nazomeren 2023 – 7: dolce via de berg op (en weer af)

Kreeg (waarschijnlijk naar aanleiding van een foto in het vorige blog) van twee kanten een verwijzing naar “buikmannetjes”. Waarom het vorige blog zo doet denken aan buikmannetjes? Het is weer bijna tijd om dat soort broodjes te bakken: broodjes in de vorm van mannetjes. Afhankelijk van land en regio zijn de versierselen anders: soms hebben die mannetjes een witte stenen pijl vast of krijgen ze een dennentakje in de hand. Vaak zitten er rozijnen door het deeg, maar ook regelmatig worden de rozijnen als decoratie in de poppetjes gebruikt of om gezicht en knopen op de jas aan te duiden.

Deden gisteren boodschappen bij de Intermarché, schrokken een beetje van de prijzen daar. Misschien kwam dat ook omdat we eerder deze week boodschappen hadden gedaan bij de Aldi. Vind overigens die super- en hypermarkten vaak veel te groot. Mijn zwager en schoonzus kennen een aantal vakantiepleziertjes, één ervan is struinen door de Franse supermarché. Ze kunnen er zich urenlang vermaken. Heb ooit een keer op hun aanraden confit de canard gekocht: ingemaakte eendenbout. Volgens mijn zwager de smaak van een Franse vakantie voor thuis! Makkelijk te bereiden ook: je hoeft alleen het vet te laten smelten (au-bain-marie) en daarna de eend onder de grill op te warmen. Gebruiksaanwijzing gevolgd, één hap genomen en vervolgens voor twee tientjes of zo de zooi in de kliko gedeponeerd. En dan heb ik het nog niet over de potten met eendenmaagjes en zo. Boodschappen doen is eigenlijk niks voor ons, 't is meer een “moeten”.

Is de Intermarché eigenlijk een dure super, vroegen we ons af. Vond een vrij recent marktonderzoek van Que Choisir, de Franse consumentenbond. Jammer dat ze de Lidl en de Aldi niet meegenomen hebben in hun onderzoek. De drie goedkoopste: Leclerc, Intermarché en Super U. De drie duurste Franse supermarken: Casino, Auchan en Carrefour. De Duitse discounters werden dan niet in dit vergelijkende prijsonderzoek meegenomen maar ze winnen steeds meer terrein in Frankrijk (foto Franse consumentenbond).

donderdag 5 oktober: @ saint fortunat-sur-eyrieux

Nog een dag op de camping met Campercontactcode 28.039 in Saint Fortunat-sur-Eyriex. Grote voordeel: hij ligt aan de Dolce Via. Ander voordeel: prima personeel. Geen ACSI-camping, maar van € 23,00 all-in per nacht kun je tegenwoordig niks meer zeggen. Receptie en sanitair zit in het oude station van het dorp.

Voor vandaag een route uitgestippeld over de Dolce Via naar Le Cheylard. Afstand is wel te doen (35 kilometers enkel), maar er zitten wel 1.000 klimmeters in volgens Komoot. Het positieve: 1.000 klimmeters betekent evenveel meters dalen en het klimmen zit op de heenweg. Net als gisteren viel dat overigens weer mee: toen gepland 370, werden er uiteindelijk 190. Voor de cijfers van vandaag moet je nog even wachten, die komen later in dit blog. Vandaag een tocht die wat wilder was dan alle andere van afgelopen week. We doken dieper de Eyrieux-vallei in, een soort “ansichtkaart”-vallei. Een andere naam die je vaak tegenkomt is “de roze vallei” vanwege de overvloedige perzikbloesems aan het einde van de winter. Het is nog lang geen winter als we naar de lucht en de weerapps kijken: na een frisse ochtend (het duurt hier tot 12:00 uur voor de temperatuur de 20 graden overschrijdt) werd het in de loop van de middag zo'n 25 graden. Wisselend bewolkt, wind: NO3. We vertrokken om 11:00 uur vanaf onze camping in Saint-Fortunat-sur-Eyrieux stroomopwaarts.

Na een paar kilometer tikten we Les Ollières-sur-Eyrieux aan, een plaatsje waar vaste lezeres E te Z heel goed de weg weet (iets met een vriendje dat daar woont of zo?) Is ook niet moeilijk met iets meer dan 1.000 inwoners. Wel drie campings maar die schijnen allemaal eind september genoeg verdiend te hebben om de poorten tot april te sluiten. Klein maar mooi gelegen in een bocht van het riviertje de Eyrieux, een zijrivier van de Ardèche. De Eyrieux is de hele dag onze wegwijzer. Gelukkig hoeven we niet door de hele stad, want de huizen liggen er op bulten tussen de 157 en 600 m hoogte. Wij blijven een paar meter boven rivierniveau. Dorp schijnt vroeger iets met zijde te hebben gehad, maar heb me daarin niet verdiept. Er moet tenslotte nog wat vrije tijd overblijven op zo'n reis. Www.ardechefriends.com heeft me een mooie foto van de Ollières-brug geleverd, een waar kunstwerk dat al in 1285 wordt genoemd. Brug is een paar keer vertimmerd, maar dat mag de pret niet drukken. Was een belangrijke brug over de Eyrieux en verbond Privas met Le Puy en veel pelgrims hebben hier diep gezucht omdat Santiago de Compostela nog erg ver was. Over dat vertimmeren gesproken: meerdere malen weggespoeld door overstromingen, in 1858 vervangen door een hangbrug en vervolgens in 1891 door de huidige brug.

En toen kwam de Kervelbrug, of zoals “echte” Fransen het zeggen: le Pont de Chervil, de plek waar je een afstekertje (wel een behoorlijke klim) naar Chalencon kunt maken. Het station is dan wel beneden, maar dan mag je nog een kilometer of zeven steep naar boven.

Na net geen 35 kilometer kwam het keerpunt in zicht: het station van Le Cheylard. Even een drankje op een bankje, W even kijken hoe de toiletten er op La Dolce Via uitzien (prima!) en dan dezelfde (net geen) 35 kilometer terug. Terug ging van een leien dakje, want bult af. Uiteindelijk geen 1.000 klimmeters maar “slechts” 670.

Een mooie tocht: je fietst door de kloven van de Eyrieux-vallei en slingert over uitdagende paden, waarbij er af en toe een kastanje naar beneden valt (heb je in deze tijd wel vaker als je kilometerslang onder de kastanjebomen fietst). Een leuke tunnel: de Sarny. Op de terugweg toch maar even de lamp van de fiets aangedaan. En dat allemaal omdat ruim 100 jaar geleden de CFD (de departementale spoorweg) meende hier een treintje te moeten laten lopen om dit deel van de Ardèche uit de slop te trekken. Dankjewel CFD!

Jazeker: een mooie dag. En morgen? Morgen is er weer een dag. Waar we heengaan, Jelle zal wel zien. Volgens mij is neefje J nog aan het backpacken in Noorwegen en is zich helemaal niet bewust van een fietsende oom en tante. Houden zo! Sluit af met een paar extra foto's voor vaste fotokijkster C te L, hou van tevreden gezichten.