met puzzel naar de sneeuw

Cadeautje van de kinderen: een lang midweekje oma op de latten en opa mag ook mee. Als bonus: alle kleinkinderen voor het eerst op de ski’s. We slapen niet in de bus, we gebruiken het slechts als vervoermiddel.

zondag 27 februari tot zaterdag 5 maart: lipno nad vltavou

Begon al goed: op zondagmorgen om kwart voor vijf was de voorruit van Puzzel behoorlijk bevroren. Beetje haast, beetje slaap, geen zin om teveel te krabben. Resultaat: busje geeft de voorgaande geparkeerde auto een lief kusje. Auto een heel klein schrammetje, busje wat meer problemen. Overigens niet ernstig genoeg om de tocht naar Tsjechië te annuleren. Volk op de achterbank deze keer. Dochterlief met kleinzoon. Kleinzoon die het presteerde om om vijf uur ‘s morgens (na dat kusje) te vertellen dat opa beter afdelingsvoorzitter kan zijn van Niet-Zo-Veilig-Verkeer-Nederland, gezien zijn stuurkunsten. Dondersteen is 9, belooft nog wat. Oma noemt het resultaat van het kusje van het busje “een ravage”, ik heb het meer over “wat ouderdomsrimpeltjes erbij”.

8:16 uur zou de tocht naar het Lipnomeer in Tsjechië volgens zij van Google Maps duren. Het werden er uiteindelijk tien-en-een-half, waarvan een deel op conto kwam van vier behoorlijke rustmomenten. Fijn dat je dan alles bij je hebt, dus gewoon koffie kunt zetten en uitgebreid ontbijten. Niet zo’n interessante route, grotendeels de A3, alleen het laatste stukje mooi berg-en-dal door Oostenrijk en Tsjechië, maar toen was iedereen eigenlijk al te gaar om volop van het landschap te genieten. Wel prachtig om de bijna nieuwe maan te zien. Vanmorgen in het donker viel ze echt op: zo’n 11 procent nog zichtbaar, dicht bij de aarde dus een “grote” maan. Met 831 kilometer meer op de teller konden we Puzzel uit- en ons huisje inpakken en het plopgeluid van het ankerbiertje horen.

Lipno nad Vltavou (Lipno aan de Moldau) is een dorpje aan het de oever van het Lipnomeer in Zuid-Bohemen. Nog net in Tsjechië. Oostenrijk en Duitsland zijn niet ver weg: we zouden het drielandenpunt kunnen zien, ware het niet dat bultjes het zicht op de vlaggenparade tegenhouden. Het stuwmeer is aangelegd om bewoners van plaatsen als Český Krumlov droge voeten te laten houden: de Moldau hield van overstromingen. Stuwdam en meer waren gereed in 1960. Omdat Lipno op 776 meter hoogte ligt en ze hier precies weten hoe je sneeuwkanonnen moet gebruiken, kun je op de bultjes redelijk skiën. De sneeuwhoogtes die ze op de toeristische sites aangeven moet je wel met een korreltje zout nemen, maar er lag voldoende om prettig op de latten te glijden.

Het is hier een internationale bedoening en veel toeristen uit Nederland. Leuk om te zien en te horen hoe de jeugd contact legt: “Do you speak English? I not”. Een ieder, behalve dan de jongste jeugd, spreekt hier een redelijk mondjevol Engels en met Duits kun je je ook redden. Wel weer even wennen aan een andere pecuniasoort: er gaan 25 Tsjechische Kronen in één Euro. Niet zo moeilijk volgens W: “Je betaalt met je pasje en je ziet later wel wat er is afgeschreven”. Fantastisch systeem, maar neem van mij aan dat het hard gaat: skihuur hier, skipasje daar en onze skischool vraagt ook 200 € per uur (voor 8 personen samen, W vond het eerst niet nodig om bijgespijkerd te worden, maar heeft de tweede dag mijn plaats ingenomen; 71 is eigenlijk te oud om op de latten te staan – vind ik, Jozef – de skileraar – vond het een goede ruil). Toen er voor opa een “functie elders” gevonden was, was iedereen tevree en men skiede nog lang en gelukkig. Sprak dochterlief nog de gedenkwaardige woorden: “Pap, ik beschouw je niet als oud, maar geef toe: je bent wel een behoorlijk vintage”.

Skiën en alles daaromheen is dan wel duur, het eten valt 100 procent mee. Voor de volledigheid: uitgebreid uit eten met 9 personen inclusief drankjes en toetjes doe je voor 154 € en dan hebben we het niet over hamburgers en frikandellen, maar wel over pizza’s, varkenshazen, schnitzels en koffie met een Becherovka voor de mannen achteraf. Becherovka (oorspronkelijke naam Karlsbader Becher-Bitter) is een typisch Boheems drankje, zeg maar een soort kruidenbittertje. Goed weg te werken met een koffie.

Het weer was hier fantastisch, meestal halfbewolkt met als topdagen dinsdag en donderdag met een echt strakblauwe lucht. Van dat weer waar je ‘s middags nog even buiten op je terras kunt zitten om een vloeibare versnapering naar binnen te werken (bier is hier heel goed weg te kauwen). Ja: de zonnebrandcrème vergeten! In de verte kabbelt de Moldau (Vltava), die met 440 kilometer de langste rivier van Tsjechië is. Het watertje ontstaat op verschillende plekken in het Boheemse Woud en mondt uiteindelijk uit in de Elbe. Ene Frederik Smetana (lokaal noemen ze hem Bedrich) heeft tussen 1874 en 1879 “Ma Vlast” (“Mijn Vaderland”) geschreven, een groot muziekwerk dat uit zes delen bestaat. Eén van die delen heet de Moldau. Smetana schreef over zijn “stukje” het volgende: "De compositie beschrijft de loop van de Vltava, beginnend bij de twee kleine bronnen, waarna de samenkomst volgt. De Vltava komt door bossen en weides, door het landschap waar boeren een bruiloft vieren, de dans van de waternimfen in het maanlicht: op nabij gelegen rotsen prijken kastelen, paleizen en ruïnes. De Vltava stroomt St. Jans stroomversnellingen in, waarna hij verbreedt en naar Praag stroomt langs kasteel Vyšehrad. Dan verdwijnt hij magisch in de verte, eindigend in de Elbe." De familie vond het geen geweldige zet van me om hen op vrijdagmorgen te wekken met dit prachtige muziekstuk. Opmerking van W: “Doe in ieder geval je gehoorapparaten in!”

Vier dagen op de latten, genoeg om spierpijn te krijgen. Wie het nog nooit gedaan heeft kan (ook dankzij wat lessen) nu goed en zonder veel gevaar voor zichzelf en een ander de helling afkomen. Kleinkind 3 vindt dat hij het spelletje zo goed onder de knie heeft en dusdanig is getalenteerd dat hij best de zwarte helling af zou kunnen. “Belachelijk dat mijn moeder dat te gevaarlijk vindt, ze durft zelf niet!” Nee, hij heeft inderdaad geen last van een gebrek aan zelfvertrouwen en een rode helling is toch echt voor sukkels. Het was genieten, ook voor mij met een coördinerende, procesbegeleidende en voedselverstrekkende rol.

De ene helft van de familie is op vrijdagmorgen in alle vroegte vertrokken. De passagiers van het busje hadden nog wat op het programma staan. Ergens boven op een bult ligt een uitkijktoren en een boomkroonpad. Dochterlief noemde het “stezka korunami stromů”, ze mag. Activiteit moest gedaan worden omdat kleinzoon van de 52 meter lange glijbaan af moest. Helaas voor hem: glijbaan gesloten, misschien alleen in de zomermaanden open? Hij mocht wat vaker in de rodelbaan en zo was ook dat probleem opgelost. Ik had weer eens een functie elders, namelijk goedkoop tanken in Tsjechië. Natuurlijk is goedkoop in deze tijden zeer relatief, maar omgerekend € 1,56 voor een liter diesel mag je vandaag de dag tot de categorie koopjes rekenen.

Na de lunch en de afwas om twee uur begonnen aan de terugreis van 839 kilometer, een paar kilometer meer dan de heenreis vanwege een uitstapje naar een Mac die niet mooi langs de snelweg lag. Afhalen en vervolgens dineren in het busje, kleinzoon Q schijnt niet de juiste corona-oormerken voor Duitsland te hebben. Ruim tien uur later konden we Puzzel weer op de Kötteldiek parkeren en een van de eerste activiteiten op de net begonnen zaterdag bestond uit het openploppen van een (overgebleven) Tsjechisch biertje. Op een of andere manier smaken ze lokaal veel anders.

Een mooie (bijna-)week en vervolgens voor iedereen een verplichte rustdag. Q moest nog even zijn creativiteit kwijt en maakte van wat restanten piepschuim de skihelling van Lipno na. W moest natuurlijk even checken of er in het Zwillbrock al flamingo’s geland waren. En jawel: 11 stuks. Verschil met vorig jaar om deze tijd? Ze gaat tegenwoordig geen frisse neus meer halen maar “pojďme se nadýchat čerstvého vzduchu“. En zo is het! Puzzel kan met kilometerstand 171.462 aan het nieuwe seizoen beginnen. Eerst maar eens maandag naar de garage om te kijken wat ze aan die nieuwe ouderdomsrimpeltjes kunnen doen. En dan waarschijnlijk een week later (na de verkiezingen) naar het land van de pollo.