romantiek op de oude dag – 2: knus aan de tauber

L uit D vroeg zich af waarom ik het bekendste Achterhoekse verske van Staring niet genoemd heb, het oogstlied. Nou vooruit: het eerste stukje dan: 
Sikkels klinken,
sikkels blinken
ruisend valt het graan.
Zie de bindster garen!
Zie, in lange scharen,
garf bij garven staan!
Vind het maar niks die sikkels: op bijgaande foto uit 1941 maait een boer nog lekker ouderwets met pikhaak en zicht. Een beetje geoefend maaier kon op deze manier op een “gewone 10-urige werkdag” misschien wel een kwart hectare maaien. Het was wel een aanslag op de rug want de maaier stond voortdurend iets voorovergebogen. In 1941 hadden we al lang paardgetrokken maaiers en tractoren bestonden ook al een tijdje al duurde het nog een paar jaar voor ze de paarden in de landbouw gingen vervangen.

zaterdag 28 september: @ münster bij creglingen

Had het gisteren over een wat rammelend internetgebeuren. 's Avonds toch nog 2 voor 12 (NPOstart), Endless on Wheels (Youtube) en een aflevering van Flikken Maastricht (NPOplus) gezien. De laatste een beetje hortend en stotend maar de moord werd weer vakkundig opgelost ondanks wat kleine technische ontvangsthaperingen. De rookwolken kwamen dan ook virtueel uit de laptop vanmorgen toen Heino aan het Schöner Westerwald begon (https://www.youtube.com/watch?v=qEYQzK2FMJM). We zitten hier namelijk in het heuvelland met die naam. Dillenburg en Limburg an der Lahn liggen net om de hoek en Koblenz is de dichtstbijzijnde grote stad. Beetje beladen liedje trouwens dat Westerwald. De tekst werd geschreven in 1932 net vóór Hitlers machtsovername. Het werd in 1935 op muziek gezet door Joseph Neuhäuser, naar verluidt gebaseerd op een oud volksliedje. Het was een populair liedje bij het Duitse leger tijdens de Tweede Wereldoorlog, maar bevatte geen bloeddorstige elementen. Het werd nog tientallen jaren als onschuldig beschouwd en door het Duitse leger gezongen, maar tegenwoordig is de uitvoering van "Westerwaldlied" enigszins omstreden en controversieel geworden in Duitsland vanwege de associatie met het nazitijdperk. 

W legde gisteravond een lijstje voor mijn neus. “Zoek maar een camping uit en als je liever een camperplaats hebt vind ik dat ook goed”. Had ik dus pas vanmorgen tijd voor. Op het lijstje stond niet de Friedensbrücke in Würzburg en zelfs geen Tauberromantik in Rothenburg ob der Tauber (dat plaatsje waar Walt Disney zijn inspiratie opdeed voor de woonplaats van Pinocchio, maar ik ben weer eens verschrikkelijk aan het afdwalen). Het moest een onbekende camping worden en na enig wikken en wegen werd het Camping Romantische Strasse in Münster bij Creglingen. Duurde even voor we daar waren, de eerste paar honderd kilometer over de autosnelweg. Stuk rustiger dan gisteren. De laaste paar kilometer reden we inderdaad over de schilderachtige (romantische?) route, fijn met nauwe straatjes in pittoreske dorpjes. Moet je ook niet een hele dag doen, ook al heb je stuurbekrachtiging. Beetje aankarren, dat wel. Behalve slecht internet en het stug vasthouden aan betaling in contanten hebben Duitsers nog een tic: campings hebben “Mittagsruhe” van 13:00 tot 15:00. Wij kwamen om 12:30 aan, net op tijd om aan te melden, de stroomkabel in het infuus te stoppen, gaskraan opendraaien, stoelen om te zetten, de deur dicht te doen en een flinke regenbui af te wachten, terwijl de geur van versgezette koffie zich mengde met die van mijn zweetvoeten. Niet meer zo druk op de camping, wel veel Nederlanders (ACSI-camping dus). Wat het kost horen we wel over twee dagen.

Na de bui op de fiets, richting Creglingen waar we de fietsroute Liebliches Taubertal der Klassiker hebben opgepikt, die gaat langs de Tauber. Er is ook nog een sportieve versie, dan mag je over de bulten. Creglingen, een middeleeuws gildestadje. We waren er al eerder, namelijk in 2018. Toen schreef ik aan kleinzoon Q dat er in Creglingen een beeld staat dat lelijker is dan de hond-met-vaas in Pijnacker. We hebben het groentevrouwtje weer gevonden langs de Tauber, was wel even zoeken. Wat is het mens lelijk! De Herrgottskirche was gesloten en het Vingerhoedjesmuseum heeft ons niet zoveel te bieden. Mooie Altstadt, we hebben hem van alle kanten gezien op zoek naar dat standbeeld van de Gemüsehändlerin.

In Creglingen zitten we al wel op kilometerpunt 129 van de Romantische Strasse. Dat betekent dat we een aantal plaatsen geskipt hebben. De route start in Würzburg, maar dat kennen we behoorlijk goed, ooit rondgeleid door de stad door een echte Würzburger en toen een grondige studie gemaakt van de Residentie Würzburg, dat pronkt op de UNESCO werelderfgoedlijst. Genieten als je van rococo en/of barok houdt. Jaren later hebben we met Puzzel op de camperplaats onder de brug gestaan en vooral langs de Mainz gefietst. Ook Tauberbischofsheim (vooral vakwerkhuizen) en Weikersheim hebben we overgeslagen. Het kasteel van die laatste stad hebben we ook ooit al eens bewonderd. Het noordelijkste puntje van de Romatische Strasse was voor ons Röttingen (kilometerpaal 121), vandaag op de fiets gedaan toen we langs de Tauber fietsten tussen zachtglooiende hellingen en veel druivenstruiken. Leuk beginnentje van een mooie route. En heel romantisch: W heeft twee keer een ijsvogeltje gezien. Fietsen langs een rivier: dus een heen-en-weertje.

V: 212.622: A: 212.858. Rijtemperatuur tussen 10 en 15 graden, afhankelijk van hoogte, tijd van de dag, regen en zon. Regelmatig een spetter, bij aankomst een bui. Later (tijdens de fietstocht) redelijk weer, vooral droog. Een mooie dag. En morgen? Morgen is er weer een dag: we blijven. We fietsen de andere kant op langs de Tauber, richting Rothenburg ob der Tauber. Waren we ook al vaker, maar mooi genoeg voor een herhaling.