Eventjes uitgedoold. De laatste 175 kilometers (van Delft naar huis) verliepen als de andere 6.513 die we sinds 7 maart op de teller hebben staan: vlotjes. Het voorjaarsreisje kwam door een sterfgeval in iets ander vaarwater terecht dan de beoogde ankerplekken, zes weken Spanje kreeg een iets andere invulling: eventjes een paar mooie weekjes Frankrijk en Spanje (Ebrodelta, Fallas in Valencia), snel terug, handjes schudden en daarna Duitsland in, om tenslotte de “grote voorjaarstocht” in Nederland af te sluiten. Ondanks de snelle route-aanpassingen en de temperatuurverschillen (het kwik komt in Spaanse thermometers gewoonlijk hoger te staan dan in die apparaatjes die in Duitsland en Nederland hangen), eigenlijk een heel geslaagde reis. W heeft geen blauw oog, ik heb (bijna) al mijn tanden nog en er is geen sprake van een flitsscheiding. En dat alles op een paar vierkante meter waar we in het gangpad tijdens het passeren de Schokkerdans moeten uitvoeren. Voor wie niet op de hoogte is van dit stukje cultureel erfgoed: https://www.youtube.com/watch?v=nEZ0XGMAFdU.
“En wat hebben jullie dan in Duitsland gedaan?” vroeg junior mij. Toen ik antwoordde met “Luther achternalopen”, keek hij me zeer verbaasd aan. Wel gehoord van de man, op school ongetwijfeld genoemd, maar tegenwoordig andere interesses. Ach, laten we maar zeggen dat hij van de generatie is die denkt dat Michiel de Ruyter de uitvinder is van de chocoladevlokken.
De wereld ziet er anders uit dan zes weken geleden, zo ook
de achtertuin.
V: 91.021; A: 91.196
