stad te boven (1348), in Florence moest men tijdens de laatste Italiaanse Oorlog de meerdere erkennen. 

Onze eerste echte stop was bij een standbeeld van Garibaldi. Het gebeurt niet vaak dat ik een verzoekje van W krijg, maar deze keer was de vraag: “Kun je vandaag iets over Garibaldi vertellen? Ben een boek aan het lezen en daar komt die vent ook in voor.” Met plezier. Na de val van Napoleon in 1814 werd het Congres van Wenen bijeengeroepen door de overwinnende mogendheden. Eén van de uitgangspunten van dit congres was “terug naar het oude”, je mag het ook het herstel van het ancien régime noemen. Italië bestond niet, wel een groot aantal staten, waaronder de Kerkelijke Staat. Er kwam een beweging tot stand die streefde naar de eenwording van al deze staten. Deze eenwording kreeg de naam Risorgimento. Guiseppe Garibaldi (generaal, politicus, maar vooral nationalist) speelde een belangrijke rol bij deze eenwording. Hij gaf leiding aan militaire campagnes en vocht met zijn duizend Roodhemden (I Mille) voor de vrijheid van Italië. Uiteindelijk werd Italië een koninkrijk in 1861 en bleef dat tot 1946. Garibaldi wordt wel één van de Italiaanse “vaders des vaderlands” genoemd samen met Camillo Cavour, Victor Emanuel II en Giusseppe Mazzini.

Op naar het hart van Siena, de highlight Piazza del Campo, dat beschouwd wordt als één van Europa’s middeleeuwse pleinen. Dat het lijkt alsof de gebouwen allemaal tegelijk gebouwd werden is geen wonder: elk bouwwerk moest voldoen aan eisen die opgesteld waren in 1297 (strikte bepalingen over de hoogte en de versieringen van alle – ook toekomstige – bouwsels op het plein. Het plein wordt gedomineerd door het Palazzo Pubblico, het gotische raadhuis met zijn Torre del Mangia. Opvallend detail: de toren moest exact even hoog zijn als de toren van de kathedraal, de Duomo, dit om aan te geven dat kerk en staat evenveel macht hadden. De grote klok in de toren dateert van 1360. De datum wordt dagelijks met de hand aangepast, dat vind ik dan weer een minpuntje.  

We kriskrasten wat af door de stad, Komoot kon door de smalle steegjes en de hoge bouwwerken de satellieten niet goed volgen en op sommige plekken kwamen we een paar keer, onder andere bij de imposante kathedraal op het Piazza del Duomo, een indrukwekkend bouwwerk met zwart-wit marmer. Heb me laten vertellen dat de kerk niet helemaal af is. Door de uitbraak van de pest is men gestopt met de bouw van het middenschip (de zijbeuken dus) en men heeft het werk later nooit voltooid, ook omdat er ernstige constructiefouten werden ontdekt. Anders was het een van de grootste kerken van Italië geworden. De gevel is prachtig gedecoreerd met beeldhouwwerken van verschillende apostelen, profeten en aartsvaders.

Nog even naar een van de poorten van de stad en toen hadden we (eigenlijk ik) genoeg van de drukte. W moet maar eens terug met een vriendin en dan torens beklimmen, musea bezoeken, de dom van binnen bekijken, een Chianti drinken op een (duur) terrasje; dat soort dingen. Ondanks dat we dat alles niet gedaan hebben, hebben we toch wel een goed beeld van de stad gekregen: verrassend mooi. Ga niet bij alle foto’s een verhaal schrijven, dan wordt het een boekwerk en een blog moet leesbaar blijven. Toch?

V: 186.210; A: 186.316. Rijtemperatuur 18 – 23 graden, wisselend bewolkt. Later in de stad 23 graden, ook een zeer wisselend weertype (voelde zelfs nog een keer een spetter). Zon op/onder: 06:57/19:18 (gegevens Siena). Een mooie dag. En morgen? Morgen is er weer een dag. We gaan richting Florence, maar dan wel via de Chiantiroute. Proost of beter: saluti!