Een paar dagen Gastel zoals het er nu naar uit ziet. Voor het Iberisch schiereiland heb je op dit ogenblik minstens zwemdiploma A nodig, horen we van vriendje P die op dit ogenblik met zijn camper Spanje onveilig maakt. Dus nog even geen albondigas en zeker geen criadillas. Voor de niet-Spanjekenners: de eerste zijn onschuldige gehaktballetjes en het tweede woord gaat ook over ballen, maar dan stierenkloten (een delicatesse voor Spanjolen). De Fallas in Valencia laten we dan ook maar voorbij gaan, vriend P neemt de honneurs wel waar bij de Màscleta, het oorverdovende knalvuurwerk dat elke middag om twee uur afgestoken wordt op het plein voor het gemeentehuis. Eigenlijk is dat knallen een vorm van kunst die de hele omgeving op zijn grondvesten laat trillen – of word ik nu te lyrisch? Hoe hard moet het eigenlijk regenen om vuurwerk te doven?
woensdag 16 maart 2022: @ gastel
Vandaag een mooie fietsroute van zo’n kleine 50 kilometer, qua tour duizend keer mooier dan die van gisteren. Kan ook niet anders want zij van Komoot heeft de tocht samen met mij uitgestippeld en dan weet je het wel. Eerst naar de grens met België, waar W zich afvroeg wat een bepaald verkeersbord betekende (gelukkig is ze getrouwd met een verkeersborddeskundige en was tevreden over de uitleg - foto aan het einde van dit verhaal), daarna dwars door het Leenderbos, randje van Valkenswaard, over de Groote Heide naar Heeze, Stabrechtse Heide en zandverstuivingen en via Sterksel (met de os), Maarheeze en Soerendonk terug naar af.
Het weer begon veelbelovend maar na de lunch (buiten maar wel met de jas aan) kwamen de wolken met Saharazand uit het zuiden aanzetten. Onderstaande foto’s laten het verschil zien. De eerste foto is gemaakt om 11.40 uur en de tweede twee uur later. De beloofde 17 graden is dus beslist niet bereikt, met dank aan Marokko.
Boswachterij Leende maakt deel uit van Staatsbosbeheer. Het was oorspronkelijk een uitgestrekt heidegebied (onderdeel van de Groote Heide), maar werd in de jaren 30 van de vorige eeuw beplant in het kader van een werkverschaffingsproject. Je treft er vooral grove dennen (toentertijd bestemd voor de mijnbouw) en Douglas sparren voor de houtverwerkende industrie. Wat ze tegenwoordig met de grove dennen doen heb ik niet kunnen achterhalen, wel dat gekapt bos weer wordt omgezet in heide. Zo blijven we bezig in ons landje.
De Groote Heide (ook Leenderheide genoemd) is eigendom van Stichting Brabants Landschap en is een uitgestrekt, droog heideveld met de A2 in het westen, de A67 in het noorden (met knooppunt Leenderheide die de A2 met de A67 verbindt) en een hoogspanningsleiding er dwars door heen. Er blijft echter nog genoeg natuur over.
En dan na Heeze de Strabrechtse Heide, een grote vlakte met struik- en dopheide (moet in augustus erg paars zijn!), maar ook een groot aantal vennen. Hier ligt het grootste ven van Nederland, het Beuven. W wist te vertellen dat hier het waterlepeltje en de vleesetende zonnedauw bloeien, alleen in deze tijd van het jaar niet. Hoefde ik dus niet door de knieën vandaag.
De lunch werd vandaag verzorgd door Heidecafé Strabrechts, gevestigd in een schuurtje van Staatsbosbeheer. De rundvleeskroketten op brood van de plaatselijke bakker (licht brood voor W, donker voor mij) waren goed binnen te houden. Toen W onderstaande foto aan haar broer appte kwam er al snel de vraag of ik aan een of andere afgrijselijke ziekte lijd. Gelukkig niet, alleen de kapster heeft teveel haar best gedaan. Eén troost: over twee weken zie ik er weer “normaal” uit.
Na al dat natuurgeweld moest er aandacht besteed worden aan cultuur. Dat kon heel goed door de os van Sterksel te bewonderen. Aan de os van Sterksel kleven drie verhalen. Allereerst verwijst het naar het ontstaan van het dorp. Bij de ontginning van het gebied werden 14 ossen ingezet. Zonder os geen Sterksel dus. Het beeld dat in het centrum staat is gemaakt door een aantal inwoners van Sterksel, namelijk leden van de carnavalsvereniging “de Ossendrijvers”. De os, gemaakt in 1967, is het symbool van de Sterkselse carnaval. Dan nog het derde verhaal: het ossenfeest. Ben je 30 en nog steeds vrijgezel, dan is het in delen van Brabant (aan beide kanten van de grens) gewoonte om je op ludieke wijze in de zeik te laten zetten door je vrienden. Om niet als os te worden bestempeld, dient iemand minimaal zes maanden voor zijn dertigste verjaardag een relatie te hebben. Dit om te voorkomen dat mensen net voor hun dertigste een avontuurtje beginnen om zo de dans te kunnen ontspringen.
Het was weer een sportieve en ook leerzame dag. En morgen? Morgen is er weer een dag en gaan we een ander deel van de omgeving verkennen. Er is nog genoeg “programma”. Bussie blijft staan.
