09 t/m 12 september: @ Arnaoutchot (Landes)
Soms klopt een titel niet helemaal: zo was er in
Mont-Saint-Michel geen branding te bekennen en de titel van vandaag suggereert
dat we alleen maar zuidenwind gehad hebben. Niets is minder waar: de wind (voor
zover aanwezig) kwam van alle kanten behalve uit het zuiden. Noem het
dichterlijke vrijheid: het bekt zo mooi. Het woord “zeilen” ontbreekt nog in
dit rijtje: nog een week of zes geduld, dan gaan de mannen het Wad weer
onveilig maken. Nu eerst even kijken of we Portugal halen.
Even schrikken toen op de A83 de temperatuur in een half
uurtje terugliep van 28 naar 16 graden, de bus goed schoongespoeld werd, maar
de orages in de verte bleven hangen. Voordeel hiervan is dat de airco even kan
uitrusten. En toen de Selvera’s na hun postkoets ook nog eens “Kerstmis in
Holland” ten gehore brachten (en wij ons verbaasden dat we beide liederen
foutloos konden meezingen), kon de dag helemaal niet meer stuk. Hoe de meisjes
terecht zijn gekomen tussen de Dubliners, Dylan, Doors, Leonard Cohen en
anderen zal een raadsel blijven.
Oorspronkelijk was dit gebied (Landes) niets meer dan een
verzameling moerassen en heidevelden, tot Napoleon III (president van 1848-1852
en keizer van 1852-1870) vond dat het maar ontgonnen moest worden. De
kuststrook is nu één groot bos. Beschrijvingen noemen de bomen pijnbomen,
eigenlijk zijn het gewoon zeedennen (Pinus is de botanische naam voor den). Wat
verderop het land in kom je ook landbouw tegen.
Arna (van Arnaoutchot) is weer zo’n camping gelegen aan het
einde van de wereld. Wel eens van Vielle-St.-Gironde gehoord? Prettige, erg
grote Acsi-camping, goed sanitair en van alle gemakken voorzien (voor W een
groot zwembad). Het grote voordeel van deze camping: je kleding wordt er niet
zo snel smerig. Een paar dagen vakantie, misschien begint dan de “echte reis”.
Veel valt er dus echt niet te vertellen: ’s morgens een broodje, daarna een
eindje fietsen (een keer naar het zuiden, een keer naar het noorden en de
laatste keer naar het oosten; het westen maar niet gedaan: krijg je zulke natte
voeten). Diepgaande gesprekken op de fiets: is het zuidenwind of zuiderwind? De stranden zijn zilverkleurig, de luchten blauw en de branding van de
oceaan smetteloos wit. En fietsen? De fietspaden moeten een natte droom voor
wielrenners zijn: strak asfalt, vrijwel altijd autovrij en vaak een vrijliggend
pad door de bossen. We hebben een (heel klein) deel van de Vélodyssée gefietst,
een fietsroute van 1200 kilometer waarvan 860 in Frankrijk (van Roscoff naar
Hendaye). Zie www.velodyssey.com. Na
een aantal fietskilometers beginnen de dennen wel een beetje te vervelen en erg
heftig te ruiken, maar gelukkig hebben ze nog een zeer nuttige functie: ze
zorgen van de nodige schaduw. Na de fietstocht uitrusten, vervolgens naar het
strand (als het daar niet te warm voor was), W. naar het zwembad en na het
koken, eten, afwassen en de pilletjes van de dokter een rustige avond.
Tijd voor wat anders: we gaan nu echt op reis!
V: 76.663; A: 77.068
