luxemburg - 3

We gaan nog maar een dagje niet verder met de rit tussen patria en …. irgendwo. Nog een dagje hangmatten dus (is dat eigenlijk een werkwoord “hangmatten”?) Dus dames, heren en iedereen daartussenin (daar begon Akwasi mee bij de Gouden Kalfuitreiking van 2021, waar de beste Nederlandse films en acteurs een truttig beeldje kregen) geniet weer mee van een dagje niet-veel-doen. Er valt niet zo heel veel te vertellen, maar meestal betekent dat dat mijn reisverhaal twee keer zo lang wordt. Of om met W te spreken: “Hoe minder kilometers we afleggen, hoe meer tekst jij produceert”. Ja: of je nog blog lust. Las onlangs de volgende tekst: ‘Während wir Deutschen in den Saufstuben sitzen’ en elkaars goede naam te grabbel gooien, zo schreef een Duitser in de zeventiende eeuw, ‘spazieren die Holländer bei einem Glas Rheinwein in der Stille die gantze Welt durch’. Niet helemaal correct heden ten dage: genoeg witte kentekens te zien. Een raar woord trouwens, dat “blog”. Blog is een afkorting die veel wordt gebruikt, maar de oorspronkelijke term is weblog. Een blog is eigenlijk niet veel meer dan een plek op het internet waar regelmatig artikelen worden geplaatst. Toen W me vroeg waar die b van blog voor staat, raakte ik een beetje in paniek. Mijn harde schijf bovenin was even leeg, maar gelukkig hebben we Truus van Google die (bijna) overal antwoord op weet: blog is de verkorte variant van weblog en daardoor heeft de b geen speciale betekenis.

vrijdag 25 maart: @ wasserbillig

Het leven van een camperaar gaat niet over rozen, je moet elke dag moeilijke vragen beantwoorden zoals: gaan we een deurtje verder of blijven we nog even? Het mooie weer is hier nog niet op, dus we knopen er nog een dagje Wasserbillig en een fietstocht aan vast. “Another day in paradise”, noemt W het. Heb andere ideeën over het paradijs, iets met negen naakte negerinnen in een jacuzzi of zo. Kwestie van perceptie zullen we maar zeggen. Om kwart over acht gaat de zon aan en kan de kachel uit. Had gisteravond nog even ruzie met de telefoon. Steeds flitsend internet gehad, maar gisteren na onze fietstocht door Duitsland was het één grote brok ellende. De grens loopt 20 meter naast onze camper – dwars door de Sûre, dus de geleerde 4G-heren hadden besloten dat het Duitse netwerk ook best geschikt was voor de bewoners van een klein busje aan de Luxemburgse kant van de grens. Nu moet je weten dat Duitsland qua internet een derdewereldland is en dat er een verschrikkelijk groot verschil is in snelheid tussen het Luxemburgse en Duitse netwerk. Ik heb genoeg kennis van computers en telefoons om te weten dat ik een heleboel niet weet van computers en telefoons, maar een andere voorkeursprovider kiezen kon nog net. Na deze verzetsdaad hadden we weer genoeg signaal om ongestoord naar “Met het mes op tafel” te kijken en vervolgens aan de on-line cursus kantklossen voor dummies te beginnen. Reizen: je hebt er bijna een dagtaak aan.

Fietsen, voor de verandering! De veerpont maar even aan het begin van de route geplaatst, komen we tenminste daarmee niet meer voor verrassingen te staan. W kan zo te zien zo solliciteren als kapitein, ze zoeken nog personeel. Ook vandaag wordt er inderdaad maar gevaren tot 13:00 uur. Om aan de verplichte kilometers te komen even een lusje langs de Saar meegenomen. 

Als je heel goed kijkt (of inzoomt) zie je op het bruine bord "Saarmündung" staan. Begonnen in de Vogezen loost de Saar (op zijn Frans “Sarre”) hier na 246 kilometer haar water in de Moezel. Saarbrücken is de bekendste plaats aan de Saar. Mooi en rustig riviertje die Saar. Bij Kanzem wordt door een kanaal een stuk Saarbocht afgesneden en mochten we eerst over een brug bij de sluis het kanaal oversteken en even later via een brug van oever wisselen bij de “echte” Saar om uiteindelijk een paar kilometer later weer aan de rechteroever van de Moezel uit te komen (de brug hier was een stuk korter geweest, maar dan hadden we veel moois gemist). Wind uit het noordoosten, kracht 3; de Moezel vanaf Konz naar Trier loopt soms naar het noorden en soms naar het oosten en alles wat er aan windrichtingen tussenin zit. Pittig trappen dus, maar wel op een vrijliggend fietspad. Einddoel van de dag de binnenstad van Trier. Druk, ook hier schijnt niemand te hoeven werken. Even een blik geworpen op de Dom van Trier, de Sankt Peter, een kathedraal dus en dan ook nog de oudste bisschopskerk van Duitsland. De basis is gelegd in 326 door keizer Constantijn en neem van mij aan dat er in de loop der tijden behoorlijk aan vertimmerd is. Kan wel gaan knippen en plakken, maar verwijzen naar https://nl.wikipedia.org/wiki/Dom_van_Trier is veel eenvoudiger.

Ook nog even de markt en de Porta Nigra gedaan (als je geen Latijn hebt gehad op de middelbare school mag je ook “Zwarte Poort” zeggen, een stadspoort uit de Romeinse tijd. Naar verluidt dendrochronologisch gedateerd in het jaar 170 (in eenvoudig Nederlands: onderzoek op basis van jaarringen in boomstammen). W scoorde nog een herrliches Brötchen Lachs und ein sehr leckeres Brötchen mit Matjes en dat hebben we in pais en vree verorberd aan de overkant van de Moezel. Nog een ruïne van een oude brug over de Moezel, niet gedocumenteerd. Bij thuiskomst een kleine 50 kilometer op de teller. Genoeg voor vandaag. Later op de dag even een grondige schrobbeurt. Mijn opa hanteerde de uitspraak "een beetje vies is goed voor een mens". Ook ik ben er van overtuigd dat, hoe schoner en sterieler je leeft, des te bevattelijker je wordt voor de minste geringste verontreiniging, maar er zijn grenzen (volgens W). Het schone lijf kon nog even genieten van 19 graden in de kiepstoel, maar tegen vijven is het gedaan met de zonnepret.

En weer is er een mooie dag voorbij. En morgen? Morgen is er weer een dag. We hebben al afgerekend (€ 23,50 per dag), dus je kunt het op je klompen aanvoelen: next stop Lac du Der (als er plaats is op de camperplek).