nazomeren 2023 – 15: de allier kabbelt ook

Stond me iets van bij: Issoire en Tour de France. Vervolgens zie je iets in de stad, dat noopt tot opzoeken en inderdaad: dit jaar finishte de Ronde van Frankrijk daadwerkelijk in Issoire (tiende etappe op 11/07/23). Vertrokken vanuit het “pretpark” Vulcania in Saint-Ours ging de tocht over verschillende colletjes van het vulkaangebied en tot slot volgde een superafdaling van 25 kilometer naar Issoire. Voor de volledigheid: de Spanjaard Pello Bilbao won de sprint (er zaten zes renners in de kopgroep, en dus de etappe.

Issoire, we zijn er al jaren met een bloedgang langsheen gereden op weg naar het noorden of het zuiden. Deze keer was het voor ons een ideale etappeplaats met een “rustdag”. En nee: geen last van vrijdag de dertiende. Waren we nog in Spanje dan was dit voor de bevolking een normale dag geweest, want daar geldt de combinatie van dinsdag en dertien als ongeluksdag (evenals Griekenland en een aantal Latijns-Amerikaanse landen. Woon je in Italië dan moet je op vrijdag de zeventiende juist goed opletten en niet onder een trap doorlopen.

vrijdag 13 oktober: @ issoire

Even wennen vanochtend: net geen 12 graden bij het opstaan om ruim acht uur. Kachel maar even een uurtje aangedaan om de ergste kilte uit de bus te krijgen. Voorbode van andere tijden. Prima camping overigens met ruime plaatsen. Wel dichtbij de A75, maar noch W noch ik hebben daar last van. Camping blijft in ons balboekje staan als doorreiscamping, maar vandaag deed het dienst als “verblijfscamping”. Zoek maar op: plekje 68.

Komoot had een voorstel voor een route door de omgeving met de spannende titel: “Chateau de Parentignat (rondje vanuit Issoire)”. Nou heb ik nog nooit van Parentignat gehoord, Google is dan je beste vriend, maar over Parentignat valt niet veel te vertellen; over het kasteel des te meer. In het kort: het Chateau de Parentignat werd tussen 1707 en 1720 gebouwd op de fundamenten van een oud fort door een of andere markies die regimentskapitein bij de koninklijke infanterie was. Het is door de geschiedenis heen in handen gebleven van dezelfde familie. Fijne bijkomstigheid: het kasteel heeft zonder schade de Franse Revolutie overleeft. Voor € 12,00 per persoon mag je naar binnen, museumjaarkaart niet geldig (grapje), alleen wij niet vandaag: de poort was hermetisch gesloten. Plaatje wat we tussen de spijlen van de poort door genomen hebben is niet geweldig, daarom hieronder een geleende versie. De route van Komoot hebben we na het kasteel heel snel verlaten: veel te veel auto's.

Zeg je A75 dan zeg je ook Allier, een rivier die een flinke tijd de autosnelweg flankeert. De Allier ontspringt een behoorlijk eind ten zuiden van Clermont-Ferrand in de buurt van Langogne en stroomt uiteindelijk bij Bec d'Allier in de buurt van Nevers de Loire. Stroomrichting is dus noord. Voor de volledigheid: Allier is ook de naam van een Frans departement, iets ten noorden van Clermont-Ferrand met als belangrijkste steden Montluçon, Vichy en Moulins. Er bestaat een fietsroute langs de Allier met de mooie naam Via Allier, volgens de boekjes “[...] een fietsreis die je stroomopwaarts meeneemt langs de rivier de Allier, van de samenvloeiing met de Loire, bij Nevers, tot Langogne, waar de rivier ontspringt. Het avontuur begint daar waar de Allier en de Loire elkaar ontmoeten: bij de Bec d'Allier. Zoals de wilde zalm vanuit de Atlantische Oceaan tegen de stroom in zwemt, volg je het kabbelende water van de Allier en doorkruis je de Auvergne van noord naar zuid”. Dat blauwe streepje op het kaartje moet de Allier voorstellen.

We hadden vandaag wat moeite met die Via Allier. Kleine stille zandpaden ingeslagen die naar niets leidden. Bult op, wind tegen en scheurende auto's, dat was het ook niet helemaal. Probeerden van alles en toen we uiteindelijk de officiële Via gevonden hadden bleek hij niet “het kabbelende water van de Allier” te volgen maar eerder de omliggende heuvels met een bezoekje te vereren. We hebben vandaag onze eigen Via Allier gefietst al blijkt uit het kaartje dat het toch een vrijdag-de-dertiende-route geworden is. Miep van Komoot vertelde naar afloop dat we op de volgende ondergrond gefietst hebben: onverhard (2,38 km), verhard gravel (886 m), kasseien (261 m), verhard (5,44 km), asfalt (25, 8 km) en onbekend (1,53 km). Informatie waar je wat aan hebt.

Halverwege onze fietstocht deden we het historische centrum van Issoire aan. W sprak met een kennersblik “Typisch vijftiende eeuw” en wees op een aantal gebouwen en de klokkentoren. Bleek dat ze de kennis uit een gescoord foldertje had, niet erg: komt mijn kennis ook vaak vandaan. De smalle straatjes en kleine pleintjes stralen geschiedenis uit.

Nog ouder is de mooie romaanse abdij uit de 12e eeuw: L’ancienne Abbatiale Saint-Austremoine. Het gekke is dat je ook regelmatig de naam St. Austell tegenkomt, Engelse variant? Start van de bouw: 1130. Nu kan ik je vermoeien met allerlei details die je over twee minuten vergeten bent. Wat vind je bijvoorbeeld van “Van de vijf zogenaamde grote Auvergne-kerken is de abdij Saint-Austremoine d'Issoire degene met de meest imposante apsis, omdat het de enige is die naast de straalkapellen een rechthoekige axiale kapel heeft”. Reactie van W: “Je zou het zelf verzonnen kunnen hebben”. Pikant detail: in oktober 1575 viel ene kapitein Mathieu Merle Issoire aan en jij probeerde de Saint-Austremoine te verbranden. Dat lukte hem niet. Vervolgens werd hij zo kwaad dat hij drie monniken levend heeft laten villen. Dat waren nog eens tijden! Tegenwoordig krijg je de dierenbescherming al over je heen als je een dood konijntje gaat villen.

Tegen half drie waren we terug na bijna 40 kilometer fietsavontuur. De Via Allier vinden we geen aanrader, al hebben we best leuk gefietst. Wel warm: 30 graden, wind ZW3, strakblauw. Later op de middag kwam er wat meer bewolking, toen gingen de beentjes hoog, douche inspecteren (aan de frisse kant), oogjes dicht en boeken lezen (dat dan wel weer met de ogen open). Mooie dag. En morgen? Morgen is er weer een dag. We gaan een eind naar het noorden. Bestemming officieel nog onbekend, maar begint de tijd van de kraanvogels niet een dezer dagen?