dolen 9: pasen in delft

vrijdag 14 tot en met maandag 17 april: @ Delft

Een uitnodiging voor een brunch op Tweede Paasdag in een leuke strandtent bracht ons naar Delft: in de buurt van dochterlief (en schoonzoon en kleinkind), altijd leuk. Vooral als je weet dat je op camping Abtwoudsehoeve van harte welkom bent. En om W tevreden te stellen: voldoende (onbekend en bekend) programma of we verzinnen wel wat. En met een "vaasje" bloemen op tafel (gekregen van kleinzoon) ziet de wereld er meteen een stuk zonniger uit.

 

vrijdag 14 april
Op zich vreemd om in Weesp te zitten, naar Delft te moeten en dan in Muiden een Lidl op te zoeken. Ome Tom is met al die werkzaamheden aan de A-weetikveel even helemaal de kluts kwijt en na het negeren van voorgesteld zwemgedrag, viaduct-afspring-suggesties, veertien keer “keer om!” en meer van dat leuks kwamen we dan toch bij onze vaste vakantiesuper aan om de koelkast en zo weer voor een paar dagen te vullen. Nog voor de middag konden we ons installeren op een leuk veldje met superuitzicht, alleen had men ook vandaag vergeten de buitenkachel aan te steken. Lunchen met dochterlief en kleinzoon en met een slingerend kind (ik ben vier en kan al zelf fietsen) naar een speeltuin annex terras in het Delftse Hout getogen.
Toeristisch terug via de Ackerdijkse Plassen (een mooi vogelgebied langs de A13) en we konden ons weer overgeven aan het avondprogramma, waarin ik me onder meer verdiept heb in het schitterende lied

Aan de oevers van de Rotte
Tussen Delft en Overschie
Zat een kikvors luid te wenen
Met een zuig’ling op haar knie.

Hoe het verhaal afloopt is afhankelijk van de versie van het lied dat je hanteert: soms delft de ooievaar het onderspit, soms is de jonge kikvors een smakelijk hapje, een enkele keer (de studentenversie) wordt het ronduit goor, maar dat even geheel terzijde. Het gaat erom dat de Rotte helemaal niet loopt tussen Delft en Overschie, daar loopt de Delftse Schie. Twee fietsroutes zullen hieromtrent de komende dagen duidelijkheid moeten scheppen.

 

V: 90.927; A: 91.021

zaterdag 15 april: over vier verschillende Schieën

De kikvors en de ooievaar waren er de oorzaak van: een fietstocht naar Rotterdam, Delfhaven en Schiedam en W wat later op de dag nog even naar Delft. Alle vier hebben ze nadrukkelijk met de Schie te maken. Het motto: als het nodig is graven we er gewoon een kanaaltje bij. Maar ter zake: de Schie begon ooit als een natuurlijk zijriviertje van wat nu de Nieuwe Maas heet, maar ooit de Merwede was. Het stroomde bij het huidige Schiedam in de grote rivier. Delft lag aan de Schie. Vanaf 1250 werd langs de Merwede de Schielands Hoge Zeedijk aangelegd. Door de buitendijkse inpoldering die erop volgde schoof de monding van de Schie op naar het zuiden. Dammetje in het water om het water van de grote rivier tegen te houden en voilà: Schiedam ontstaat. Met een dammetje waarbij goederen moeten worden “overgeslagen” is het goed tol heffen en iedereen die de Schie wilde gebruiken van of naar Delft en/of Rotterdam mocht de beurs trekken. Rotterdam had hier al snel veel moeite mee en groef (1343) een kanaal vanaf Overschie om de macht van Schiedam over het scheepvaartverkeer te breken. “Wat Rotterdam kan, kunnen wij ook”, dachten de heren in Delft en met een beetje geploeter kwam er een volgend geultje (rond 1390). Aan de monding daarvan ontstond de nederzetting Delfshaven dat overigens door Delft behoorlijk kort werd gehouden: het mocht in geen geval de moederstad overvleugelen.
Door de rivaliteit van de drie steden omtrent de tolrechten hebben we sinds eind 14^e eeuw vier stukken Schie:
1. Delftse Schie
2. Schiedamse Schie
3. Delfhavense Schie
4. Rotterdamse Schie (grotendeels gedemd).

De Schie vormde een belangrijke verbinding in Zuid-Holland: met trekschuiten werden tussen Delft en Rotterdam in de 17^e eeuw jaarlijks meer dan 300.000 passagiers vervoerd over de Schie (alleen al stroomafwaarts).

Overigens ging het stuk vanaf Overschie naar het noorden (tot aan Leiden) in 1893 flink op de schop: met behoorlijk wat graafwerk werden Delftse Schie, Delftsche Vliet, Trekvliet en Vliet omgebouwd tot het Rijn-Schiekanaal.

 

zondag 15 april: langs de oevers van de Rotte

Onze dag begon met een paasbrunch op de camping samen met zo’n 40 andere smikkelaars. Uitstekend verzorgd en lekker. Daarna de zwartepietenhandschoenen aan (want behoorlijk frisjes) en op de fiets ontdekken dat de Rotte echt niet loopt tussen Delft en Overschie. Het is een slingerend watertje van zo’n 18 kilometer lang ten noorden van Rotterdam. In de loop der tijden heeft de rivier diverse verandering ondergaan, nu eens kronkelde het linksom, dan weer rechtsom. Hoe dan ook: in de middeleeuwen vormde zich aan de monding van de Rotte de nederzetting Rotta. Het was er echter niet fijn wonen: er vonden regelmatig overstromingen plaats. In 1270 legde men een dammetje van zo’n 400 meter aan om het Maaswater (was het niet Merwedewater?) buiten te houden. Het Rottewater kon via sluizen in de dam vrij uitstromen en ziet: Rotterdam was geboren. Het gebied is lekker toeristisch met veel wandel- en fietspaden. Als je de borden mag geloven kun je ook kanovaren, maar dat zou ik wel op de Rotte zelf doen en niet op het fietspad. Soms een beetje overkill, al die bordjes.

Fietsen is niet altijd een pretje: voor de derde keer deze dag (er kwamen er nog meer - momenten, geen dagen) moesten we schuilgedrag vertonen. Gelukkig was er een uitgebreide dienstregeling om te bestuderen. Ben alleen vergeten van welke buslijn deze nuttige abri deel uitmaakt.

 

Ook de derde nacht viel ons de lichtvervuiling op. Je hebt op de camping echt geen zaklantaarn nodig. Volgens Wikipedia is de definitie van lichtvervuiling:  “verhoogde helderheid van de nachtelijke omgeving door het gebruik van kunstlicht”. Lichthinder is de hinder die mensen en dieren daarvan ondervinden. Tijdens een studiedag in mijn werkzame leven heb ik ooit een lezing van André Kuipers bijgewoond. Hij heeft tijdens zijn ISS-tochtje duizenden foto’s gemaakt en die zijn later aan elkaar geknutseld tot één grote foto van NL bij nacht. Hij heeft er toentertijd een leuk praatje over gehouden. Opmerkelijk is dat onze vorige overnachtingsplaatsjes niet alleen vanuit de camper maar ook vanuit de lucht er donkerder uitzien dan de omgeving van Rotterdam

maandag 16 april: Hoek van Holland en de Tweede Maasvlakte

We kunnen dit weekend ook het weekend van de paasbrunches noemen: vanmorgen werden we opgehaald door dochterlief (en schoonzoon en kleinkind) en meegenomen naar Hoek van Holland waar we in een strandtent (gelukkig wel binnen) aan konden schuiven aan een fantastisch buffet. Het was weer smikkelen geblazen. Na een uitwaaisessie (of uitlaatsessie van kleinzoon, je mag kiezen) even een rondje Maasvlakte 2. Na ons voorlaatste bezoek (fietstochtje in 2012 vanuit Hoek van Holland en met het fietspontje overgestoken) is er veel veranderd: zo is nu onder meer de grote containerterminal vlak bij Futureland volop in bedrijf. Er lag een immens groot schip aan de kade. Zo’n volgeladen containerschip is echt een olifant in een porceleinkast. Ook het informatiecentrum zelf zag er uitgebreider uit, maar dat kan ook alleen een kwestie van gevoel zijn. Pas in 2033 kunnen we zeggen dat Maasvlakte 2 helemaal “af” is. Overigens is er op de 2.000 ha grote Maasvlakte 2 ook plek voor recreatie: er zijn een groot aantal stranden te vinden.