vrijdag 16 september: @ Casfreires
Een strakblauw luggie bij het opstaan en even later zette
ook de zon haar beste beentje voor. Het standbeeld naast de bus even
gefotografeerd, niet vanwege het beeld zelf (zou niet weten wat het moet
voorstellen) maar om de kwaliteit van de lucht. Volgens W was het een beetje
moeilijk om aan een brood te komen: veel mensen schijnen in de kroeg te
ontbijten, al die leuke kleine cafeetjes die we gisteren zagen zaten nu vol met
etende en vooral ook pratende mensen.
De Portroute stond vandaag op het programma: mooie wegen met
fantastische vergezichten. We zouden beginnen met Vila Real. We hebben het
nodige gezien (vanuit de bus), maar niet de mooie oude binnenstad met de 17e
en 18e eeuwse patriciërshuizen. Wat we wel zagen: enge weggetjes,
nauwe bochten, veel verkeer, maar géén parkeerplaats op loopafstand van het
centrum te vinden. Gelukkig had Vila Real buiten de heksenketel een grote Lidl
waar we ook nog ons puzzeltje kwijt konden en we alle kasten weer konden
vullen. We hebben het idee dat het in Portugal wat duurder is dan in Spanje. De
diesel scheelt in ieder geval zo’n 15 tot 20 cent per liter.
Een weg door een mooi wijngebied bracht ons naar Pinhão, een
echt toeristencomplot. Parkeren was mogelijk door een nauw stijl weggetje naar
beneden naar de rivier de Douro te nemen, waarbij ik een aantal keren dacht “me
lak!” en waarbij terug naar boven de één net genoeg trekkracht gaf om de
dwarsweg op te stuiven. Gelukkig was het warm, anders zou je nog denken dat het
angstzweet was dat uit al mijn poriën gutste. En wat doen al die toeristen dan
in Pinhão? Het ligt (maar dat had ik al verteld) aan de Douro, het is een
belangrijk productiecentrum van port, in de omgeving liggen de beste quinta’s
(we kwamen zelfs Sandeman tegen, niet alleen van de sherry dus?). Daarnaast
heeft Pinhão een heel pittoresk stationnetje met mooie “azulejos” (van die
blauwe beschilderde en geglazuurde tegels) met afbeeldingen die met wijnbouw en
klederkrachten te maken hebben. Verder kun je er bootje varen, theetje drinken
(eigenlijk Deltakoffie of wat anders), kuieren langs de Douro en vooral: de
brug over.
De hele dag hebben we langs wijngaarden gereden en we
vroegen ons af hoe die wijnstokken hier kunnen groeien: kurkdroog (neerslag van
betekenis valt er alleen in de lente) en een vreselijke steenachtige bodem.
Daarbij bloedheet in de zomer (40 graden in de schaduw en nog meer in de zon)
en in de herfst kan het er al vriezen. Onze portdruifjes doen het goed in dit
klimaat! De steile hellingen bemoeilijken het plukken en transport. De oogst
begint in september en loopt tot eind oktober door. De beloofde ossenkarren (ANWB-reisgids)
hebben we niet gezien, wel veel dure Mercedessen. Je moet met de tijd mee, ook
als Portugees.
V: 77.837; A: 78.022
