romantiek op de oude dag – 4: nog meer vakwerkhuizen

De meeste mensen die we op dit ogenblik op reis tegenkomen zitten in het derde deel van hun leven. Hoorde iemand laatst zeggen: “da's ongeveer hetzelfde als het laatste ritje naar de uitgang”. Beetje cru, maar er zit een kern van waarheid in. Zit wel vaker te peinzen over dat laatste stukje. Let op: peinzen, niet piekeren. Heb niks te piekeren, tenminste niet op dit moment. Nou ja, iets met de ogen, iets met de oren, iets met de vaten, maar dat is dan ook alles (geloof ik). Statistisch worden mannen 80 jaar, heb het dan niet over eventuele variaties met betrekking tot gezondheid en leefpatroon. Maar heb ik daar wel wat mee te maken? Ik word 100, het zijn de anderen die vroeg overlijden: kijk maar in de krant! Dit derde deel bevalt me wel. Ga even niet letten op wat er op mijn achterste gestempeld staat: THT (ten minste houdbaar tot) of TGT (te gebruiken tot) ....

maandag 30 september: @ dinkelsbühl

Nadat we bijdehante dreumesen kapucijners en sperziebonen hadden laten eten (twee keer de spellingtest want maandag), de koffie hadden laten indalen, ons bezig hadden gehouden met eenvoudig doch noodzakelijk poetswerk en vloeistoffenpret en niet in de laatste plaats de kassa van de camping wat aangevuld hadden (ruim € 27,00 per nacht), werd het tijd om de Romantische Strasse op te zoeken en inderdaad: daarvoor zouden we weer vier kilometer terug naar Creglingen moeten. Die L1005 kennen we inmiddels wel en als je bij de Herrgottskirche bent is het nog maar een klein stukje en je bent in Creglingen. Overigens was die kerk gisteren open maar de (Evangelische) kerkgemeente had weer eens dollartekens in de ogen. Staat allemaal haaks op het gegeven dat de Herrgottskirche een fietspadkerk is. Nee ik verzin het niet ter plekke. Volgens Wikipedia zijn “fietspadkerken [….] een bijzondere vorm van betrouwbaar open kerken . Ze nodigen uit tot spirituele reflectie en toewijding. Ook garanderen ze fietsers een geschikte rustplek, toegang tot toiletten en informatie over de ligging en bezienswaardigheden in de regio”. Immers: lijkt me niet dat je jezelf een “open kerk” mag noemen en 4 € toegang gaat heffen. Misschien dat we als fietser een andere ingang hadden moeten nemen of moeten vertellen dat we op het Fahrrad de kerk bezochten? Even voor de volledigheid: in 2001 werd ergens in Thüringen een kerk aangewezen als fietspadkerk. In 2009 besloot de Evangelische Kerk het uniforme label “Radwegekirche” in te voeren, dat ook uniforme normen met zich meebracht. Deze normen zijn ook overgenomen door katholieke fietspadkerken. Geen Creglingen dus vandaag. We zijn bij de camping eigenwijs rechtsaf geslagen en voor een deel onze eigen Romantische Strasse samengesteld.

Eindpunt van deze dag was Dinkelsbühl, maar dat lag niet op loopafstand, het duurde zelfs met onze bus ruim anderhalf uur langs de toeristische route. Maar goed: dan heb je opnieuw uitzicht op Rothenburg ob der Tauber, dat we gisteren met een bezoek hebben vereerd. We kwamen daar vandaag dwars doorheen en gelukkig zagen we ook nog een tankstation. Puzzel had dorst inmiddels. Zag gisteren op de fiets in Rothenburg al een bordje staan met “Frankenhöhe”, een bosrijke natuurpark. Midden in dat natuurpark ligt het officieel erkende herstellingsoord Schillingsfürst. We zijn min of meer gezond, dus weinig van gezien. Feuchtwangen hebben we links laten liggen, misschien gaan we er morgen op de fiets naar toe. Meest interessante item onderweg was de waterscheiding tussen de Donau en de Rijn ergens boven op bult. Spectaculair, nee: alleen een bord gaf aan dat er sprake was van een “Wasserscheide”.

Om half een waren we in het druilerige Dinkelsbühl, camperplaats op P2a, dichtbij het centrum. Een mixparkeerplaats waar in principe zowel auto's als campers kunnen staan. De plekken zijn niet heel groot, maximaal 8 meter en de breedte is drie keer niks: als het vol staat zit er nog geen 50 centimeter tussen de units. Gelukkig bevindt de brandweer zich aan de overkant. Voor ons een geweldige plek, want het staat lang niet vol. Het ligt op slechts een steenworp afstand van het historische centrum en de Edeka-winkel ligt er recht tegenover. Wij hadden de plekken voor het uitkiezen, en konden ook voor € 0,50/kwh aan de stroom. Parkeerkosten € 8,00 per 24 uur. Campervoorzieningen aanwezig en volgens W is het openbare toilet bij de brandweerkazerne  blinkend schoon. Ik zal het morgenvroeg testen. Een broodje van de Edeka en een bak koffie van barista B later op pad voor een stadswandeling Dinkelsbühl. Het was inmiddels droog.

“Ook in Dinkelsbühl houden de middeleeuwse sferen nog niet op. Sterker nog, het stadje is onbeschadigd gebleven tijdens de Tweede Wereldoorlog en staat daarom bekend als één van de best bewaarde laatmiddeleeuwse stadskernen van Duitsland! Een echte aandachtstrekker is de oude verdedigingsmuur, deze is nog erg goed intact. Met zijn 2,5 kilometer kan je hier een fijne stadswandeling langs maken. Wanneer je verder het centrum inloopt, kom je overal langs prachtig historisch erfgoed: herenhuizen met indrukwekkende gevels, het tuighuis en het in rococostijl gebouwde kasteel van de Duitse Orde, een ridderorde die voor de gewonde kruisvaarders zorgde”. Tot zover de plaatselijke VVV. Onze wandeltocht was iets langer, namelijk net geen 4 kilometer. Nu kan ik alles wel gaan opsommen, bijvoorbeeld welke toegangspoorten we gezien hebben, maar we maken er maar een fotopresentatie van. Overduidelijk bleek wel het verschil in interesse: W maakte vooral foto's van (in mijn ogen kitscherige) uithangborden, terwijl ik meer van de torentjes en de poorten was (“Heb je nu nog niet genoeg torentjes gefotografeerd?”). Beiden vonden we de stadsmuur indrukwekkend. Die muur is goed bewaard gebleven en heeft nog steeds 16 torens en vier poorten uit de dertiende eeuw. Kortom zo'n stadje waar ik graag met een bloedgang doorheen fiets en zo links en rechts een blik werp op interessante dingen en W blij is dat ze al slenterend op elk hoekpuntje van de straat zich kan vergapen aan weer zo'n schitterend geveltje. Vandaag kreeg W haar zin, geen probleem. Speciaal voor C te L veel foto's.

V: 212.858; A: 212.931. Rijtemperatuur 10 graden. Ruitenwissers deden regelmatig hun best. Max 14 graden tijdens onze wandeling. Zon op/onder: 07:17/18:58. Best wel een mooie dag met het juiste weer op het juiste moment. Zometeen tijd voor een “eenvoudige doch voedzame avondmaaltijd” en daarna kunnen we in de avondstand. Goed vol te houden dit leven. En morgen? Morgen is er weer een dag. Het kan zijn dat we nog een dag blijven en een beetje gaan fietsen in de omgeving. Er schijnt een mooi fietspad te zijn naar Feuchtwangen, een groot deel daarvan volgt de Wörnitzradweg. Ook schoof W mij vanmiddag een aantal kant-en-klare fietstochten onder de neus. Zelf het ik Donauwörth in mijn achterhoofd, ligt nog zo'n anderhalf uur rijden naar het zuiden via de Romantische Strasse, de plek waar de Wörnitz in de de Donau stroomt. Ken het stadje vanwege het Donauwörth-incident. Eigenlijk meerdere incidenten die in 1606 en 1607 plaatsvonden. Samenvattend: het begon met een lokale ruzie tussen katholieke en lutherse inwoners van de stad, maar leidde uiteindelijk tot de bezetting en annexatie van de rijksstad door de katholieke hertog van Beieren. Het resulteerde uiteindelijk in de Dertigjarige Oorlog, een oorlog waarbij iedereen met iedereen ruzie had, niet alleen in Duitsland. We kunnen ook langzaam maar zeker terug naar Nederland, daar wordt het weer een stuk beter. Je ziet: de keuze is reuze. En dat is nu het leuke van reizen met een camper: je kunt alle kanten op, misschien zelfs de goede. Morgenvroeg bij de koffie hakken we de knoop door.

romantiek op de oude dag – 3: na zes jaar opnieuw in rothenburg ob der tauber

Even terugkomen op een foto die ik geplaatst heb in blog 1 van deze reeks. Weer eens een bloem zonder naam. We fietsten langs een weiland vol paarse toefjes. “Lijken wel krokussen”, zei W. Foto maken en determineren met PlantNet leverde de “herfsttijloos” op, oorspronkelijk afkomstig uit West-Azië maar nu vrij algemeen in heel Europa met uitzondering van het noorden (wees gerust: heb ik ook niet van mezelf). Tip van de plaatselijke heks: kan gebruikt worden tegen geelzucht en als je een knolletje van de plant in de broekzak hebt voorkom je tandpijn en ben je gevrijwaard van de pest.

Het groentevrouwtje (kunstwerk) van het vorige blog was lelijk, vonden velen. Hond met vaas (in Pijnacker) zou dit niet kunnen overtreffen. Heb het beeld wel eens eerder gepost dacht ik, maar voor de vergelijking hier nog een keer.

zondag 29 september: @ münster bij creglingen

De camping kookte gisteravond. Afhaalpizza's en ze waren nog lekker ook. En: de wonderen zijn de wereld nog niet uit, want we hebben hier uitstekende campingwifi en nog gratis ook. Een paar afleveringen Flikken Maastricht dus. Kachel aan, want koud buiten: 6 graden toen we naar bed gingen en dat zou nog verder zakken naar 4 in de loop van de nacht. Sokken aanhouden, deden we vroeger ook toen de ijsbloemen nog op de slaapkamerramen stonden. Al jaren niet meer gezien: ijsbloemen op het glas. Denk dat mijn kinderen niet meer weten wat het is: de komst van dubbel glas en centrale verwarming betekenden het einde van de natuurlijke kunst op het raam. Geen bloemen meer op het raam tegenwoordig, maar ijsblokjes in het glas. Temperatuur in de bus bij het opstaan vanmorgen (om half negen): zes graden. Minpuntje: heb vóór ons vertrek de gasvoorraad niet gecontroleerd.

Fietstocht via “Liebliches Taubertal” naar Rothenburg ob der Tauber, naar “echte” middeleeuwse sferen. Wel met handschoenen en de winterjas aan, de muts bleef nog net in de fietstas. We zitten een beetje van de Tauber af, dus het kostte Komoot en mij een beetje moeite om een prettige (da's een niet-te-veel-klimmen) route te vinden om de Tauberradweg op te pakken. Het werd uiteindelijk weer een heen-en-weertje, een lusje zou veel meer hoogtemeters opleveren. Er zat niks anders op: de tocht ging weer via Creglingen. Beetje zoeken daar, want ook op een fietsroute kennen ze Bauarbeiten. Detailkaart van onze zoektocht in Creglingen aan het einde van dit blog. Volgende highlight was Archshofen, een gat van niks, zo'n 350 inwoners. Toch al heel oud want het dorp komt al in 807 in de papieren voor. Leuke van deze plaats: als je in de kroeg met de naam Holdermühle gaat zitten (ongeveer 2,5 km stroomopwaarts de Tauber) zit je òf in Baden-Württemberg òf Beieren: de staatsgrens tussen de twee Bundesländer loopt dwars door de toko. Gemaakte foto is verdwenen, maar schaapjes doen het ook altijd goed. Dat pukkeltje in het midden van onderstaand hoogtekaartje is Rothenburg, strategisch gelegen op een bult zoals veel middeleeuwse stadjes: kon je de vijand al van verre zien aankomen. Wij ook, alleen was die bult onze vijand. Hellinkjes tot 10 procent. De vorige keer toen we hier waren mochten we lopend naar boven.

't Is dat W van het vrouwelijke geslacht is, anders zou ze natte dromen krijgen van Rothenburg. Zij kan genieten van die vakkundig geplaatste balkjes die ze dan vakwerkhuizen noemen. Ik hou er ook wel van maar dan moeten die dingen wel op een bepaald museum staan en Los Hoes of Rosoliemölle heten. Lijk wat dit soort stadjes aangaat op de broer van W: we krijgen allebei de kriebels in zo'n gat. En dan staat er nog wel in een toeristenfoldertje: “Wanneer je door het oude centrum loopt, lijkt de tijd volledig stil gestaan te hebben: letterlijk overal zie je de middeleeuwen terugkomen in de kleurrijke vakwerkhuizen en bij de onderdelen van de allereerste stadsmuur van de stad. Dat laatste is ook waarom de stad door de regio zelf de stad van de 42 kostbaarheden genoemd wordt, want de schaduw (*) van de stad zou bestaan uit 42 poort- en weertorens! In de stad zit ook het bekendste kerstmuseum van Duitsland waarin je alles leert over het kerstfeest in Duitsland, natuurlijk kun je hier ook al je kerstinkopen doen. Met zo’n bekend museum is het ook niet gek dat de kerstmarkt hier erg beroemd is!” (*: waarschijnlijk een verkeerde Googlevertaling, denk dat ze "schatten" bedoelen in plaats van "schaduw"). De toptijd van Rothenburg liep van 1274 tot 1803 toen het een keizerlijke stad was. Simpel gezegd: een keizerlijke stad was geen verantwoording schuldig aan iemand, behalve aan de keizer zelf.

Valt er nog meer te vertellen? Jazeker, maar “weet je te beperken” was de tip van W. Anders had je nog een bladzijde tekst gehad over de verschillende molens die hier in de buurt veelvuldig voorkomen. Watermolens, inderdaad! Zo moet je het doen met alleen de foto van de Langenmühle (onder de rook van Rothenburg) en mis je het verhaal, nou ja missen?

Een mooie dag. Zo'n 47 kilometer op de fietsteller. Prima fietsweer, half bewolkt. Graad of 14. Was wel meer werken dan fietsen, maar best te doen. Slapen we goed vannacht, zullen we maar zeggen. En morgen? Morgen is er weer een dag. We pakken de Romatische Strasse opnieuw op en rijden “binnendoor” naar Dinkelsbühl. Er schijnen daar verschillende Wohnmobilstellplätze te zijn, dus we gaan na een paar dagen luxe op de camping een nachtje primitief doen.

romantiek op de oude dag – 2: knus aan de tauber

L uit D vroeg zich af waarom ik het bekendste Achterhoekse verske van Staring niet genoemd heb, het oogstlied. Nou vooruit: het eerste stukje dan: 
Sikkels klinken,
sikkels blinken
ruisend valt het graan.
Zie de bindster garen!
Zie, in lange scharen,
garf bij garven staan!
Vind het maar niks die sikkels: op bijgaande foto uit 1941 maait een boer nog lekker ouderwets met pikhaak en zicht. Een beetje geoefend maaier kon op deze manier op een “gewone 10-urige werkdag” misschien wel een kwart hectare maaien. Het was wel een aanslag op de rug want de maaier stond voortdurend iets voorovergebogen. In 1941 hadden we al lang paardgetrokken maaiers en tractoren bestonden ook al een tijdje al duurde het nog een paar jaar voor ze de paarden in de landbouw gingen vervangen.

zaterdag 28 september: @ münster bij creglingen

Had het gisteren over een wat rammelend internetgebeuren. 's Avonds toch nog 2 voor 12 (NPOstart), Endless on Wheels (Youtube) en een aflevering van Flikken Maastricht (NPOplus) gezien. De laatste een beetje hortend en stotend maar de moord werd weer vakkundig opgelost ondanks wat kleine technische ontvangsthaperingen. De rookwolken kwamen dan ook virtueel uit de laptop vanmorgen toen Heino aan het Schöner Westerwald begon (https://www.youtube.com/watch?v=qEYQzK2FMJM). We zitten hier namelijk in het heuvelland met die naam. Dillenburg en Limburg an der Lahn liggen net om de hoek en Koblenz is de dichtstbijzijnde grote stad. Beetje beladen liedje trouwens dat Westerwald. De tekst werd geschreven in 1932 net vóór Hitlers machtsovername. Het werd in 1935 op muziek gezet door Joseph Neuhäuser, naar verluidt gebaseerd op een oud volksliedje. Het was een populair liedje bij het Duitse leger tijdens de Tweede Wereldoorlog, maar bevatte geen bloeddorstige elementen. Het werd nog tientallen jaren als onschuldig beschouwd en door het Duitse leger gezongen, maar tegenwoordig is de uitvoering van "Westerwaldlied" enigszins omstreden en controversieel geworden in Duitsland vanwege de associatie met het nazitijdperk. 

W legde gisteravond een lijstje voor mijn neus. “Zoek maar een camping uit en als je liever een camperplaats hebt vind ik dat ook goed”. Had ik dus pas vanmorgen tijd voor. Op het lijstje stond niet de Friedensbrücke in Würzburg en zelfs geen Tauberromantik in Rothenburg ob der Tauber (dat plaatsje waar Walt Disney zijn inspiratie opdeed voor de woonplaats van Pinocchio, maar ik ben weer eens verschrikkelijk aan het afdwalen). Het moest een onbekende camping worden en na enig wikken en wegen werd het Camping Romantische Strasse in Münster bij Creglingen. Duurde even voor we daar waren, de eerste paar honderd kilometer over de autosnelweg. Stuk rustiger dan gisteren. De laaste paar kilometer reden we inderdaad over de schilderachtige (romantische?) route, fijn met nauwe straatjes in pittoreske dorpjes. Moet je ook niet een hele dag doen, ook al heb je stuurbekrachtiging. Beetje aankarren, dat wel. Behalve slecht internet en het stug vasthouden aan betaling in contanten hebben Duitsers nog een tic: campings hebben “Mittagsruhe” van 13:00 tot 15:00. Wij kwamen om 12:30 aan, net op tijd om aan te melden, de stroomkabel in het infuus te stoppen, gaskraan opendraaien, stoelen om te zetten, de deur dicht te doen en een flinke regenbui af te wachten, terwijl de geur van versgezette koffie zich mengde met die van mijn zweetvoeten. Niet meer zo druk op de camping, wel veel Nederlanders (ACSI-camping dus). Wat het kost horen we wel over twee dagen.

Na de bui op de fiets, richting Creglingen waar we de fietsroute Liebliches Taubertal der Klassiker hebben opgepikt, die gaat langs de Tauber. Er is ook nog een sportieve versie, dan mag je over de bulten. Creglingen, een middeleeuws gildestadje. We waren er al eerder, namelijk in 2018. Toen schreef ik aan kleinzoon Q dat er in Creglingen een beeld staat dat lelijker is dan de hond-met-vaas in Pijnacker. We hebben het groentevrouwtje weer gevonden langs de Tauber, was wel even zoeken. Wat is het mens lelijk! De Herrgottskirche was gesloten en het Vingerhoedjesmuseum heeft ons niet zoveel te bieden. Mooie Altstadt, we hebben hem van alle kanten gezien op zoek naar dat standbeeld van de Gemüsehändlerin.

In Creglingen zitten we al wel op kilometerpunt 129 van de Romantische Strasse. Dat betekent dat we een aantal plaatsen geskipt hebben. De route start in Würzburg, maar dat kennen we behoorlijk goed, ooit rondgeleid door de stad door een echte Würzburger en toen een grondige studie gemaakt van de Residentie Würzburg, dat pronkt op de UNESCO werelderfgoedlijst. Genieten als je van rococo en/of barok houdt. Jaren later hebben we met Puzzel op de camperplaats onder de brug gestaan en vooral langs de Mainz gefietst. Ook Tauberbischofsheim (vooral vakwerkhuizen) en Weikersheim hebben we overgeslagen. Het kasteel van die laatste stad hebben we ook ooit al eens bewonderd. Het noordelijkste puntje van de Romatische Strasse was voor ons Röttingen (kilometerpaal 121), vandaag op de fiets gedaan toen we langs de Tauber fietsten tussen zachtglooiende hellingen en veel druivenstruiken. Leuk beginnentje van een mooie route. En heel romantisch: W heeft twee keer een ijsvogeltje gezien. Fietsen langs een rivier: dus een heen-en-weertje.

V: 212.622: A: 212.858. Rijtemperatuur tussen 10 en 15 graden, afhankelijk van hoogte, tijd van de dag, regen en zon. Regelmatig een spetter, bij aankomst een bui. Later (tijdens de fietstocht) redelijk weer, vooral droog. Een mooie dag. En morgen? Morgen is er weer een dag: we blijven. We fietsen de andere kant op langs de Tauber, richting Rothenburg ob der Tauber. Waren we ook al vaker, maar mooi genoeg voor een herhaling.

romantiek op de oude dag – 1: de aftrap

Misschien wel door ons bezoek aan Museum Staal (van STaring en ALmen) laatstleden dinsdag met naast de vaste tentoonstelling van Antohony Christiaan Winand Staring, heer van de Wildenborch en dichter, een tijdelijke tentoonstelling over Romantiek onder de titel “de eerste kus” gaan we beginnen aan (een deel van) de Romatische Strasse in Duitsland. A.C.W. Staring, je weet wel die van de Hoofdige Boer met als denderende binnenkomer de twee regels:

Elk weet waar ’t Almensch Kerkje staat,
en kent de laan, die derwaart gaat.

W kende overigens het hele gedicht niet en volgens mij zijn velen zoals haar: onbekend en je weet: onbekend maakt onbemind. Het gaat niet om de minste schrijver! Staring is een belangrijk man voor de Achterhoek geweest. Behalve dichter was Staring een vooruitstrevende, internationaal universitair geschoolde, man die zich zeer actief bezighield met de waterhuishouding in de Achterhoek. Daarnaast was hij gewoon “landheer”, bezitter van het het familie-erfgoed De Wildenborch (huis en landgoed), maar dat kon allemaal in de achttiende eeuw: de beste man leefde van 1747 tot 1840. Trouwens weinig te zien over Staring in dat museum in Almen. Voor een mooi standbeeld van hem moesten we zelfs naar Vorden. Als Achterhoeker ken je de naam misschien vooral van het Staring Instituut, een aantal jaren geleden gefuseerd en heet nu ECAL (Erfgoedcentrum Achterhoek en Liemers). Met die laatste club hebben ik inzake het museum weer regelmatig van doen, maar dwaal ik nu weer eens flink af?

De tijdelijke tentoonstelling maakte ook niet veel indruk: een paar foto's met een verhaaltje, een filmpje over hoe een kus (zeker de eerste) romantische gevoelens kan oproepen, veel bloemen en dan vooral rozen en uiteraard een aantal vitrines met literatuur en kunst uit de Romantiek. En dat is dan meteen de verbindende schakel: Staring is de enige Nederlandse dichter uit de periode die we Romantiek noemen. Allemaal leuk, maar ik kreeg geen vlinders in mijn buik en dat is toch wel essentieel als we het over romantiek hebben. Daarnaast stonden de roze wolken stonden alleen op de muur en konden we er niet op zitten, daar waren weer andere dingen voor. We zijn bijvoorbeeld nog even in de Love Seat gekropen om een selfie te maken en neem van mij aan dat je er op onze leeftijd gemakkelijker in neer kunt ploffen dan eruit kruipen. En ja: Staring heeft inderdaad iets over een eerste kus geschreven. Staat in de derde strofe van zijn gedicht “herdenking”:

Ik zag haar aan, en, diep bewogen,
Smolt ziel met ziel in een.
O toverblik dier minlijke oogen,
Wier flonkring op mij scheen!
O zoet gelispel van die mond,
Wiens adem de eerste kus verslond!

vrijdag 27 september: @ eisenbachtal (girod)

Tienenhalve vrije dag zit er tussen twee verplichten momenten: een Spaanse les van W en een herhalingsconsult bij de ogenboer voor mij. Te weinig om naar de Middellandse Zee te knallen, te slecht weer om in de buurt te blijven, dus gaan we opnieuw romantisch doen. Nee, niet “hitsig” geworden van de tentoonstelling De Eerste Kus in Museum STAAL, maar daaraan heb ik al voldoende woorden besteed. Wat een lang verhaal is dat weer geworden, dat verhaal over STAAL, eigenlijk moest dat een korte opmaat worden voor de Romantische Strasse, misschien wel de populairste toeristische route in Duitsland. Maar volgens W ben ik altijd “te lang van stof”. “De naam Romantische Strasse verwijst naar de gevoelens die vele toeristen en bezoekers krijgen bij het zien van de fraaie meer dan goed bewaarde middeleeuwse stadjes, kerken, kloosters en mooie kastelen. De route van Würzburg naar Füssen biedt een perfecte combinatie van cultuur, gastvrijheid, geschiedenis en natuurschoon. Onderweg kom je verschillende landschappen tegen: van rivierdalen tot bossen en van groene weiden tot witte Alpentoppen”, ja: komt uit een toeristenfoldertje. 

We zijn er eerder geweest in deze buurt, maar ik moet je bekennen dat ik af en toe de Romantische Strasse verwar met de Deutsche Alpenstrasse. Dom volgens W: de eerste loopt van noord naar zuid en de tweede van oost naar west. Laat je nu bij het volgen van beide routes langs Neuschwanstein komen, dat sprookjeskasteel waar we in 2018 al een foto van gemaakt hebben. Ja, we waren dus al eerder in de buurt en hebben delen van beide toeristische routes gedaan. Camping Tauberromantik in Rothenburg ob der Tauber hebben we al een paar keer bekeken. Kijk maar op:
https://berrynales.blogspot.com/2018/05/liebliches-taubertal.html 
https://berrynales.blogspot.com/2018/05/aan-het-eind-van-het-taubertal.html
https://berrynales.blogspot.com/2018/09/najaarstocht-4-deutsche-alpenstrasse.html. Genoeg leesvoer voor een regenachtige zondagmiddag en die zullen we ongetwijfeld de komende maanden voldoende krijgen.

De Romantische Strasse is in 1950 opgezet en wordt dus binnenkort 75 jaar oud, maar ondanks de vergevorderde leeftijd nog steeds 385 kilometer lang. De route loopt van de rivier de Main tot aan de Duitse Alpen. Theoretisch kun je de bruine bordjes volgen, maar ervaring in het verleden heeft geleerd dat dat zeer theoretisch is: in de praktijk ben je na het vierde bordje de weg kwijt. Maar we zijn nog lang niet bij het begin van de route! De afstand vinden we te groot om dat in één dag te doen, vooral omdat we pas tegen de middag kunnen starten. Dus de vijf uur naar Würzburg in tweeën geknipt en dan kom je bij camping Eisenbachtal in de buurt van Girod uit. We hebben het dan over de Westerwaldkreis in de Rijnland-Palts. Duurt even voor je er bent, want vrijdagmiddag in Duitsland. Normaal is de Autobahn al goed voor Stau und Baustelle, op vrijdagmiddag komt daar extra verkeer bij. Tweeënhalf uur wordt drieëneenkwart, maar we hebben tijd genoeg. W oortjes in en een luisterboek aanhoren, af en toe wat gemopper als de verbinding met internet wegvalt. Duitsland is een derdewereldland wat dat betreft. 

Tegen drieën konden we constateren dat camping Eisenbachtal een mooie camping is midden in de natuur. Tijd heeft hier stilgestaan en dat merk je niet alleen aan “Wifi wat is dat?” (de eigenaar, Herr Wolf, spreekt goed Nederlands). 4G is ook erg mager, maar volgens W staat daar prachtig vogelgezang tegenover. Prima plek voor één nacht, misschien wel voor meer. “Als je de camper daar neerzet, staat hij in de zon en heb je geen last van de bomen”, aldus W. Ze vergeet echter twee dingen: onze aarde moet zonodig draaien en de weersverwachting spreekt van regen.

“Vandaag ben ik jou fysiotherapeute”, sprak W en leidde me via een mooi maar modderig pad langs de Eisenbach. De eigenaar heeft een grote strook grond aan weerszijden van het beekje in handen en heeft daar behoorlijk wat aan geknutseld. Resultaat een mooi stuk natuur met veel nestkastjes en vooral banken en stoelen om even uit te rusten en te genieten van de omgeving. Twee kilometer strompelen met als resultaat een paar bemodderde schoenen maar geslaagde foto's. Het keerpunt is bij de vistrap en ja: pas later begonnen met opnemen: het eindpunt is tevens het beginpunt, dus de letter A is na zo'n honderd meter wandelen. Tot zover de toelichting op bijgaand kaartje.

V: 212.392; A: 212.622. Rijtemperatuur: begonnen met 15 en geëindigd met 16 graden, maar daartussen alles gehad van 14 tot 20: afhankelijk van hoogte en zon. Droog maar “shaken not stirred” in het busje, dus een stevige wind. Toen we tegen vijven (na onze wandeling) de namiddagstand innamen (W op bed lezen en appen en ik op de stoel koken en dit verslag maken) bleef het nog een uurtje droog, daarna begon de zon vloeibaar te worden. Zon op/onder: 07:23/19:14. Een mooie dag. Zelfs het winkelen bij de Aldi was gezellie. Vanavond maar eens kijken of we iets met NPOStart kunnen doen. En morgen? Morgen is er weer een dag, dan gaan we verder naar het zuiden, omgeving Würzburg want daar begint het echt romantisch te worden. En weet je wat het leuke is? Ik kan me nu al verheugen op de appjes van de kleinkinderen: "oma wat heb je toch een grote .....".