romantiek op de oude dag – 3: na zes jaar opnieuw in rothenburg ob der tauber

Even terugkomen op een foto die ik geplaatst heb in blog 1 van deze reeks. Weer eens een bloem zonder naam. We fietsten langs een weiland vol paarse toefjes. “Lijken wel krokussen”, zei W. Foto maken en determineren met PlantNet leverde de “herfsttijloos” op, oorspronkelijk afkomstig uit West-Azië maar nu vrij algemeen in heel Europa met uitzondering van het noorden (wees gerust: heb ik ook niet van mezelf). Tip van de plaatselijke heks: kan gebruikt worden tegen geelzucht en als je een knolletje van de plant in de broekzak hebt voorkom je tandpijn en ben je gevrijwaard van de pest.

Het groentevrouwtje (kunstwerk) van het vorige blog was lelijk, vonden velen. Hond met vaas (in Pijnacker) zou dit niet kunnen overtreffen. Heb het beeld wel eens eerder gepost dacht ik, maar voor de vergelijking hier nog een keer.

zondag 29 september: @ münster bij creglingen

De camping kookte gisteravond. Afhaalpizza's en ze waren nog lekker ook. En: de wonderen zijn de wereld nog niet uit, want we hebben hier uitstekende campingwifi en nog gratis ook. Een paar afleveringen Flikken Maastricht dus. Kachel aan, want koud buiten: 6 graden toen we naar bed gingen en dat zou nog verder zakken naar 4 in de loop van de nacht. Sokken aanhouden, deden we vroeger ook toen de ijsbloemen nog op de slaapkamerramen stonden. Al jaren niet meer gezien: ijsbloemen op het glas. Denk dat mijn kinderen niet meer weten wat het is: de komst van dubbel glas en centrale verwarming betekenden het einde van de natuurlijke kunst op het raam. Geen bloemen meer op het raam tegenwoordig, maar ijsblokjes in het glas. Temperatuur in de bus bij het opstaan vanmorgen (om half negen): zes graden. Minpuntje: heb vóór ons vertrek de gasvoorraad niet gecontroleerd.

Fietstocht via “Liebliches Taubertal” naar Rothenburg ob der Tauber, naar “echte” middeleeuwse sferen. Wel met handschoenen en de winterjas aan, de muts bleef nog net in de fietstas. We zitten een beetje van de Tauber af, dus het kostte Komoot en mij een beetje moeite om een prettige (da's een niet-te-veel-klimmen) route te vinden om de Tauberradweg op te pakken. Het werd uiteindelijk weer een heen-en-weertje, een lusje zou veel meer hoogtemeters opleveren. Er zat niks anders op: de tocht ging weer via Creglingen. Beetje zoeken daar, want ook op een fietsroute kennen ze Bauarbeiten. Detailkaart van onze zoektocht in Creglingen aan het einde van dit blog. Volgende highlight was Archshofen, een gat van niks, zo'n 350 inwoners. Toch al heel oud want het dorp komt al in 807 in de papieren voor. Leuke van deze plaats: als je in de kroeg met de naam Holdermühle gaat zitten (ongeveer 2,5 km stroomopwaarts de Tauber) zit je òf in Baden-Württemberg òf Beieren: de staatsgrens tussen de twee Bundesländer loopt dwars door de toko. Gemaakte foto is verdwenen, maar schaapjes doen het ook altijd goed. Dat pukkeltje in het midden van onderstaand hoogtekaartje is Rothenburg, strategisch gelegen op een bult zoals veel middeleeuwse stadjes: kon je de vijand al van verre zien aankomen. Wij ook, alleen was die bult onze vijand. Hellinkjes tot 10 procent. De vorige keer toen we hier waren mochten we lopend naar boven.

't Is dat W van het vrouwelijke geslacht is, anders zou ze natte dromen krijgen van Rothenburg. Zij kan genieten van die vakkundig geplaatste balkjes die ze dan vakwerkhuizen noemen. Ik hou er ook wel van maar dan moeten die dingen wel op een bepaald museum staan en Los Hoes of Rosoliemölle heten. Lijk wat dit soort stadjes aangaat op de broer van W: we krijgen allebei de kriebels in zo'n gat. En dan staat er nog wel in een toeristenfoldertje: “Wanneer je door het oude centrum loopt, lijkt de tijd volledig stil gestaan te hebben: letterlijk overal zie je de middeleeuwen terugkomen in de kleurrijke vakwerkhuizen en bij de onderdelen van de allereerste stadsmuur van de stad. Dat laatste is ook waarom de stad door de regio zelf de stad van de 42 kostbaarheden genoemd wordt, want de schaduw (*) van de stad zou bestaan uit 42 poort- en weertorens! In de stad zit ook het bekendste kerstmuseum van Duitsland waarin je alles leert over het kerstfeest in Duitsland, natuurlijk kun je hier ook al je kerstinkopen doen. Met zo’n bekend museum is het ook niet gek dat de kerstmarkt hier erg beroemd is!” (*: waarschijnlijk een verkeerde Googlevertaling, denk dat ze "schatten" bedoelen in plaats van "schaduw"). De toptijd van Rothenburg liep van 1274 tot 1803 toen het een keizerlijke stad was. Simpel gezegd: een keizerlijke stad was geen verantwoording schuldig aan iemand, behalve aan de keizer zelf.

Valt er nog meer te vertellen? Jazeker, maar “weet je te beperken” was de tip van W. Anders had je nog een bladzijde tekst gehad over de verschillende molens die hier in de buurt veelvuldig voorkomen. Watermolens, inderdaad! Zo moet je het doen met alleen de foto van de Langenmühle (onder de rook van Rothenburg) en mis je het verhaal, nou ja missen?

Een mooie dag. Zo'n 47 kilometer op de fietsteller. Prima fietsweer, half bewolkt. Graad of 14. Was wel meer werken dan fietsen, maar best te doen. Slapen we goed vannacht, zullen we maar zeggen. En morgen? Morgen is er weer een dag. We pakken de Romatische Strasse opnieuw op en rijden “binnendoor” naar Dinkelsbühl. Er schijnen daar verschillende Wohnmobilstellplätze te zijn, dus we gaan na een paar dagen luxe op de camping een nachtje primitief doen.