zomerreis 2022 – 17: een verplaatsing van 60 meter

Kreeg van een aantal kanten reacties op mijn herinnering aan “Moeders wil is wet”. Schijnt bij meerderen iets op te roepen. Iemand noemde het onderdeel “de groenteman”. W en ik konden beiden de tune nog oplepelen. Na “Ra, ra, ra, wat zullen we eten? Ja, ja, ja, wie kan dat weten? Wie is de man die mij dat zeggen kan? De groenteman!”  werd er weer een recept uit de oude doos opgelepeld met raapsteeltjes, selderieknol of geweekte bruine bonen. Een ander ergerde zich vooral aan de opvoedkundige “Gezinspraatjes” van mevrouw Klarenbeek-van Klaveren, overgoten met een rooms sausje - KRO dat heb je dan in die tijd. Het programma heeft vijfentwintig jaar bestaan, de stekker werd er in 1974 uitgetrokken.

donderdag 14 juli: @ trollhättan

W heeft vanmorgen al haar charmes in de strijd gegooid en warempel het hielp: we mochten nog een nachtje blijven. Weliswaar op plaats nummer 13, maar we zijn niet bijgelovig. Alhoewel: toen we terugkeerden van onze fietstocht hadden de buren onze stroomkabel verlegd en bleken we niet op 13 maar op 14 te staan. Kon het afhandelen met excuses. Hadden we op 13 gestaan dan was de verplaatsing maar 50 meter geweest.

Met de fiets hebben we wat meer afgelegd, zo’n 46 kilometer en er waren mooie kilometers, maar ook helse meters bij. Stukken van de Sverige-, de Västgöta-, de Linné- en de Pilgrimsleden werden als hapklare brokken door Komoot en mij tot een smakelijke hap aaneengesmeed. Wie durft te beweren dat je niet kunt fietsen in Zweden? Had me alleen een beetje vergist in de Hunneberg die inderdaad bergachtige trekken vertoonde. De Linnéleden bracht ons op die Hunneberg (Ekopark Halle- och Hunneberg), één van de hoogtepunten (ook letterlijk het hoogste punt) van de tocht. Deze lange-afstandsroute is genoemd naar Carl von Linné, bij ons beter bekend als Linnaeus, een Zweeds arts, plantkundige, zoöloog en geoloog. Deze Carl von Linné maakte een reisje door Västagöta in 1746, bekend als zijn Wästgötaresa. De goede man is beroemd geworden omdat hij door zijn werken “Species plantarum” en “Systema naturae” het planten- en dierenrijk systematisch in kaart bracht. Vooral het laatste werk was revolutionair omdat hij de “soort” mens indeelde bij de zoogdieren. Dit was een breuk met het idee dat de mens boven de natuur verheven was en er geen deel van uitmaakte. Op de routekaart zie je dat we af en toe een heen-en-weertje hadden. Soms was dat om een blik te werpen op een meer, vaker omdat zij van Komoot meende dat we een kapmes bij ons hadden om zodoende een weg te banen waarvan zij dacht dat die wel voor haar aangelegd kon worden. Petje af voor onze fietsen en dan met name de banden: ze hebben kilometers lang paden met scherpe steentjes overleefd.

Natuurlijk moesten we de Göta älv een paar keer over, de rivier die gisteren voor zoveel spektakel zorgde. We zagen het water langzaam van het Vänermeer naar het Kattegat stromen. Er schijnen trouwens problemen te zijn met de hoeveelheid water in het Vänermeer, met andere woorden: de Göta älv kan bij hevige regenval niet voldoende water van het meer afvoeren waardoor de kans bestaat dat het Vänermeer gaat overstromen. In het verleden hield men dit voor onmogelijk maar men heeft al een paar keer een waterhoogte gemeten die tot één meter boven het maximumpeil stond. Hoezo opwarming van de aarde en nadelige gevolgen?

Het tweede deel van onze tocht bestond vooral uit een aaneenschakeling van doorkijkjes naar de Vänern. Prachtige fietspaden. Het einde van de route werd gedomineerd door de Pilgrimsleden, nu eens niet een route die naar Santiago de Compostella, Rome of Jeruzalem leidt, maar die in de middeleeuwen werd afgelegd door pelgrims die vanuit Västergötland naar het Noorse Nidaros (nu Trondheim) liepen voor een legendarische geneeskrachtige bron. De Pilgrimsleden is zeer modern: hij loopt een paar kilometer over een golfterrein. We hoefden net niet te bukken voor de ballen. Net na het golfterrein nog een lading oude stenen ontdekt: de restanten van de kerk van Naglum. Niks bijzonders eigenlijk: gebouwd in de veertiende eeuw en vier eeuwen later aan de elementen overgelaten toen men een nieuwe kerk (een paar kilometer verderop) in gebruik nam.

Mooie tocht. Ideaal fietsweer. Wisselend bewolkt, graad of 18. Lange broek en trui aan, soms nog een zomerjasje. Wind 4 uit het westen, maar daar hadden we grote gedeelten van de tocht geen last van. Mooie dag. En morgen? Morgen is er weer een dag, maar wat de toekomst brengen moge? Zien we morgenvroeg wel. Het leermoment: kök is geen kok maar de aanduiding voor keuken. “Vi diskar i köket” (we doen de afwas in de keuken), alleen in ons geval klopt het persoonlijk voornaamwoord niet. De chokladboll die W op ons "terrasje halverwege" naar binnen werkte heeft het niet gehaald, als woord van de dag dan.