Nog zeshonderd kilometer tot de Spaanse grens. Dat moet in
twee etappes goed te doen zijn. Het weer wordt in Zuid-Frankrijk de komende dagen wat minder en in het weekend valt er regen. Met een heldere hemel een Pyreneeënpas “doen” is aanlokkelijker dan hoog rijden
in de mist. Even doorkachelen dus.
donderdag 07
september: @ labastide d’armagnac
Afscheid van Creuze Nature in Boussac. Er vertrokken veel
reizigers, zeer waarschijnlijk allemaal naar Meteo France of soortgelijken
gekeken. Toch maar een keertje terugkomen om eindelijk die fameuze gehaktballen
te proeven. Neusje van Puzzel richting Limoges: al snel op de N145, Lidl
plunderen in La Souterraine (handig zo’n app) en dan de A20 op naar het zuiden.
De N21 volgen via Perigeux en Bergerac (de N21 loop helemaal door via Agen, Auch en
Tarbes naar Lourdes, volgende reis misschien?) en zonder Cyrano een handje te hebben
gegeven (we hebben hem al twee keer op de foto gezet de laatste jaren) de D933
op via Marmande naar Houeilles. “Een rustige [camper-]plaats in het centrum
onder de bomen” werd ons door Campercontact beloofd. Helaas: de kermis was er
neergestreken en alhoewel er nog wel ruimte was, er al een Nederlandse camper stond en het nog erg rustig oogde met
weinig feestvierende mensen, stonden er in mijn optiek teveel tafels en stoelen buiten
en deden koelaggregaten hun best om het bier drinkbaar te maken. Geen garantie voor een rustig nachtjes dus.
Plan B: air de camping-car Bastide, een plekje 12 kilometer
verderop. Veel beter. De camperplaats (cc-code 40.240) bestaat uit een groot
grasveld met aan de rand enige vorm van verharding, zodat je bij nat weer niet
hoeft weg te zakken. Het gras was gemaaid en de plek is gratis, maar het leuke
lag verborgen in het bijbehorende plaatsje Labastide d’Armagnac. De armagnac
mocht ik niet kopen van W (volgens haar kostte een fles rond de 100 €), maar de
bastide moest bezocht worden. 
"de openbare toiletten waren wel erg “open” deze week"
V: 99.286; A: 99.689
vrijdag 08 september:
@ gavin (spanje)
Bijna negen uur geslapen vannacht, want donker en erg rustig op deze camperplaats. Om
half negen even vlug de vuilwatertank geloosd en voorzien van het wondermiddel
Biotex Blauw (gaat het afvalwater minder snel stinken – die zooi kan meuren
vooral met warm weer!). Een laatste Franse baguette gescoord (heet bij ons “une
comme ça”) en via Pau naar de Col du Pourtalet (heet aan de Spaanse kant Puerto
de Portalet). De D934 leidt zonder noemenswaardige haarspeldbochten naar de pas. De vierwielers moeten hier de weg
delen met fietsers en motorrijders, maar ook met viervoeters van allerlei soort.
Vrachtverkeer kom je hier vrijwel niet tegen: even ten westen ligt namelijk de
Somport, die is voor een groot deel ondertunneld en daarom meer geschikt als
route voor het doorgaand verkeer. Bij slecht zicht hadden we die weg genomen.
Nu was het strakblauw en was het genieten met een hoofdletter G.
Even een uitstapje gemaakt naar Artouste, waar de hoogste
trein van Europa rijdt. Beetje erg toeristisch en behoorlijk aan de prijs, dus
wij hebben deze kelk aan ons voorbij laten gaan. Een smalspoortreintje doet 50
minuten over een afstand van 10 kilometer. Als je foto’s op internet bekijkt heb je bij
mooi weer schitterende uitzichten. Wij hadden het ook en het scheelde ons 50
euro. Bijgaande foto komt van de website van de Artoustetrein.
Een koffiestop boven op de pas. We zitten dan op 1794 meter
hoogte, dus boven de boomgrens. Natuurlijk een jaloersmakende foto op de
diverse app-groepjes geplaatst. Vanwege het belastingverschil tref je aan de
Spaanse zijde een aantal winkels aan. De weg over de pas is in 1909 in gebruik
genomen. Het is (aan beide zijden) een belangrijk skigebied.
Een paar kilometer verder op Spaanse grond ligt Camping
Gavin, zonder Ascikaartje vrij prijzig maar wij mochten voor 17 € aan de
stroom, onder de douche en W in het zwembad. Vandaag strakblauw en 28 graden,
morgen tien graden kouder.
Een mooie reisdag!
