maandag
18 april 2022: @ l’ampollo
Nee
geen Palomares – 2 als titel vandaag: het kan verkeren. In l'Ampollo wordt beter weer verwacht.
We
gaan (versneld?) terug naar ons eigen kikkerlandje, je weet wel die
van: “God
schiep de aarde, de Nederlanders Nederland”. Niet
omdat we er genoeg van hebben of slaande ruzie hebben, maar zware depressies kleuren over een
paar dagen de weerkaarten en als W ergens een hekel aan heeft is het
zitten in een busje, kilometers maken en zeeziek worden omdat ze heen
en weer geschud wordt door de windstoten. Yep, er komt ander weer
aan: de
term “rotweer” is een understatement. “Als
we NU vertrekken blijven we het slechte weer voor”, was haar korte
samenvatting van onze positie. Het
dominante mannetje kan
zich de situatie wel voorstellen en
was plotsklaps een stuk minder dominant.
Vooruit:
géén extra dagje Palomares en
Cuevas Mar, een best prettige camping. De
meeste campinggasten die we de afgelopen dagen op de blootgewone
campings gezien hebben, hebben de
pensioengerechtigde leeftijd al jaren geleden bereikt. Wanneer
het weer het toelaat ziet het er uit alsof iemand
een potje zongedroogde tomaten omgeschud heeft. Nee,
wij zijn niet de uitzonderingen die de regel bevestigen. Een
uitstervend ras die blootlopers. Een
dag dus waarover we weinig kunnen vertellen, behalve dat we voor het
eerst deze reis relatief veel files en vaak stroperig verkeer gehad
hebben, maar
daardoor des te meer konden genieten van de omgeving. Wat is Spanje
toch mooi!
En
het verkeer? Het
is nu eenmaal niet anders. Nog wat bijzonders meegemaakt? Eén
verhaaltje dan. Op zo’n omhoogkruipende snelweg in het zuiden van
Spanje moest ik terugschakelen en schakelde mis. Het
was alsof de tandwielen ons om de oren knalden en W dacht even dat ik
de motor opgeblazen had. Viel allemaal mee, maar om 3,5 ton op een
helling van 6 procent (omhoog)
weer
in beweging te krijgen, kostte enige moeite. Eerst in de één, toen
in de twee en weer gaan met die banaan. Beetje voorzichtiger
schakelen voortaan.
V:
174.723; A: 175.307; rijtemperatuur 16 – 24 graden. Camping Ampolla
Playa aan de rand van de Ebrodelta, we waren er deze reis al eerder.
Zo’n beetje alle weertypes meegemaakt vandaag. Morgen nog zo’n
ruk, einddoel ergens halverwege de A75 in Frankrijk. We
liggen weer vroeg te kooi. Ouwe mensen hè?
dinsdag
19 april 2022: @ saint-chély-d'apcher
De A75 is tolvrij
behalve het gebruik van het viaduct en elke keer als we het viaduct
nemen is de prijs weer verhoogd. Met ons busje vallen we in
tariefgroep
2 en
betaalden nu (laagseizoen)
€ 14,20, in de zomer geldt
het hoogseizoentarief van €
17,50. Het
viaduct werd in 2004 geopend voor het verkeer. Tot die tijd gebruikte
het doorgaande verkeer de N9 die
dwars door Millau ging. Aangezien Millau in een diep dal ligt moest
het verkeer flink stijgen en dalen. De N9 is van oudsher een wat meer
secundaire route naar het zuiden van Frankrijk, het meeste verkeer
ging door de Rhônevallei via Lyon
(de
Route du Soleil).
Alhoewel de eerste delen van de A75
al
in de jaren '70 werden opengesteld, begon de route pas vanaf midden
jaren '90 vorm te krijgen. Vanaf dat moment begon Millau ook een
groter knelpunt te worden. Een verbinding langs Millau zou kostbaar
zijn. De A75 werd weliswaar als tolvrije snelweg aangelegd, maar er
was geen geld beschikbaar voor een grote brugverbinding bij Millau.
Eind jaren '80 werden voor het eerst plannen gemaakt om de A75 rond
Millau aan te leggen en in 1991 werd een grote brug over het dal van
de Tarn als doel gesteld. Gedurende de jaren '80 werden een aantal
routes voor de A75 rond Millau onderzocht, waarbij in 1989 werd
gekozen voor de huidige route. Toen waren er nog twee opties, een
hoge route op gelijk niveau, of een lagere met een lager viaduct. In
1991 werd voor de hoge route gekozen. Daarna werd het ontwerp van de
brug vastgelegd. De aanleg van de brug begon uiteindelijk op 14
december 2001. Nadat de pylonen werden gebouwd werd het brugdek
ingeschoven. De formele openstelling was op 14 december 2004. Op 16
december 2004 volgde openstelling voor het verkeer. De
brug vestigde enkele records, zoals de hoogste brug in Frankrijk
de hoogste brugpyloon plus mast met 343 meter en het hoogste brugdek
in Europa. De aanleg van de brug kostte € 394 miljoen.
Halverwege
de A75 vonden we het genoeg en stopten bij Cozy Camping in
Saint-Chély-d'Apcher.
Iets
wat vroeger een mooie camping moet zijn geweest, maar nu een verlaten
indruk maakt. Niemand op de receptie, dus even het nummer gebeld dat
aangeplakt stond. Geen woord over de grens, dus met mijn allerbeste
Frans (een understatement!) ons aangemeld. Prima voor een nacht,
faciliteiten zijn matig (volgens
W hebben ze in weken geen sopje gezien, och: camping is pas sinds 1
april open).
Van
horen zeggen: de camping is overgenomen door de eigenaar van de
naastgelegen manege. Installeren, stroom aansluiten, betalen komt later wel. Waar we ons een
beetje op verkeken hebben is de hoogte in combinatie met de
temperatuur. De camping ligt op meer dan 1.000 meter hoogte en
volgens berichten van de KNMI daalt de temperatuur naarmate de hoogte
toeneemt. Bij droge lucht is de afname ongeveer 1 graad per 100
meter, bij vochtige lucht is dat ongeveer 0,6 graden. Was het in
Pézenas nog 25 graden, bij aankomst op de camping wees de
thermometer 16 aan. Wordt lekker slapen vannacht. Websites van
campings moet je nooit geloven. Men belooft hier een “gemakswinkel”
te hebben, elke dag open van 8 tot 20 uur. Het enige wat er is
overgebleven van de winkel is het bord “epicerie”. Gelukkig
hebben we nog van alles in de kastjes zitten.
