fiets4daagse winterswijk – 5: nee, we fietsen eens niet

Drie fietsdagen door de Achterhoek waren voor mij voldoende. Was een bont gezelschap, maar vooral grijze koppen op dure elektrische fietsen. Veel Achterhoekers maar ook behoorlijk wat mensen die niet door de groene vlag gedekt worden. Vraag me dan af wat die lui van de Achterhoek denken. Daarvoor moet je “Achterhoek toerisme zijn”, dat clubje weet waarvoor de “buitenlanders” komen. Op de vraag “Wat is de Achterhoek?” geven ze als antwoord: “Een afwisselend coulisselandschap van weilanden, houtwallen, kabbelende beekjes en bos. Kastelen en steden waar je de historie nog voelt. Maar ook: moderne musea, gezellige restaurants en gave attracties. De Achterhoek heeft het allemaal. En je wordt er ook nog eens ontzettend vriendelijk en gastvrij ontvangen! Veel mensen komen naar de Achterhoek voor het bijzondere landschap. Niet zo vreemd, want volgens kenners is dit misschien wel de mooiste regio van Nederland. Zelf ontdekken hoe mooi de Achterhoek is? Klim op de fiets, trek je wandelschoenen aan of stap in een bootje en neem alles wat je ziet goed in je op.” 

En dan komt het! Typisch Achterhoeks is: “Rocken met Normaal en Jovink, Voetbalclub de Graafschap en Grolsch bier.” Vind dat een beetje betrekkelijk, sterker nog: kan me er niet in vinden. Neem nu de Graafschap. Heb al helemaal niks met voetbal, laat staan met die club van de Vijverberg. En van die vijvers, waar het stadion naar genoemd is, is ook al niks overgebleven: één voor één zijn die in een ver verleden dichtgegooid. Inhoudtechnisch weet ik helemaal niks van voetbal dus vraag me niet in welke klasse de Graafschap volgend jaar speelt. Met de club van Bennie Jolink heb ik ook niks. Het is dat Jan Manschot tot de medeoprichters hoort, later heeft hij ook nog aan de wieg gestaan van Boh Foi Toch, iets meer mijn soort muziek. Jovink (Jolink en Lovink) en de Voederbietels hebben dan wel een mooie prestatie neergezet met hun Zwarte Cross, maar dat is ook niet zo mijn ding. En – om het mopperrondje compleet te maken – is van Grolsch, sinds het niet meer gebrouwen wordt in Groenlo, alle smaak af. Iets met ander water of zo. En toen ik vanaf 2008 geen “broenen poater” meer kon kopen, omdat Grolsch het einde van de bruine beugelfles had aangekondigd, vond ik dat drankje en de verpakking drie keer over niks.

Lang leve de Achterhoek! Het is goed fietsen door deze streek, zo'n 200.000 jaar geleden gevormd tijdens de voorlaatste ijstijd toen zo'n grote gletsjer door het IJsseldal naar het zuiden schoof en daarbij enorme hoeveelheden zand, stenen en klei opstuwde tot de hoge heuvels van Montferland, de Lochemse Berg en de Kale Berg (niet te verwarren met Kalenberg, dat ligt in Overijssel, Weerribben of zo). In de gletsjerdalen bleef na het smelten van het ijs een dikke ondoorlaatbare laag keileem achter. In de laatste ijstijd kwam daar een flinke kwak zand overheen en zo ontstond het voor de Achterhoek zo karakteristieke dekzandlanschap: bos op de droge delen en moeras en veen daar waar het water niet in de bodem kon zakken. En in dat landschap is het mooi fietsen. (foto's: berkelpad.nl)

vrijdag 28 juni: @kotten

Vanmorgen liet de wereld zich van een andere kant zien dan de laatste dagen: ronduit frisjes. Geen fiets4daagse voor ons: kleinkinderen moesten worden gevoed en opgepast (tegenwoordig ligt de nadruk op het eerste, ze zijn inmiddels oud genoeg om zichzelf in de gaten te houden). Voedselverstrekking via de barbecue: vroeger moest je dan konijnen en kippen die op de markt een denkfout gemaakt hadden op de gloeiende plaat leggen, tegenwoordig is het grut steeds meer vegetarische trekjes aan het vertonen, dus de halve groente-en-fruitafdeling konden we leegkopen met daarna kritische blikken op verpakkingen van aardappel- en huzarensalades, kaassoufflés en meer van dat spul, turend naar "foute" ingrediënten en om problemen met nummer Een te voorkomen ook even loeren naar de nutriscore. Toen de inhoud van het boodschappenkarretje was goedgekeurd en we alles in huis hadden, ging W voor het raam staan en riep “....., ziet gij nog iets komen”. Wat op de puntjes moest staan wist ze niet meer, en de eerlijkheid gebiedt me te zeggen: ik ook niet. Opzoeken dus! Het werd “Zuster Anna, ziet gij nog iets komen”. Volgens W hoorde Blauwbaard bij de tekst en volgens mij was het Potgieter die in de eerste helft van de negentiende eeuw Brammetje “Zuster Anna! Zuster Annie! Ziet gij nog niets komen” liet roepen naar “den jurist [...], wien het gelukt was, in Blaricum een rijpaard te leenen, daar hij, zoo als de theologant beweerde, het hart van zijn Jodinnetje te viervoet wilde veroveren.” Als je tegenwoordig zoiets zou publiceren wordt je gevierendeeld, elk deel opgehangen aan een toegangspoort van de stad en je hoofd op een staak geplaatst op de markt. Overigens: ik legde de afstand van 19 kilometer van thuis naar huis per fiets af (en later terug), W deed het met de auto want die moest de bbq en de pot met mayonaise meenemen. En als dankbaarheid kregen we van het grut (de oudste is inmiddels oma in lengte geëvenaard) een nieuw peper-en-zoutstelletje aangeboden, passend bij ons busje.

Een mooie dag. En morgen? Morgen is er weer een dag. Ik denk dat we een eindje gaan fietsen door de omgeving. Er valt nog genoeg te zien.