zomerreis 2022 – 8: öland – 2

Ja: Lappie leeft weer. Bleek een stukke omvormer/oplader te zijn. Gedaan met de rust: je kunt weer rekenen op (lange) verhalen.

We rekenden op een romantische zonsondergang waarbij de rode bol sissend in de Kalmarsund zou zakken. Viel tegen, niet de romantiek, maar wel de rode sissende zon. Je kunt niet alles in dit leven hebben. G te W – die alles over zeiltermen weet – vroeg zich af of ik me wel bewust was van het gebruik van het woord hieuwen. Tegenwoordig hanteren we de term “hieuwen” bijna uitsluitend voor het, bij stukje en beetje, inhalen van een touw of ketting. Gebruik je een lier dan spreek je over draaien, hijsen of lieren. Het anker hieuwen doe je dus met de hand. Weer wat geleerd.

maandag 4 juli: @ byxelkrok

Vandaag hadden we ons als doel gesteld de beide kapen van Öland te zien: de zuidkaap met de bus en de noordkaap op de fiets. Doel geslaagd, al hebben we wel gemerkt dat het een zeer langgerekt eiland is, je ziet het ook aan de autokilometers. Had ik al verteld dat het steppelandschap van de Alvaret op de Werelderfgoedlijst van de Unesco staat? Op weg naar het zuiden kwamen we eerst langs de muur van Karl X Gustav. Bijnaam: de Grote Muur. Nu heb ik de echte Grote Muur in China gezien, dus deze bijnaam is een lachertje, want niet meer dan ruim een meter hoog en ongeveer vijf kilometer lang. Reden van de bouw (in 1653): de koning wilde zijn damherten op een kluitje houden zodat de jacht wat meer resultaat opleverde. Hij liet de muur bouwen op de noordgrens van zijn koninklijk landgoed Otterby.

Daarna door naar de zuidkaap met vuurtoren Långe Jan. Hij heeft de eer met 41,6 meter de hoogste vuurtoren van Zweden te zijn. Je kunt hem beklimmen, kon W maar net tegenhouden. Je bereikt de toren door een kilometer of vijf over een smalle geasfalteerde weg (met passeerstroken) door een natuurgebied te rijden.

Vanaf de weg konden we Eketorp zien liggen, hier heeft men in de jaren zestig en zeventig van de vorige eeuw een ringvormige fort uitgegraven en vervolgens gedeeltelijk herbouwd. Het werd in de jaren 60 en 70 opgegraven en vervolgens gedeeltelijk herbouwd. In 1984 werd in het fort een openluchtmuseum geopend. Ik heb de plaatjes gezien, vond ik genoeg en W was het helemaal met me eens dus we hebben dit "pretpark" geskipt.

Daarna het lange stuk van zuid naar noord met een stop bij het Ölandse Kinderdijk: een aantal molens op een rijtje bij Lerkaka. Nederland doet het beter, qua aantal dan: W telde er vier, ik vijf. Over de molens van Öland heb ik in een vorig verhaal alles al verteld.

Na nog een stop bij een grote ICA – zeg maar supermarkt – kregen we eindelijk het bord “Välkommen till Smäskogsvagen i Byxelkrok” te zien ten teken dat we op onze geplande camping, Neptuni, waren aanbeland. Volgens W was het inchecken een waar feest: allerlei formulieren moesten worden ingevuld en toen moeder (die geen Engels sprak) er niet uitkwam moest haar whizzkid er bij komen en hij begon weer vooraan met de procedure. Wel vriendelijk die knul, was bang dat we nummer 51 niet konden vinden (ondanks meegegeven plattegrond en diverse aanwijsbordjes), dus kwam op de fiets even controleren of het allemaal wel goed ging. Mag je dat verwachten voor € 31,00 (douche en wifi niet inbegrepen)?

Snel op de fiets want we moesten de norra udde (noordkaap) nog zien. Eerst langs Neptuni åkrar, een gebied langs zee met heel veel stenen. Op het eind van het eiland troffen we Långe Erik aan, het kleinere broertje van Jan, want hij is maar 32 meter hoog. Öland is gewoon gemaakt om op twee wielen te beleven. Eerlijkheidshalve moet ik zeggen dat het noorden interessanter is om te fietsen dan het zuiden. Aan de andere kant: het is er een stuk toeristischer. Mooi gefietst door de bossen van Trollskogen, toen het eiland overgestoken en op het laatst met de wind achter langs de kust terug naar Byxelkrok. W wilde nog even door de haven fietsen waar we het woord van de dag tegenkwamen “husbil”, als je weet dat hus huis is en bil auto dan kom je via de samenvoeging al snel op de vertaling camper uit. Weer grote stukken van Ölandsleden gevolgd, een route van 400 kilometer dicht langs de zee via de unieke natuur van het eiland. Gisteren prachtige kalksteenvlaktes, vandaag veel bos. Beide dagen weidse uitzichten op de zee die nooit ver weg is.

Een mooie dag! Misschien iets minder mooi door het probleem met de laptop, maar dat soort dingen zijn altijd tijdelijk. Beter een kapotte oplader dan een kapotte rug. En morgen? Morgen is er weer een dag. Dan gaan we Öland verlaten en gaan kennismaken met de scherenkust. V: 180.036; A: 180.207; rijtemperatuur 20 - 24 graden. Weer alle soorten bewolking meegemaakt: van onbewolkt tot zwaarbewolkt met alle variaties daar tussen in.