brieven aan mijn zusje(s): maastricht

Heb er maar vast Maastricht – 1 van gemaakt, we zullen ongetwijfeld langer dan één dag blijven. Vandaag te laat voor het museum en morgen zit het ding dicht, dus je kunt één en één bij elkaar optellen.

zondag 20 maart 2022: @ maastricht

Het blijft een zigzagroute die we volgen: zij wilde de wereld zien, hij installeerde Google Earth, maar de padvindster is af en toe de weg kwijt. Domme opmerking van mij: ik ben er zelf bij, We volgen de zon is het excuus. En die zon zou vanmiddag in de buurt van Maastricht schijnen, dus naar Maastricht. Vertrek om half elf, drie graden en zelfs een klodder natte sneeuw. Ik noem dat “soepkippenweer”, W kende de term niet en dacht dat het één van mijn vele verzinsels was. Volgens mij is het een uitdrukking van oud-weerman Jan Versteegt (bekend van Radio 2 tot december 2006) en die term duidt op somber, grijs, regenachtig en meestal koud weer. Weer om thuis te blijven zitten, bij de warme kachel.

In een min of meer rechte lijn ging het snelwegvermijdend naar het zuidoosten en zie: het werd steeds warmer en de zon kwam zo nu en dan tevoorschijn. Veel België gezien vandaag. We kwamen beiden tot de ontdekking dat het eigenlijk niet ons land is, het eindoordeel van W was “rommelig, meestal chaotisch”, ik vind vrijwel alles in het land saai en slecht onderhouden, niet alleen de wegen. Bij de NS zou men zeggen dat het baanvak er “slecht inligt”. Ben ook niet zo gecharmeerd van de Belgische rijstijl: lijnen op de weg – met name die van het doorgetrokken type – zijn slechts decoratie. Het land heeft wel één voordeel: de prijs van de brandstof is laag: de gemiddelde pomp rekent voor een liter diesel € 1,90; de goedkoopste die we zagen rekende € 1,79 per liter aan. Gisteren heeft de regering hier de accijnzen verlaagd. Gebeurt in Nederland ook, maar later (zoals in ons land de laatste tijd alles later gebeurt).

Maastricht, de meest zuidelijkste stad van Nederland. Eigenlijk voelt het niet aan als Nederlandse stad, meer Belgisch of Duits, met een heel apart taaltje in een voor Nederland a-typisch landschap. De geschiedenis van Maastricht is ook bijzonder. Met een beetje pech was het een stad in België geweest. Het is het zelfs een tijd geweest. Ik kom hier een dezer dagen ongetwijfeld op terug.

Gekozen voor camperplaats Papillon Maastricht; de meningen over deze plek zijn nogal verdeeld: kleine plekken, weinig sanitair en relatief duur. Alles is betrekkelijk, uiteindelijk sta je ook nog onder de rook van Maastricht en voor een stadscamping of -camperplaats betaal je nu eenmaal wat meer. Misschien hebben we het voordeel dat maar zo’n 30 procent van de 100 plaatsen bezet is. Wel handig met de app van AanUitNet, voor het laatst gebruikt in Noordpolderzijl (mei 2020) maar het werkte allemaal nog heel prettig en mijn telefoon heeft het wachtwoord onthouden.

Even een uurtje rust en daarna een korte verkennende tocht op de fiets. Zij van Komoot en ik hadden een fijn tochtje van 20 kilometer uitgestippeld en het zonnige weer maakte er weer een feest van. Via een omtrekkende beweging door België naar Maastricht waar het compleet kermis was: zondagmiddag en een zonnetje zorgden ervoor dat er veel volk op de been was en de terrasuitbaters goede zaken deden. Maastricht ligt al eeuwenlang op beide oevers van de Maas en er liggen ook al eeuwenlang bruggen die die oevers met elkaar verbinden. De Servaasbrug zijn we drie keer overgestoken. Ook de Markt, het mooie station, het Vrijthof, de Maas: we hebben het allemaal weer gezien en zullen het deze week nog eens dunnetjes over doen. Je hebt het al door: we zijn hier voorlopig niet weg te slaan. Hasta luego amigos!