ebro delta – 2

Vannacht is er een joekel van een hagelbui overgekomen, de restanten lagen vanmorgen om kwart over acht nog op verschillende plekken hun best te doen om te ontdooien. W had visioenen van kapotgebombardeerde zonnepanelen, maar we zitten hier niet in de Oekraïne. In voorkomende gevallen kan ze zelfs van een scheet van een mug in paniek raken. Ze is inmiddels gerustgesteld en was blij dat gisteravond de was nog binnengehaald was (net niet droog, dus die mag vandaag weer wapperen in de wind). Het lijkt in ons busje altijd veel erger dan het is: je zit dan ook in een soort blikken koektrommel, waar een paar belhamels met stokken op zitten te rammen, of zoiets. 

Even had ik een visioen van een echte huttendag, je weet wel: zo’n dag dat je je camper niet verlaat behalve voor wat sanitaire activiteiten en het (laten) halen van een brood. Maar: ik heb W bij me, dan wordt zo’n dag een heel ander verhaal. Kreeg vanmorgen nog een compliment van haar: “Je bent wel eens dikker geweest, ben je soms weer aan het lijnen?”. Lijnen, om met Frans Miggelbrink (columnist van De Gelderlander) te spreken: “Lijnen, er moet weer een mud af; elk jaar weer dezelfde mud”. En dat terwijl ik me gisteren voelde als de Dikke Chinese Boeddha, die met zijn dikke buik, zo gaat het verhaal, alle moeilijkheden kan bevatten en met zijn gulle lach kan lachen naar allen die zich belachelijk gedragen.

maandag 4 april 2022: @ l’ampolla

Volgers van ons blog weten inmiddels dat de Ebro Delta vaak een vast punt is op onze route naar of van het zuiden en meestal strijken we dan neer op camping Ampolla Playa, aan de rand van het natuurgebied met de Playa Arenal aan de overkant van de weg, een strand dat tientallen kilometers lang is. Voor de Costakenners onder ons: we zitten aan de Costa Dorada (de Gouden Kust), zo’n 150 kilometer ten zuiden van Barcelona en 195 kilometer ten noorden van Valencia. Linksaf de poort van de camping uit en je bent zo in l’Ampolla en rechtsaf fiets (of wandel) je de natuur in. Voordeel van deze tijd van het jaar (en van de aanwezigheid van wind) is dat je geen last hebt van muggen.

Het werd een halve huttendag: tegen twaalven brak de zon door en werd het buiten wat aangenamer. Zon 48 % zon vertelde Buienradar, oplopend naar 72 %. Kijk daar doen we het voor. Met de handschoenen en de winterjas aan, maar met de zonnebril op moest ik er aan geloven. “Doe maar een mooi rondje met de wind achter en de zon in de snuit”, zei W. Beetje moeilijk om dat bij een rondje te realiseren, maar vooruit: we doen ons uiterste best en wonderen duren nu eenmaal wat langer. Opvallend bij de planning: 200 meter totale stijging, dalen 210 meter, terwijl we toch echt na 45 kilometer op hetzelfde punt uitkwamen. De delta is wel aan het inklinken, maar dat is zo’n 3 mm per jaar en geen 10 meter in vier uur.

Het werd een erg mooie tocht en vanaf het begin klonken er al “oh’s” en “ah’s” en een schreeuw zoals “zwarte ibis”, “purperreiger”, “kleine witte zilverreiger”, “flamingo’s”. Toen ik het probeerde met “zwaluw” was het nuchtere antwoord “heb er al een stuk of twintig gezien”. Mooi binnendoor naar Deltebre, waar de Lidl ons voorzag van een lunch, die we bij de Pont Lo Passador over de Ebro naar binnen gewerkt hebben. De brug is er nog niet zo lang, een jaar of twaalf geloof ik. Voor die tijd moest er met een pontje overgestoken worden. Het pontje ligt nu op het droge en kan bewonderd worden.

Mooie tocht langs de Ebro richting Amposta, erg mooi, zeg maar super ontwikkeld, fietspad. Daarna ging de tocht veelal langs kleine kanaaltjes die de rijstvelden te zijner tijd van water moeten voorzien. Interessante borden. Iets van “verboden water uit het kanaal te tappen, behalve wanneer je daartoe bent geautoriseerd en “comunitat regants” moet iets voorstellen van “gemeenteverordening” of zo. Je leert elke dag nieuwe Catalaanse woorden. En natuurlijk artisjokkenvelden en daar dan weer heel veel van.

Een mooie fietstocht. Alleen de opdracht: zon in de snuit en wind achter is maar voor de helft gelukt, maar zoals ik al eerder in dit verhaal schreef: soms duren wonderen wat langer. Geluk gehad met het weer vanmiddag, da’s dan weer mooi meegenomen. Na terugkomst konden we nog even goed warm worden uit de wind en in de zon in onze kiepstoelen. Ook onze zeer aantrekkelijke lijven zijn weer goed schoon, met dank aan het prima sanitair op de camping. Morgen weer zo’n dag? Ik denk dat we besluiten nog een dagje te blijven.