zo de wind waait, waait mijn jasje – 4

Het is wat als je familie bestaat uit mensen uit het onderwijs of de verpleging. Alleen met zwager J die lasser was valt nog een normaal gesprek te voeren. Eén van de verpleegkundigen stelde mij de intrigerende vraag of mijn prefrontale cortex was aangetast door wiet of drank. Dit naar aanleiding van mijn stukje over de "val met de fiets" van afgelopen woensdag. Mag ik eerlijk bekennen dat ik nog nooit van de prefrontale cortex heb gehoord? Gebrek aan algemene ontwikkeling? Wikipedia is in dat soort gevallen mijn vriend: 

"De prefrontale cortex is betrokken bij cognitieve en emotionele functies als beslissingen nemen, plannen, sociaal gedrag en impulsbeheersing, plannen, sociaal gedrag en impulsbeheersing.” Heb wel eens van dopamine gehoord, zo’n stofje dat hoort bij het beloningssysteem van de hersenen. Veel seks zorgt voor veel dopamine en dan voelen we ons beloond en tevreden. Sport, eten en drugs schijnt voor hetzelfde resultaat te zorgen.

donderdag 21 april 2022: @ huijbergen

Beetje oriëntatieproblemen vanmorgen vroeg. Waar ben ik in vredesnaam nu weer wakker geworden. W had dat eerder deze week al. Soms ook draaien ze de wereld 180 graden. Laatst toen we de A-75 op draaiden had ik echt het idee dat ik de verkeerde kant op reed, naar het zuiden in plaats van naar het noorden. Kwam ook omdat de zon niet scheen. Een half uurtje later gingen we voor mijn gevoel weer de goede kant op terwijl ik toch echt niet van richting ben veranderd. Vergeten te vertellen dat we op Cosy Camping (een paar dagen geleden) een hop gezien (W) en gehoord (B) hebben. Foto van wikipedia, want wanneer je zo’n beestje ziet en je de camera hebt gepakt, is het kreng al hoog en breed verdwenen.

Vanmorgen dus wakker geworden tussen de kersenbomen, de camping in Vincelles heet niet voor niets Les Ceriselles (= de kersen). Vlot weg, want een hele rit voor de boeg. Al snel kwamen we op de N77 naar Troyes terecht, een weg die we al veel vaker hebben gereden. Het leuke is echter dat we nu (bijna) de gehele “oude” N77 hebben afgereden. Deze Route Nationale werd in 1824 aangelegd en liep destijds vanaf Nevers via Auxerre, Troyes, Châlons-sûr-Marne en Sedan naar de grens met België. De route via de N77, D677 en D977 is wel geliefd bij de buitengewone transporten, regelmatig kwamen we zo’n bakbeest tegen die een buitengewoon groot chalet, een joekel van een boot of een extreem grote graafmachine vervoerde. Leuk als er dan eentje uit het noorden en eentje uit het zuiden komt en ze elkaar willen passeren in zo’n klein kneuterig Frans dorpje, waar ze nog niet tot de ontdekking gekomen zijn dat er tegenwoordig een ander soort vervoer dan paard-en-wagen en hondenkarren bestaat.

Bus geparkeerd op het marktplein van Attigny, zo’n gezellig Frans dorpje waarover je vijf bladzijden vol kunt schrijven en dan heb je het alleen nog maar over de geschiedenis gehad. Ik beperk me tot een paar regels: in de vroege middeleeuwen was Attigny belangrijk als koninklijke residentie. Clovis II liet er in 647 een paleis bouwen, Karel de Grote heeft er een paar keer geslapen en ook Karel de Kale heeft in het paleis gewoond. Van de oude stenen is niets meer over. Attigny heeft nog wel een hele fijne boulangerie/patisserie waar W een paar hele fijne broodjes scoorde.

En waar heb je het dan over tijdens zo’n rit van ruim acht uur? Eigenlijk over vrijwel niets. Het merendeel heerst er radiostilte. W met de dopjes in de oren en kijken naar een tv-uitzending, luisteren naar Spotify of bezig met een online cursus Spaans. Af en toe een diepgaand gesprek in de geest van “mooi die koolzaadvelden”, “kan ook raapzaad zijn”, “wat is het verschil”, “weet ik niet, zoek eens op”, “koolzaad wordt vaker verbouwd dan raapzaad”, “verschil tussen bloemen, maar dat is veel te ingewikkeld”, “laten we het hierbij”. En ergens op de route stelde de kapitein voor om het voorlopige einddoel (Namen) maar te veranderingen in Bergen op Zoom, want “we rijden zo lekker”. De stuurman vond dat het goed was en paste zijn koers aan.

“Welkom in België”, vertelde de KPN, dus tijd om te tanken (hadden we beter in Frankrijk kunnen doen, daar was de diesel wat goedkoper, in België hikt te prijs tegen de twee Euro aan). Tijd ook om eens een Belgische Lidl van binnen te bekijken. Weinig verschil met andere landen, hooguit de prijs.

Een lange reisdag. V: 176.369; A: 176.885, wel ruim acht uur over gedaan. Rijtemperatuur: 5 tot 21 graden (tikten een keer de 23 aan, maar dat was in een file). In die acht uur zitten een paar pauzes en uiteraard de standaardfiles rond Brussel en Antwerpen. België: een wegopbreking tussen Frankrijk en Nederland of zo. Einddoel: camping de Meet in Huijbergen, we waren er al eerder.  

Ik schreef op 18 maart: “De keuze met betrekking tot campings en camperplaatsen was reuze. Het is uiteindelijk boerderijcamping de Meet geworden, code Campercontact 92.682, niet vanwege het feit dat men zich aanprijst met “camping speciaal geschikt voor senioren”, maar omdat we hier optimaal kunnen genieten van de zon. Bijkomend voordeel: ze hebben hier een afwasplek, scheelt mij weer werk.”