romantiek op de oude dag – 1: de aftrap

Misschien wel door ons bezoek aan Museum Staal (van STaring en ALmen) laatstleden dinsdag met naast de vaste tentoonstelling van Antohony Christiaan Winand Staring, heer van de Wildenborch en dichter, een tijdelijke tentoonstelling over Romantiek onder de titel “de eerste kus” gaan we beginnen aan (een deel van) de Romatische Strasse in Duitsland. A.C.W. Staring, je weet wel die van de Hoofdige Boer met als denderende binnenkomer de twee regels:

Elk weet waar ’t Almensch Kerkje staat,
en kent de laan, die derwaart gaat.

W kende overigens het hele gedicht niet en volgens mij zijn velen zoals haar: onbekend en je weet: onbekend maakt onbemind. Het gaat niet om de minste schrijver! Staring is een belangrijk man voor de Achterhoek geweest. Behalve dichter was Staring een vooruitstrevende, internationaal universitair geschoolde, man die zich zeer actief bezighield met de waterhuishouding in de Achterhoek. Daarnaast was hij gewoon “landheer”, bezitter van het het familie-erfgoed De Wildenborch (huis en landgoed), maar dat kon allemaal in de achttiende eeuw: de beste man leefde van 1747 tot 1840. Trouwens weinig te zien over Staring in dat museum in Almen. Voor een mooi standbeeld van hem moesten we zelfs naar Vorden. Als Achterhoeker ken je de naam misschien vooral van het Staring Instituut, een aantal jaren geleden gefuseerd en heet nu ECAL (Erfgoedcentrum Achterhoek en Liemers). Met die laatste club hebben ik inzake het museum weer regelmatig van doen, maar dwaal ik nu weer eens flink af?

De tijdelijke tentoonstelling maakte ook niet veel indruk: een paar foto's met een verhaaltje, een filmpje over hoe een kus (zeker de eerste) romantische gevoelens kan oproepen, veel bloemen en dan vooral rozen en uiteraard een aantal vitrines met literatuur en kunst uit de Romantiek. En dat is dan meteen de verbindende schakel: Staring is de enige Nederlandse dichter uit de periode die we Romantiek noemen. Allemaal leuk, maar ik kreeg geen vlinders in mijn buik en dat is toch wel essentieel als we het over romantiek hebben. Daarnaast stonden de roze wolken stonden alleen op de muur en konden we er niet op zitten, daar waren weer andere dingen voor. We zijn bijvoorbeeld nog even in de Love Seat gekropen om een selfie te maken en neem van mij aan dat je er op onze leeftijd gemakkelijker in neer kunt ploffen dan eruit kruipen. En ja: Staring heeft inderdaad iets over een eerste kus geschreven. Staat in de derde strofe van zijn gedicht “herdenking”:

Ik zag haar aan, en, diep bewogen,
Smolt ziel met ziel in een.
O toverblik dier minlijke oogen,
Wier flonkring op mij scheen!
O zoet gelispel van die mond,
Wiens adem de eerste kus verslond!

vrijdag 27 september: @ eisenbachtal (girod)

Tienenhalve vrije dag zit er tussen twee verplichten momenten: een Spaanse les van W en een herhalingsconsult bij de ogenboer voor mij. Te weinig om naar de Middellandse Zee te knallen, te slecht weer om in de buurt te blijven, dus gaan we opnieuw romantisch doen. Nee, niet “hitsig” geworden van de tentoonstelling De Eerste Kus in Museum STAAL, maar daaraan heb ik al voldoende woorden besteed. Wat een lang verhaal is dat weer geworden, dat verhaal over STAAL, eigenlijk moest dat een korte opmaat worden voor de Romantische Strasse, misschien wel de populairste toeristische route in Duitsland. Maar volgens W ben ik altijd “te lang van stof”. “De naam Romantische Strasse verwijst naar de gevoelens die vele toeristen en bezoekers krijgen bij het zien van de fraaie meer dan goed bewaarde middeleeuwse stadjes, kerken, kloosters en mooie kastelen. De route van Würzburg naar Füssen biedt een perfecte combinatie van cultuur, gastvrijheid, geschiedenis en natuurschoon. Onderweg kom je verschillende landschappen tegen: van rivierdalen tot bossen en van groene weiden tot witte Alpentoppen”, ja: komt uit een toeristenfoldertje. 

We zijn er eerder geweest in deze buurt, maar ik moet je bekennen dat ik af en toe de Romantische Strasse verwar met de Deutsche Alpenstrasse. Dom volgens W: de eerste loopt van noord naar zuid en de tweede van oost naar west. Laat je nu bij het volgen van beide routes langs Neuschwanstein komen, dat sprookjeskasteel waar we in 2018 al een foto van gemaakt hebben. Ja, we waren dus al eerder in de buurt en hebben delen van beide toeristische routes gedaan. Camping Tauberromantik in Rothenburg ob der Tauber hebben we al een paar keer bekeken. Kijk maar op:
https://berrynales.blogspot.com/2018/05/liebliches-taubertal.html 
https://berrynales.blogspot.com/2018/05/aan-het-eind-van-het-taubertal.html
https://berrynales.blogspot.com/2018/09/najaarstocht-4-deutsche-alpenstrasse.html. Genoeg leesvoer voor een regenachtige zondagmiddag en die zullen we ongetwijfeld de komende maanden voldoende krijgen.

De Romantische Strasse is in 1950 opgezet en wordt dus binnenkort 75 jaar oud, maar ondanks de vergevorderde leeftijd nog steeds 385 kilometer lang. De route loopt van de rivier de Main tot aan de Duitse Alpen. Theoretisch kun je de bruine bordjes volgen, maar ervaring in het verleden heeft geleerd dat dat zeer theoretisch is: in de praktijk ben je na het vierde bordje de weg kwijt. Maar we zijn nog lang niet bij het begin van de route! De afstand vinden we te groot om dat in één dag te doen, vooral omdat we pas tegen de middag kunnen starten. Dus de vijf uur naar Würzburg in tweeën geknipt en dan kom je bij camping Eisenbachtal in de buurt van Girod uit. We hebben het dan over de Westerwaldkreis in de Rijnland-Palts. Duurt even voor je er bent, want vrijdagmiddag in Duitsland. Normaal is de Autobahn al goed voor Stau und Baustelle, op vrijdagmiddag komt daar extra verkeer bij. Tweeënhalf uur wordt drieëneenkwart, maar we hebben tijd genoeg. W oortjes in en een luisterboek aanhoren, af en toe wat gemopper als de verbinding met internet wegvalt. Duitsland is een derdewereldland wat dat betreft. 

Tegen drieën konden we constateren dat camping Eisenbachtal een mooie camping is midden in de natuur. Tijd heeft hier stilgestaan en dat merk je niet alleen aan “Wifi wat is dat?” (de eigenaar, Herr Wolf, spreekt goed Nederlands). 4G is ook erg mager, maar volgens W staat daar prachtig vogelgezang tegenover. Prima plek voor één nacht, misschien wel voor meer. “Als je de camper daar neerzet, staat hij in de zon en heb je geen last van de bomen”, aldus W. Ze vergeet echter twee dingen: onze aarde moet zonodig draaien en de weersverwachting spreekt van regen.

“Vandaag ben ik jou fysiotherapeute”, sprak W en leidde me via een mooi maar modderig pad langs de Eisenbach. De eigenaar heeft een grote strook grond aan weerszijden van het beekje in handen en heeft daar behoorlijk wat aan geknutseld. Resultaat een mooi stuk natuur met veel nestkastjes en vooral banken en stoelen om even uit te rusten en te genieten van de omgeving. Twee kilometer strompelen met als resultaat een paar bemodderde schoenen maar geslaagde foto's. Het keerpunt is bij de vistrap en ja: pas later begonnen met opnemen: het eindpunt is tevens het beginpunt, dus de letter A is na zo'n honderd meter wandelen. Tot zover de toelichting op bijgaand kaartje.

V: 212.392; A: 212.622. Rijtemperatuur: begonnen met 15 en geëindigd met 16 graden, maar daartussen alles gehad van 14 tot 20: afhankelijk van hoogte en zon. Droog maar “shaken not stirred” in het busje, dus een stevige wind. Toen we tegen vijven (na onze wandeling) de namiddagstand innamen (W op bed lezen en appen en ik op de stoel koken en dit verslag maken) bleef het nog een uurtje droog, daarna begon de zon vloeibaar te worden. Zon op/onder: 07:23/19:14. Een mooie dag. Zelfs het winkelen bij de Aldi was gezellie. Vanavond maar eens kijken of we iets met NPOStart kunnen doen. En morgen? Morgen is er weer een dag, dan gaan we verder naar het zuiden, omgeving Würzburg want daar begint het echt romantisch te worden. En weet je wat het leuke is? Ik kan me nu al verheugen op de appjes van de kleinkinderen: "oma wat heb je toch een grote .....".