nazomeren 2023 – 6: het paleis van de postbode

De komende dagen gaan we de Dolce Via onveilig maken, maar eerst even een bezoekje aan het paleis van de postbode. Dus we beginnen in de Drôme en daarna gaan we naar de Ardèche, aan de andere kant van de Rhône. Dolce Via, je zou zeggen dat je in Italië bent. Nee: daar hebt je het over Dolce Vita (zoet leven), terwijl Dolce Via volgens mij een talenmix is en moet staan voor "lieflijke weg". In ieder geval het klinkt al geweldig zonder dat je nog maar een meter gefietst heb. Ook de Dolce Via is gebaseerd op een spoorlijn. De basis lag tussen Voulte en Chylard. We hebben dan een agenda met het getal 1891 op de voorkant. Twaalf jaar later was de lijn van Chylard naar Saint-Agrève doorgetrokken. Ook kwam in dat jaar de spoorlijn van Chylard naar Lamastre gereed. Vanaf dat moment werd het station van Cheylard het centrum van het netwerk met de onderhouds- en depotwerkplaatsen voor locomotieven. Naast passagiers werden ook goederen vervoerd, met name vers fruit dat op lokale markten werd verkocht of nog verder werd vervoerd. Maar net zoals zoveel andere spoorlijnen braken na de vette de magere jaren aan en in 1968 stopte de Compagnie de Chemin de Fer Départemental haar activiteiten op deze lijn. Aan het begin van deze eeuw werd begonnen met het ombouwen van de oude spoorlijn tot voie verte. 

Het resultaat is schitterend, niet voor niks werd La Dolce Via op de Fiets-en Wandelbeurs versie 2020 verkozen tot Fietsroute van het Jaar van Nederland met de volgende lovende worden van de jury: “Een prachtige route door een schitterend landschap met unieke vergezichten. De route is vrijwel geheel autovrij en de fietser geniet van de rust en ruimte. Voorzieningen als bankjes en picknicktafels nodigen uit om plaats te nemen". We hadden graag de Dolce Via vanuit Tournon-sur-Rhône gefietst, je gaat dan eerst een stukje stoomtreinen tot aan Lamastre en gaat dan via Le Cheylard terug. Je neemt het treintje omdat de stoomtrein dan de ergste klimmetjes van het hele fietsavontuur voor hun rekening nemen. Het is hem niet geworden, om verschillende redenen. Allereerst: we zitten in het naseizoen en de trein rijdt nog zeer beperkt. Daarnaast: de route is te lang voor één dag en om nu halverwege een hotelletje te nemen terwijl ons huis ergens anders woont en ons bed ook daar slaapt, vinden we ook niet alles. We hebben een andere oplossing gevonden, maar daarover later meer.

woensdag 4 oktober: @ saint-fortunat-sur-eyrieux

Gisteravond genoten van een overheerlijke pizza, gegeten in T-shirt in de buitenlucht. Weggespoeld met een glaasje plaatselijk wit voor W en een Birra Moretti voor mij. Voor je in de pen klimt: Nee, ik drink geen Heineken (gewoon piswater net als Amstel en – sinds een paar jaar ook – Grolsch) en Ja ik weet dat Moretti sinds eind vorige eeuw eigendom is van die club. Het smaakte er niet minder om.

Je hebt veel mensen met hobby's en enkele mensen met een vreemde hobby. Neem nu Fredinand Cheval, een Franse postbode die in 1879, toen hij over een vreemde steen struikelde, het idee kreeg om een paleisje te bouwen van gevonden stenen. 33 jaar later was het gebouw, dat later het ‘Palais Idéal du Facteur Cheval’ genoemd werd klaar. Tegenwoordig wordt het door meer dan 150.000 bezoekers per jaar bezocht. Het paleis werd gebouwd op basis van geïllustreerde postkaarten en magazines die hij op zijn dagelijkse diensten bezorgde. Is het kunst? Daarover zijn de meningen verdeeld. Sommigen noemen het “art brut”, anderen “naïeve kunst” en het leuke van naïeve kunst is dat het in de architectuur niet bestaat.

We hebben ons een uurtje overgeleverd aan het paleis en aan al die gebeeldhouwde dieren en schepsels die het ideale paleis van postbode Cheval bevolken: kaaimannen, olifanten, pelikanen, maar ook feeën, reuzen, watervallen en historische of mythische figuren. Kunst of geen kunst, het was gewoon geinig. Ferdinand Cheval stierf in 1924 en rust nu op het kerkhof van Hauterives in de "Tombeau du Silence et de Repos sans fin". Een tombe die hij op 78-jarige leeftijd trouwens zelf bouwde. Ieder zo zijn eigen ding, maar ik denk dat suikerzakjes sparen gemakkelijker is dan zo'n paleis bouwen. Ik heb ook wel eens geprobeerd om te begrijpen wat er leuk is aan postzegels verzamelen. Is ook niet gelukt. Zo zijn er wel meer dingen. Een kleine honderd foto's gemaakt, een paar tref je hier aan.

Daarna weer naar de andere kant van de Rhône, de Ardeche in. De bedoeling was dat we naar een camperplaats in de buurt van Le Cheylard zouden gaan, maar het werd plan B: de cp was overvol en er kon niks meer bij, zelfs geen klein busje. Plan B was Camping La Gare des Amis in Saint-Fortunat-sur-Eyrieux. Hierdoor hebben we wel een groot gedeelte van de Ardèche gezien. Mooi en veel ruiger dan de Drôme. Mooie plek op de camping, vlak bij het sanitair. Alleen is het internet (ook via de telefoon) knudde. Wordt een lange avond met voornamelijk wachten.

Op de fiets om alvast een deel van de Dolce Via te doen. Het werd een heen-en-weertje naar La Voulte-sur-Rhône. W fietste voorzichtig, net alsof ze door een gebied ging met de hoogste berenbevolkingsdichtheid ter wereld en dat terwijl het enige wild dat we tegenkwamen fietsers en wandelaars waren.

V: 201.068; A: 201.232. Rijtemperatuur stuiterend tussen 18 en 21 graden. Wisselend bewolkt, iets ander weer geworden: vooral de temperaturen een stuk naar beneden . Zon op/onder: 07:42/19:17 (gegevens Privas). Mooie rijdag, maar morgen even rust. Nou ja rust? We gaan fietsen.