“Je
hebt gisteren helemaal vergeten te vertellen dat de diesel in
Frankrijk in verhouding met andere landen helemaal niet zo duur is”,
sprak W, terwijl de afbakbroodjes van
de Nederlandse Lidl (ja, ze moeten op!) zich
in de Omnia-oven een kwaliteit aan het vormen
waren die de beste Franse boulanger
zou doen schamen voor zijn eigen baksel en
ik op internet tot de schrikbarende ontdekking kwam dat er
een wet schijnt te bestaan die bepaalt dat er op Sint
Helena
geen koeien gemolken mogen worden, zo’n
ochtend dus.
Vooruit, even
voldoen aan het verzoek van W:
bij E Leclerc betaalden we gisteren
€ 2,014 per liter voor de diesel. Tank maar niet helemaal afgetopt,
schijnt in Spanje nog goedkoper te zijn. Dolle
wereld met dat energiegebeuren. Kwam gisteren in de Volkskrant een
uitspraak tegen van Peter de Waard: “Zonder
Russisch gas zou een land als Bulgarije terugkeren naar het stenen
tijdperk waar herten en hazen op houtvuren moesten worden gebraden”.
Zie
jij daar ook altijd plaatjes bij: halfnaakte wilden met berenvellen, draaiend aan een spies om dat hert maar gaar te krijgen boven een
walmend houtvuur? Anderhalve
min of meer zieke aan boord, dus het programma voor vandaag houdt
rekening met activiteit-op-halve kracht. W
voor de zekerheid nog een sneltest gedaan: we hebben geen Corona aan
boord.
donderdag
31 maart 2022: @ avignon
Vandaag
weer een vinkje zetten: W wil tijdens een reis minimaal één markt
bezoeken: rondslenteren langs kramen vol verse seizoensproducten en
dan kijken of ze een Café du Marché hebben voor de koffie. Klinkt
in ieder geval heel erg Frans. We hebben geluk: volgens de
receptionist van de camping is er een markt aan de overkant van de
Rhône in Villeneuve-lès-Avignon. Opnemen in een fietstocht en we
hebben weer programma. Op
zaterdag is er een brocante, gelukkig missen we die: we hebben
afgelopen jaar genoeg oude troep afgevoerd bij onze twee overleden sponsoren. Het
marktje was er, heel idyllisch aan de voet van een hoop oude stenen.
Ook was er een café op de marché, had alleen een andere naam, maar
de koffie bleef er smakelijk om. Ik keek wel verlekkerd naar al die
Fransen die om half twaalf al aan een koude Blanc zaten, zo’n
ijskoud wit wijntje waar de condens aan de buitenkant van het glas
staat. Ik had W bij me dus moest en kon me inhouden.
Van
de Middeleeuwen tot de Franse Revolutie was Villeneuve-lès-Avignon
een versterkte grenspost van het koninkrijk Frankrijk met
een grote verdedigingsmuur.
Een
groot
fort
(Saint-André,
gebouwd
dertiende eeuw)
op de Mont Andaon controleerde
de toegang tot de Pont Saint-Bénézet (gebouwd
in 1189),
de bekende “brug van Avignon”. Aan de ene kant Frankrijk en aan
de andere kant de pauselijke stadsstaat Avignon. Gezelligheid
kende geen tijd. Van het fort rest alleen een toren en de Pont
Saint-Bénézet zag er vroeger ook anders uit.
Na
ons marktbezoek vervolgden we de tour, Komoot liet ons het oude
binnenstadje zien en raakte vervolgens de weg kwijt (of waren wij
dat?). Geen punt, we wisten de richting en pasten onze route
dynamisch aan. Na de brug bij de ecluse aan de andere kant van het
water (je zit dan op het “eiland”) tussen de bloeiende fruitbomen
terug naar huis. We hadden op de markt gefrituurde courgettes en
aubergines gekocht die we gebombardeerd hebben tot lunch. Lekker,
maar na afloop zouden we eigenlijk alvast onze cholesterolremmers
moeten innemen.
Even toegeven aan een paar “wegtrekkertjes”, van
die momenten dat je je niet meer bewust bent van je bestaan. Ruim
naar drieën begon het volgende deel van ons programma, de tour rond en
door Avignon. De
binnenstad hebben we in het najaar nog uitgebreid bekeken, nu was de focus
gericht op de “remparts”; vrij vertaald “versterkte muur” of
zoals je wilt “kantelen”. De muur van Avignon is 4.330 meter lang
en ligt om de hele historische binnenstad heen. Er zijn 39 torens te
vinden en 7 hoofdpoorten. Een deel deden we aan de binnenkant en een
deel fietsten we buitenom. Op het eind konden we het niet laten, nog
even door de oude straatjes fietsen. Sommige steegjes zijn zo smal
dat er geen ruimte is om
‘elkaar in de wielen rijden’ (hooguit
met een paar fietsen, maar die waren er in de Middeleeuwen nog niet),
maar ‘elkaar in de hoefijzers draven’. Ik
dwaal weer eens ernstig af.
Een
mooie dag. Half bewolkt, 17 graden, later op de dag (we waren net
terug van onze Avignontour) een enkel drupje. En morgen? Morgen is er
weer een dag. We gaan een deurtje verder. Waarheen? Naar het zuiden,
maar hoever is nog de vraag. Voor de binnenlanden van Spanje is het
nog te koud, aan de kust is het ook nog niet zo best en blijven is
geen optie: het weer stort hier in. Jullie en wij horen wel wat het wordt.
