Verder naar het noorden vandaag, te beginnen met een kustweg
met een hoog Landesgehalte: veel dennen en duinen, maar deze keer ook de nodige
rotspartijen. We rijden door een gebied waar campers nog in het wild voorkomen,
niet getemd zijn dus. Ze overnachten op parkeerplaatsen aan de kust. Vanmorgen
begonnen we met een “kleine wereld” maar in de loop van de ochtend brak de zon
door. 
Cónimbriga
Het werd tijd om weer eens te voldoen aan onze oude-stenen-behoefte en deze keer waren de steentjes wel erg oud: rond het begin van onze jaartelling. Cónimbriga is de best bewaarde Romeinse opgraving in Portugal, maar nog steeds is de onderste steen niet bovengekomen: pas een derde gedeelte van de ruïnes is blootgelegd. Twee seniorenkaartjes gaven ons toegang tot mozaïeken, ruïnes van woonhuizen, winkels, baden, een stadsmuur met twee poorten en (maar dan moest je erg veel fantasie hebben) de restanten van een aquaduct. Opvallend is dat de stadsmuur (opgetrokken in de 3e eeuw) dwars door de nederzetting loopt. Het muurtje was bedoeld om de oprukkende barbaren tegen te houden. Op de basisschool leer je dat het dan de tijd is van de grote volksverhuizingen. De steenmassa kon het plunderende gepeupelte in 468 niet meer tegenhouden en de bevolking trok massaal naar Coïmbra (toen Aeminimum geheten), dat zo’n 14 kilometer naar het noorden ligt. De huizen werden daarna niet meer permanent bewoond. Er hoort een museumpje bij de site, waar je opgegraven vondsten kunt bekijken. Ook staat er een model van de nederzetting: ziet er meteen totaal anders uit dan de puinhopen (sinds wanneer hebben ze trouwens rode bakstenen?).
Het werd tijd om weer eens te voldoen aan onze oude-stenen-behoefte en deze keer waren de steentjes wel erg oud: rond het begin van onze jaartelling. Cónimbriga is de best bewaarde Romeinse opgraving in Portugal, maar nog steeds is de onderste steen niet bovengekomen: pas een derde gedeelte van de ruïnes is blootgelegd. Twee seniorenkaartjes gaven ons toegang tot mozaïeken, ruïnes van woonhuizen, winkels, baden, een stadsmuur met twee poorten en (maar dan moest je erg veel fantasie hebben) de restanten van een aquaduct. Opvallend is dat de stadsmuur (opgetrokken in de 3e eeuw) dwars door de nederzetting loopt. Het muurtje was bedoeld om de oprukkende barbaren tegen te houden. Op de basisschool leer je dat het dan de tijd is van de grote volksverhuizingen. De steenmassa kon het plunderende gepeupelte in 468 niet meer tegenhouden en de bevolking trok massaal naar Coïmbra (toen Aeminimum geheten), dat zo’n 14 kilometer naar het noorden ligt. De huizen werden daarna niet meer permanent bewoond. Er hoort een museumpje bij de site, waar je opgegraven vondsten kunt bekijken. Ook staat er een model van de nederzetting: ziet er meteen totaal anders uit dan de puinhopen (sinds wanneer hebben ze trouwens rode bakstenen?).
Overnachten in
Coïmbra
Coïmbra heeft een camperplaats in de Parque Verde aan de oevers van de rivier de Mondego. Toen we daar tegen vieren aankwamen was het mudjevol. Misschien dat we onze puzzel met flink wat steekwerk nog tussen een paar dozen hadden kunnen schuiven, maar de plek was ook niet zo erg aantrekkelijk. Het werd dus de stadscamping, die voor stadscampingbegrippen wel behoorlijk buiten het centrum ligt. Mooie (nieuwe) terrassencamping voorzien van alles wat we nodig denken te hebben.
Coïmbra heeft een camperplaats in de Parque Verde aan de oevers van de rivier de Mondego. Toen we daar tegen vieren aankwamen was het mudjevol. Misschien dat we onze puzzel met flink wat steekwerk nog tussen een paar dozen hadden kunnen schuiven, maar de plek was ook niet zo erg aantrekkelijk. Het werd dus de stadscamping, die voor stadscampingbegrippen wel behoorlijk buiten het centrum ligt. Mooie (nieuwe) terrassencamping voorzien van alles wat we nodig denken te hebben.
Het was weer een mooie dag, al vertoonden de spieren wat
Nazarénaweeverschijnselen.
V: 78.562; A: 78.681
