Covas is een klein dorpje in het noordenwesten van Portugal,
in de voormalige provincie Minho – genoemd naar de rivier die hier
de noordgrens vormt met Spanje. Een doorsnee-toerist heeft nooit van dit
plaatsje gehoord, maar omdat we delen van een NKC-reis volgen (in ons eentje,
dat wel!) kwamen we de coördinaten van Camping de Covas tegen. Maar vóór we
hier aankwamen hadden we een afwisselende reis achter de rug, het was af en toe
weer net of we door een ansichtkaartenlandschap reden.
Igreja do Bom Jesus
do MonteJe kunt niet Braga bezoeken en dan die sprookjeskerk overslaan. Deze belangrijke bedevaartskerk ligt 6 kilometer buiten Braga, natuurlijk weer op een “monte”, een heuvel. De kerk kun je op drie manieren bereiken: met de auto kun je tot bij de kerk komen, de kabelbaan overbrugt in vier minuten het hoogteverschil van 116 meter over een lengte van 274 meter en je kunt de trappen op, te voet over de Via Sacra. We hebben het eerst met ons puzzeltje gedaan, simpelweg omdat ik de afslag naar de parkeerplaats aan de voet van de trappen en de lift miste. Je mag dan een paar kilometer haarspelden voor je een keermogelijkheid hebt en alsnog de parkeerplaats op kunt rijden (overigens tevens gratis camperplaats, Campercontactcode 12252). De tweede keer zijn we met de lift gegaan, we zijn nu eenmaal geen pelgrims. Deze “elevador” is een waterballastbaan uit 1882 en daarmee de oudste kabelbaan van Portugal. Een waterballastbaan bestaat uit twee wagonnetjes. Het principe is simpel: vul de tank van de bovenste wagon met water en hij trekt het onderste wagentje (met een lege tank) tijdens het dalen naar boven. Tijdens het wachten W nog even een spannend reisverhaal verteld over het liftje in Nazaré dat het af en toe begeeft en waar reizigers dan halverwege de helling mogen blijven wachten tot de brandweer ze komt redden. Het verhaal werd me niet in dank afgenomen.
Eenmaal boven gekomen bij “de goede Jezus op de berg” (zonder hulp van de bombeiros) en na een
vluchtige blik in de neoklassieke kerk (gebouwd rond 1800) geworpen te hebben, mochten we de
trappen af. De Via Sacra is een heel spektakel. Deze heilige weg is een dubbele
zigzagtrap met terrassen, beelden, kapelletjes, fonteinen en balustrades. Het
was nog rustig tegen tienen (en geen feestdag en geen zondag), dus we hadden (bijna) het hele trappenspel voor
ons alleen. Het laatste stuk naar beneden is een trap met wat minder opsmuk en
de kapelletjes hier kunnen wel een onderhoudsbeurtje gebruiken. Gelukkig worden wel
de bladeren geveegd en over de trapleuning geknikkerd, zodat ze bij een
volgende windvlaag weer geveegd kunnen worden en …
De Costa VerdeWe zochten de kust weer op en volgden na Viana do Castelo (waar de Rio Lima in de oceaan uitmondt) en een lunchbreak op de Parque du Marina in die plaats (ook gratis camperplek, Campercontactcode 30337) de N13 eerst langs de kust (met een uitwaaimoment op de Praia de Afife) en daarna via de zuidoever van de Rio Minho. Het stikt hier van de vestingstadjes: het zal wel niet altijd gezelligheid troef geweest zijn tussen Spanje en Portugal (of komen nu de Romeinen, de Sueven, de Visigoten en de Moren weer om de hoek kijken?).
We
konden met een ferme ruk aan het stuur nog net corrigerend optreden toen Ome Tom ons via een verhard
muilezelpad de bergen in wilde sturen. Twee kilometer laten vonden we een wat
bredere weg met daarop de aanduiding Covas en een wegnummer. Nog wel een wit
weggetje met de nodige kronkeltjes, maar goed te doen. Mooie uitzichten, prachtige fotomomenten. Het
leven is weer goed.
V: 78.940; A: 79.055
