brieven aan mijn zusje(s): valencia

Roosje 2 heet Lara zag ik gisteren op de rekening staan. Vergeten te vertellen wat de kosten zijn: 2 x € 15,00 all-in, kun je je geen buil aan vallen. De dag waarop we vertrekken (8 april) gaan de tarieven omhoog in verband met de Semana Santa. Die Semana Santa is wel een dingetje in Spanje, maar ik zal er ongetwijfeld meer over vertellen als we straks in Lorca zitten.

donderdag 7 april 2022: @ bétera

Vandaag een Valenciadag. Einddoel van vandaag het aquarium Oceonogràfic, een van de onderdelen van de Ciudad de las Artes y las Ciencias. Deze “Stad van Kunst en Wetenschap” is ontworpen door Santiago Calatrave. We hebben dit spectaculaire stukje van Valencia al een aantal keren bekeken, de laatste keer tijdens een begeleide fietstocht, maar dat is al weer een jaar of drie geleden. Hoe we er vandaag zullen komen is nog een volkomen raadsel. Nevenstaande foto is geleend: bij ons was het onbewolkt!

Met de metro van 10:23 naar de stad. Keurig een mondkapje voor, schijnt hier helemaal geen issue te zijn. “Je loopt hier alsof je de weg weet”, sprak W, terwijl ik zonder blikken of blozen voorliep naar het Plaza del Ayutamiento. Geen wonder dat ik dat blindelings kan: tijdens de Fallas worden hier de knalvuurwerkshows gehouden, elke middag om 14:00 precies. Deze Mascleta's heb ik inmiddels al tientallen keren meegemaakt, soms samen met W, maar meestal alleen (op reis naar het zuiden om W op een of ander vliegveld op te pikken). Wel vreemd om het plein nu zonder die honderdduizend mensen te zien. Het Plaza de la Reina vinden had iets meer voeten in de aarde, letterlijk en figuurlijk. Allereerst had ik moeite om het te vinden en ten tweede lag het helemaal overhoop: het krijgt een make-over. Inmiddels hadden we al wel de Mercado Central (de Valencianen spreken van Mercat Central en wij Nederlanders noemen het gewoon “markthal”). Art-nouveaustijl, maar dat zul je ongetwijfeld aan de foto’s zien. Ik wist nog dat de Hop-on-Hop-offbus vertrok van Plaza de la Reina, maar ja in deze tijd van verbouwing even niet. Google was eerst onze grote vriend en vervolgens Google Maps: op naar San Pio V. Ze hebben nogal was Piussen in Valencia, maar in het gebouw met de naam van deze paus zit een museum verstopt. Er werd even niet gehopt, middagpauze misschien? Dus wij naar een plaatselijk kroegje, waar W het voor elkaar kreeg in haar beste Spaans een jus d’orange te bestellen en een cappuccino geserveerd te krijgen. Ik bestelde gewoon een cerveza en later une mas en de arme ober begreep onmiddellijk dat ik dorst had. Het eten bestellen ging een beetje moeilijk: de gebakken eieren werden pas de uno hora geserveerd (iets met keuken die om één uur open gaat), maar een broodje vlees (bocadillo con lomo) kon er wel van af en of we er patatas bravas bij wilden? Rare jongens, die Spanjaarden. Kostte geen drol: twee bier, twee cappuccino’s en twee broodjes vlees twaalf euro.

De toeristenbus bracht ons via een zeer omtrekkende beweging (en dat was de bedoeling) naar het aquarium, wat eigenlijk veel meer dan alleen een aquarium is. Het was druk in de stad. Heb er ooit een keer met de camper doorheen gereden, je weet wel: zo’n ervaring met klotsende oksels. Nu zagen we het met heel andere ogen en weten ook dat dat getoeter toentertijd niet voor ons bedoeld was (of misschien ook wel). De Spanjaarden houden van kabaal, zelfs de ambulances hebben verschillende soorten sirenes die ze graag na elkaar, of nog liever tegelijkertijd, willen laten horen. De hele Stad van de Kunst en de Wetenschappen ziet er aardig futuristisch uit en het water rondom de gebouwen maakt het nog spectaculairder. Ook water genoeg in l’ Oceonogràfic. Het is het grootste aquarium van Europa en heeft naar zeggen 40.000 dieren behorend tot 500 soorten. Het bestaat uit negen watertorens (met allemaal trappen naar beneden en als je de boel bekeken hebt mag je weer trappen omhoog. Elke toren (met zijn kelders) behandelt een aparte gebied: van de Middellandse Zee tot aan Antarctica. Leuk, maar erg veel wandelstappen op nog meer trappen. De toeristenbus pikte ons om kwart voor vijf weer op en we deden de tweede helft van de toeristische route, onder meer langs de haven van Valencia. Uiteindelijk bij station Turia de bus verlaten en deze ingeruild voor de metro naar Bétera. Net geen 15.000 stappen en dat bij temperaturen rond de 25 graden.