zomerreis 2022 – 28: bijna thuis

Eén van mijn zussen is nieuwsgierig, nee ik noem geen namen. Wat voor verhaal er bij die koeienfoto van gisteren hoorde, was de vraag. Voor de duidelijkheid het plaatje hier nog maar een keer weergegeven. Hoeveel bladzijden wil je hebben zus? Toen we langs de wei met die wandelende koeien fietsten zei W: “De Nijmeegse Vierdaagse is toch voorbij?” Nou, ze liepen niet echt alsof ze aan een wandelfestijn deelnamen. Sjokken is een betere term. Overigens is de foto slechts een “uitsnede”: de werkelijke rij was veel langer. Schijnbaar had Johanna 24 (de ranghoogste) besloten dat het tijd werd om de melkrobot op te zoeken. Een koe is een kuddedier en kenmerkend voor een kudde is dat ze veel dingen tegelijkertijd doen zoals eten en rusten en dus ook samen naar de melkrobot lopen. In een kudde kennen de dieren een hiërarchie met ranghogere en ranglagere dieren. Een kudde mag niet teveel dieren omvatten, zodat alle dieren hun hiërarchische rang binnen de kudde kennen. Die grootte ligt maximaal op ongeveer 50 tot 70 koeien. Koeien kunnen worden geconditioneerd, met een beetje sturen gaan ze zelf de wei in en zoeken ze ook zelf de melkrobot op, zodat ze niet meer “opgehaald” en “weggebracht” hoeven te worden. Ze kunnen het zelf. Samen, dat wel. Samen gemolken worden en daarna hup de wei weer in en met de kop omlaag gras vreten. Wel is de route van stal naar wei en omgekeerd van belang: geen haakse bochten en andere hindernissen. Het liefst drie meter breed om makkelijk te passeren. En dan nog een ruime “hangplek” bij de stal om op je vriendinnen te wachten. Zoiets zou het geworden zijn zus, maar dan misschien nog iets langer. Tevreden?

maandag 25 juli: @ bentelo

Via vrienden in Börk (Westerbork dus) voor de koffie, een uitgebreide klets en tenslotte een lunch naar campercamping de Bentelose Esch, een ideale plek om een reis van vier weken af te sluiten. W deed het eerste stuk (van Appelscha naar Westerbork) op de fiets, net iets meer dan 28 kilometer. Nu kun je hele verhalen afsteken over duurzaamheid van elektrisch fietsen. Las onlangs de volgende stelling c.q. vraag op Topics (de dagelijkse samenvatting van een aantal kranten): “Scholieren die in plaats van met de omafiets elektrisch naar school roetsjen, zijn niet echt duurzaam bezig. Werknemers die de auto laten staan voor de e-bike dan weer wel. Is de elektrische fiets nou een vloek of zegen voor het klimaat?” Zal er eens een keertje een studie van maken. W fietsen langs het Oranjekanaal, ik rijden langs de Beilervaart, ongeveer hetzelfde water, maar dan anders.

 

 

Bentelo, is er nog iets wat ik nog niet verteld heb? Jazeker: de kerk; de Onze Lieve Vrouw van Altijddurende Bijstand. Bentelo heeft er één, er zijn er nog zeker 20 in Nederland. Allemaal genoemd naar een titel van Maria die zijn oorsprong vindt in een Byzantijns icoon met dezelfde naam. Helemaal niet oud, die kerk: in gebruik genomen in 1954 en de toren werd erbij geknutseld in 1964. “Een driebeukige basilicale kerk met terzijde staande toren in traditionalistische trant, beïnvloed door de romaanse en vroegchristelijke bouwkunst. Voorgevel met narthex en roosvenster. Het interieur wordt gedekt door een open, houten dakstoel”, aldus reliwiki.nl. Kijk aan dat soort informatie heb je nog eens wat. Zoals zoveel kerken staat ook deze op de nominatie om aan de eredienst onttrokken te worden. Deze is eind van dit jaar aan de beurt, was eerder gepland maar tante Corona stak er een stokje voor. Als ik me goed herinner is het ook een tijdje een GGD-testlocatie geweest.

Om drie uur busje parkeren, vuil water en dat soort dingen lozen, douchen en verder helemaal niks. Afkicken van vier weken reizen. Morgen de laatste etappe van een kleine 40 kilometer.

V: 182.810; A: 182.941. Rijtemperatuur: 23 – 26 graden, wisselend bewolkt, af en toe een spatje. Niet ernstig: je hoort de regen vallen, maar wanneer je buiten bent, verdwijnen de druppels: het water stijgt net als bij zwetende paarden dampend weer op. Dat soort weer dus. Een mooie dag, een mooie reis. En morgen? Morgen is er weer een dag, dan gaan we naar ons “vaste” huis. Busje krijgt een weekje (of zo) rust.