nazomeren 2023 – 11: to pronk or not to pronk, that's the question

Gistermiddag op de fiets een ernstige discussie gehad over bloggen of niet bloggen. Dit naar aanleiding van een verhaal op Facebook (door W gelezen, ik ben meer van Camperforum) of je in deze moeilijke tijden wel moet pronken met jaloersmakende foto's die weergeven hoe goed je het hebt, terwijl je weet dat een groot deel van de mensheid in extreme armoede leeft. Kijken we alleen naar Nederland dan zouden dat naar schatting in 2023 830.000 mensen zijn, waarvan 220.000 kinderen; in 2024 zullen dit er bijna een miljoen zijn. “De helft van de mensen in armoede komt per maand meer dan 167 euro tekort voor essentiële zaken zoals wonen, verwarming, kleding en voeding”, aldus consumentenprogramma Kassa. Heb er eigenlijk nooit diep over nagedacht, maar vind aan de andere kant “pronken” een heel verkeerd woord. Ik pronk niet, maar vertel wat ik gedaan heb. Is dat de eerste stap: niet meer vertellen wat je doet? En is dan de volgende stap: het niet meer doen? Ga ik eens diep over nadenken. Dus: wordt vervolgd.

W keek naar de lucht en zag een Cesna overvliegen. “Vroeger hoorde ik op sommige dagen wel twee of drie keer een knal wanneer een straaljager weer eens de geluidsbarrière doorbroken had” sprak ze. Kan het natuurlijk mis hebben, maar geloof nooit dat een Cesna ook maar enigszins in de buurt komt van de pakweg 1.200 km/uur die nodig zijn om sneller te vliegen dan het geluid en daardoor voor een leuke knal te zorgen. Je kunt niet alleen horen, maar ook zien dat een vliegtuig harder gaat dan de geluidssnelheid, dan hopen de geluidsgolven zich op bij de neus van het vliegtuig en worden zo hard samengedrukt dat er een schokgolf ontstaat. Dat is de witte donut die je om het vliegtuig ziet (zie afbeelding bij deze alinea). Op 14 oktober 1947 doorbrak een X-1 raketvliegtuig als eerste deze geluidsbarrière. In 1969 vloog het eerste passagiersvliegtuig sneller dan het geluid. Dat we boven land geen knallen meer horen komt omdat het sinds eind jaren zestig voor straaljagers verboden is om boven land sneller dan het geluid te vliegen. Reden: burgers schrokken zich het apezuur en ruiten rammelden in de kozijnen. Boven zee mag wel, wat dan ook veelvuldig gebeurt, want onze luchtmacht moet toch ergens oefenen? Er is nog één plek in Nederland waar af en toe supersonisch gevlogen mag worden boven land, namelijk in het luchtruim tussen Steenbergen en Tiel.

Nu we het toch over vliegtuigen hebben: we zaten de afgelopen dagen weer eens in de aanvliegroute van een vliegveld, namelijk “Aéroport de Béziers Cap d'Agde en Languedoc”, een hele naam voor een kleine luchthaven waar op zondag twee passagiersvliegtuigen landden (en even later weer het luchtruim kozen). Vliegveld hadden ze beter Aéroport de Ryanair kunnen noemen. Geloof niet dat er andere maatschappijen op deze luchthaven vliegen.

W en ik communiceren goed, ook met elkaar. Soms een beetje vreemd, maar meestal bedoelen we hetzelfde. Neem gistermiddag op de fiets, vlak aan zee. Ik: “De wind komt uit het zuiden”. W: “Ik zou het meer zeewind noemen”. Onze richting: pal naar het zuiden, richting zee.

maandag 9 oktober: @ l'estartit

Een memorabele dag: vandaag zou onze Marokkoreis beginnen. Begin: Zuid-Spanje in Tarifa. Dat is voor nu veel te ver voor ons, dat doen we weer in een volgend leven (of zoiets). We zitten nu dan wel in Spanje, maar dan in het noorden. Gisteravond gekozen om voor een grotere kans op zonnig weer de Pyreneeën over te gaan en de vin in te ruilen voor vino (al dan niet tinto). Geloof dat Lidl gewoon Lidl blijft. Dikke portemonnee en dan geelblauw boodschappen doen, hoor ik je zeggen. Ik zal even wachten terwijl je verontwaardigd naar adem hapt en daarna je morele superioriteit benadrukt door “gut gut” te mompelen. Aan het eind van de A9 dutte mijn vrolijke bui in. Tolgeld betalen met de creditcard, normaal geen probleem. Stond alleen in de verkeerde rij: een paar auto's voor me stond er een te stuntelen. Kon nog net achteruit rijden en toen kon ik stuntelen: € 23,00 betalen graag, creditcard erin en er gebeurt niks, alleen “retirez la carte”. Niks dankjewel of zo wat normaal gebeurt en de slagboom blijft de weg blokkeren. Rode knop gebruikt, dan krijg je zo'n tante aan de lijn die niks over de grens spreekt of dat vertikt, één keer zegt: “kaart uit de betaalautomaat halen” en dan de verbinding verbreekt. Ben zuinig op mijn creditcard, dus die was allang uit het apparaat. Gewoon nog een keer op de rode knop drukken. Schijnbaar heeft Miep de krant uit want ze zegt “Komt u uit Béziers?” en toen ik dat beantwoordde met “Wie” (of een woord van gelijke strekking) kwam er een “C'est bon” uit de luidspreker en wat veel belangrijker was: slagboom nam een verticale stand aan.

Een kwartier later bereikte mijn humeur het absolute dieptepunt. Was op de AP7 een serie vrachtauto's aan het inhalen, voor me reden ook een paar voitures. Allemaal met een mooie snelheid: 110 waar je eigenlijk 100 mag. Komt er zo'n opgefokte Fransman in een superbolide aanscheuren en begint met zijn grote licht te spelen. Toen ik niet reageerde werd het lichtspel wat agressiever. Had ik net het avontuur met die betaalautomaat niet gehad was ik misschien aan de kant gegaan, maar nu kon ik het niet laten en trapte met mijn linkervoet een paar keer op het rempedaal. Testosteron Frans schrok daar schijnbaar van en drukte luid op zijn claxon. Heerlijk! Ik weer op de rem en heb hem een minuut achter me laten rijden. Toen hij langsreed kreeg ik absoluut geen liefdevolle blik toegeworpen. Vooruit: gaan we eens op de internationale tegeltjestoer!

Het werd camping Les Medes in l'Estartit, een prima camping met niet al te grote plekken. Beetje lastig manoeuvreren om je slagschip op de juiste plek te krijgen. Mooie ligging in een natuurgebied en vlakbij het strand. Voor een deel fietsbare omgeving. Mooi toiletgebouw met prima schoon sanitair. Vlakbij de Lidl, alleen niet bereikbaar vanwege asfalteringswerkzaamheden, eerst geprobeerd met de camper, later met de fiets en beide keren teruggestuurd door zo'n verkeersregelaar. Het werd een aftandse Spar vlak bij de camping die ons vanavond van voedsel en drank mag voorzien. De receptioniste op de camping wist ons te vertellen dat we “bekend volk” waren, want maart 2017 ook al eens hier geweest. Moest het even opzoeken en inderdaad: het klopt. Geheugen van deze oudjes wordt er ook niet veel beter op. Verkennend fietstochtje van zo'n 17,5 kilometer naar het dorp en door de omgeving. Aangename boulevard met leuke terrasjes en een gezellig centrum. De helft is open. En: W ging naar Spaanse les. Moeten we ook woensdag nog hier zijn, dan is het vervolg.

V: 201.497; A: 201.695. Rijtemperatuur oplopend van 17 tot 24 graden. Vanmorgen bewolking, later bij de grens heiïg en in Spanje strak blauw. Zon op/onder: 07:52/19:16 (gegevens l'Estartit). Een dag met een paar minpuntjes, maar die zijn we snel vergeten. We blijven een paar dagen hier.