najaarstocht 2025 - 24: paardenvijgen op de pont

Hotelganger K te K had nog nooit gehoord van het feit dat een koelkast in een camper op gas kon koelen. Tijd voor een klein lesje campertechniek, beste K te K. De meeste koelkasten in een camper kunnen op drie manieren werken: 12 volt, 230 volt of gas. Tijdens het rijden trek je stroom uit de accu van je camper: 12 volt. De koelkast blijft koel, maar koelt niet extra sterk. Daarom zet je hem meestal al koud voordat je vertrekt. Sta je stil, dan heb je de keus uit twee mogelijkheden: op 230 volt (netstroom) waarbij de koelkast een elektrisch verwarmingselement gebruikt om het koelproces op gang te brengen. Dit gebruik je vaak op de camping of camperplaats als er stroomaansluiting is. Heb je niet de beschikking over 230 volt dan kan een klein gasvlammetje (butaan, propaan, lpg) het systeem verwarmen, waarna ammoniak en waterdamp in de leidingen zorgen voor de kou. Dit principe van koeling heet absorptiekoeling: warmte (van stroom of gas) zet een koelmiddel (ammoniak) in beweging door een gesloten kringloop. Bij het verdampen onttrekt dit warmte aan de koelkast, waardoor de binnenkant afkoelt. En ja: ik weet dat er ook nog andere typen koelkasten voor in de camper bestaan, namelijk de compressorkoelkast en de thermo-elektrische camperkoelkast. Maar voorlopig voldoende techniek. Bron foto en meer details: klik hier.

Saintes Maries heeft naast twee campings ook twee camperplaatsen. Toen we langs de cp bij camping Du Clos du Rhône kwamen zagen we dat de prijs € 16,00 per nacht bedroeg. Daarvoor krijg je dan een krappe parkeerplaats in de palle zon, water (op bepaalde tijden) en de mogelijkheid om je toiletcassette en je vuilwatertank te legen. Wij zijn ongeveer een tientje per nacht meer kwijt en hebben daarvoor een ruime schaduwplek, sanitaire voorzieningen en een zwembad met zoet water. En voor dat tientje meer hebben we ook de beschikking over stroom, vooral belangrijk voor onze fietsaccu’s. Ja koelkast op gas en accu’s laden via de omvormer: het is een oplossing en je spaart wat flappen uit. Het zijn keuzes die je maakt.

dinsdag 16 september: @ les saintes maries de la mer

We komen al tientallen jaren in de Camargue, de laatste jaren vooral om te fietsen. Het schijnt dat het hier eind mei “big party“ is: de jaarlijkse bedevaart van de Roma vindt plaats op 24 mei, de feestdag van Maria van Klopas, en de daaropvolgende dag. “Twee dagen van intense devotie en uitbundige feestelijkheid“ volgens Wikipedia. Vooral de tweede dag is uitbundig, de dag van de processie. Ooit kwamen die (drie) Maria’s met een bootje hier aan wal. Dat bootje, dat nog steeds in een zijkapel van de kerk wordt bewaard, wordt met de Mariabeelden en het beeld van hun dienstmeisje, Zwarte Sara, naar zee en zelfs de zee in gedragen. 

Waarschijnlijk onze laatste dag Camargue. Vanmorgen stond een verkenning van de Petite Camargue op het programma. De twee gebieden (de grote en de kleine Camargue) worden van elkaar gescheiden door de Petit-Rhône. Ongetwijfeld heb je vroeger op de lagere (of basis-) school geleerd dat de Rhône zich bij Arles splitst in een Grande en een Petitversie. Er zijn maar een paar plekken waar je deze tak van de Rhône kunt oversteken en één ervan is met behulp van de Bac du Sauvage, een veerboot die op zo’n 6 kilometer van Saintes Maries de la Mer verwijderd ligt. Voor de liefhebbers: een kabelveerboot. Mocht je de pont missen (bijvoorbeeld na sluitingstijd) dan mag je zo’n 18 kilometer omrijden (2 x 9) om de dichtstbijzijnde brug te gebruiken. De veerbaas veegt regelmatig kilo's paardenvijgen het water in: de boot wordt ook veel gebruikt door georganiseerde paardrijgroepen.

Komoot had een leuke route voor ons samengesteld: met het pontje de Petit Rhône over, dan via een paar leuke binnenweggetjes naar zee en tenslotte met het zelfde pontje weer terug. Blijkbaar had zij van Komoot geen goede afspraken gemaakt met de plaatselijke boeren want in niet misteverstane termen werd ons door borden duidelijk gemaakt dat we er zelfs niet aan moesten denken het stoffige pad in te slaan dat ons door Tante Komoot werd aangewezen. Probeerde het nog even maar W mompelde dat ze geen zin had in “une bande de fermiers sauvages qui nous poursuivaient avec une fourche“ (of woorden van gelijke strekking, mijn Frans wordt er de laatste jaren niet beter op). Het werd dus een totaal ander ritje: niet naar zee maar naar de eerstvolgende brug, want gek veel leuke zijweggetjes zaten er vandaag niet in. Je ziet aan de “uitsteeksels“ op ons routekaartje dat we het een paar keer geprobeerd hebben, maar met weinig succes.

Gelukkig kregen we nog wel de zwarte stieren te zien, je weet wel: die beesten die gebruikt worden voor de Camargue-variant (Course camarguaise) van stierenvechten. Een stuk diervriendelijker, want in de Camargue betekent “stierenvechten” iets heel anders dan het Spaanse of Mexicaanse corrida waar de stier wordt gedood. In het kort: jonge mannen, de raseteurs, proberen tijdens een korte wedstrijd lintjes (cocardes), rozetten of touwtjes van de horens van de stier af te snijden met een metalen haak (raset). Nogmaals: de stier wordt niet gedood. Integendeel, goede stieren worden beroemd, krijgen een bijnaam en kunnen jarenlang deelnemen. Sommige stieren zijn echte lokale sterren en krijgen zelfs standbeelden.

Na 35 kilometer konden we een uurtje uithijgen in de stoelen bij ons busje, want ’s middags moesten we nog even de Camargue in voor een laatste blik op de zwarte stieren, witte paarden en roze flamingo’s. Allemaal af kunnen vinken. We kunnen er weer een tijdje tegen. Langzaam maar zeker kwamen er meer wolken voor de zon, de temperatuur bleef hetzelfde: zo’n 26 graden. En uiteindelijk kwam er nog een kleine 25 kilometer op de fietsteller bij.

Een mooie dag, ondanks het feit dat Komoot in deze omgeving niet helemaal de weg weet. En morgen? Morgen is er weer een dag. Allereerst mogen onze "oormerken" (in de vorm van een polsbandje) verwijderd worden. Ik denk dat na het ontbijt de neus van de camper richting noorden wordt gericht en dat we over een week of zo weer thuis zijn. Vrijdag de 26e staat in ieder geval in ons beider agenda een afspraak. En heb je even niks te doen? Denk dan maar vast na over onderstaande foto. Let op: het bord stond op de weg, niet op het trottoir. Morgen meer hierover in dit theater.