Geprobeerd de zonsopgang op de foto te pakken te krijgen.
Volgens de geleerden komt de koperen ploert vandaag tegen kwart voor acht uit
het zeewater rijzen. Heb wel eens mooiere foto’s gemaakt van zonnetjes die
opkomen of ondergaan. Toch een beetje een zigeunerkamp hier bij Domingo. Hij
komt overigens pas ruim half tien opdagen: we konden niet eerder weg, want we
moesten nog afrekenen.
Mooi tochtje, ontbijtje aan zee, koffie tegen de noen op één
van de playa’s van Palomares. Camper vlak aan het strand. We zagen een groot
aantal witte dozen staan die zeer waarschijnlijk de nacht aan zee doorgebracht
hebben, onthouden voor een volgende keer. W nog even zwemmend gevoeld of het
water van de Middellandse Zee nog warm genoeg was en met de Puzzel via Vera Playa,
Garrucha en de kermis van Mojácar de schitterende bergweg naar Carbonneras (op
de Michelinkaart een geel weggetje met een groen biesje). Toen snel de A7 op om
de punt van Cabo (= kaap) de Gata af te snijden en in de buurt van San Miguel
del Cabo de Gata een Acsicamping opgezocht.
Volgens de omschrijving ligt camping Cabo de Gata in een
natuurpark. Theoretisch klopt dat, in de praktijk is het natuurpark voor een
groot gedeelte volgebouwd met bizarre plastic kassen die je in het hele gebied
rond Almeria tegenkomt. Beetje storm geweest: plastic stuk en zo de wind waait,
waait mijn plastic. Mijn humeur werd er overigens niet beter op toen bleek dat
het “gedetailleerde” kaartje dat we bij de receptie mee mochten nemen tijdens
de fietstocht slechts een “indicatieve kaart” was: camping op de verkeerde plek
getekend, verhoudingen die niet helemaal kloppen. Daarbij komt nog dat we de
zee in dit stukje Spanje in het zuidwesten moeten zoeken en niet in het zuidoosten;
kortom: allemaal zaken die elk tot een echtscheiding zou kunnen leiden, laat
staan wanneer we het over het totaalplaatje hebben, ware het niet dat W een
zeer groot incasserings- en relativeringsvermogen heeft en ik eigenwijs ben. De
lokroep van de chiringito’s (vrij vertaald met strandtentjes) hebben we kunnen
weerstaan en waren na een twintigtal fiets(zoek)kilometers weer op ons
uitgangspunt terug waar W nu het zoete water ging opzoeken. De snijbonen (vers
van de Aldi) maakten alles goed.
