Je kunt merken dat we noordelijker komen: de
maximumtemperaturen zijn nog aan de hoge kant, maar het koelt ’s nachts lekker
af. Vanmorgen was het om acht uur in het busje een magere 13 graden. Lekker om
te slapen, maar bij het opstaan toch maar snel een truitje aan en bij de eerste
zonnestralen onze tengere hagedissenlijfjes laten opwarmen. Camperhuub (een
blogger die ik volg tijdens zijn overwintering in Spanje) noemt deze periode
van de dag de “reptielenfase”, zit wel wat in.
Tegen elf uur weet je weer helemaal dat je in Spanje bent:
de temperatuur zit dan inmiddels boven de 25 graden en kan er weer enige
activiteit ontplooid worden. Vanaf de camping loopt een fietspad (soms breed,
soms smal, soms zand, soms asfalt) naar Salamanca en natuurlijk moesten we dit
pad (met de nodige uitstapjes) verkennen. Uiteindelijk ontkwamen we niet aan
een korte excursie door Salamanca. We zijn er al vaker geweest. Snel een paar
foto’s maken, ook van het (tijdelijke) lelijke standbeeld op het Plaza Mayor en
terug op de fiets. Toch weer een lading oude stenen gezien.
Hapje en een drankje bij een kiosk aan het water. Voor W
niet zo’n groot succes, ze bestelde sardientjes (met oog en staart). Volgende
keer toch maar weet iets bitterbalachtigs. Foto links toont de visjes zoals ze werden opgediend (ik had er al twee "geproefd"). Foto onder laat het slagveld zien wat W er van gemaakt heeft en dat terwijl je sardientjes helemaal kunt opeten, je hoeft ze niet eerst te fileren.Mooi gefietst langs de Tormes
(Salamanca werd ooit gebouwd bij de oversteekplek van deze rivier). De oude
Romeinse brug ligt er nog voor een deel (inmiddels wel een paar keer
gerestaureerd). Alles bij elkaar zo’n 30 kilometer weggetrapt. Een mooie,
rustige dag. Morgen verder.
