ik zie de zon (weer) – 5: muziek in de tuin in hellendoorn

Tussen de bedrijven door ben ik me op ons aanstaande evenement aan het inlezen. Midden deze week gaan we naar DelfSail in Delfzijl, dat zich profileert als het op één na grootste sailevent van Nederland (na Amsterdam dus). Tijdens de voorbereidingen kwam ik de Noa Victoria tegen, een schip dat ons al jaren achtervolgt. Voor het eerst gezien in Amsterdam bij de Sail, een paar jaar later bij Sail Den Helder (2017) en in 2018 toen de boot in El Grao, de haven van Castellón in Spanje lag en wij er (zonder enige voorkennis) opnieuw een soort havendag meemaakten. We hebben inmiddels wel te maken met een replica, het originele vaartuig dateert uit de 16e eeuw en kwam als het enige van vijf schepen terug in Sevilla na de allereerste wereldreis tussen 1519 en 1522. En dat allemaal zonder satellietnavigatie. De reis voerde het schip over de Atlantische Oceaan, langs de kusten van Zuid-Amerika, door de Straat van Magellaan, over de Stille Oceaan tot aan de Filipijnen en vervolgens naar de Molukken. De terugtocht ging via Kaap de Goede Hoop en de westkust van Afrika, alvorens Sevilla weer te bereiken. Deze epische reis van 32.000 mijl resulteerde in de ontdekking van nieuwe landen, het in kaart brengen van kustlijnen en het verkennen van onbekende gebieden. Woensdag vertrekken we naar het hoge noorden en ik zal ongetwijfeld veel te vertellen hebben en misschien nog wel meer over Noa Victoria, bijvoorbeeld dat het een "kraak" is.

Nog even voor verklarend woordenboek spelen. Ik gebruikte het woord “omgeled”. Sommige lezers vroegen zich af wat dat moest voorstellen. Weet dat ik af en toe wat cryptisch ben, maar dit lijkt me toch een makkie: eerst hadden we gloeilampen, toen hallogeen en tegenwoordig doen we het met ledverlichting. De laatste hallogeenlampen ombouwen en/of vervangen door ledverlichting noem ik “omledden”. Is toch niks moeilijks aan?

zondag 9 juni: @ kötteldiek

Het voordeel van camperplaats De Bosweide is dat je niet voor de middag al moet vertrekken, al was het merendeel van de campers al voor elf uur weg. We kunnen dus met een gerust hart nog een activiteit ondernemen. De voorbereiding was deze keer in handen van W. Zij baseerde haar plannen op basis van het jaarlijkse evenement “Muziek in de Tuin Hellendoorn”, dit jaar de lustrumeditie. Het principe is simpel: zoek een aantal tuinen en laat daar muzikanten optreden. De bezoekers lopen, fietsen of scootmobielen van de ene naar de andere deelnemende tuin om de muzikant(en) van hun keuze te horen en zien optreden. W had een keuze gemaakt: vier voorstellingen in evenzovele tuinen. Vooraf een laatste fietsrondje door de omgeving. Niet op zoek naar ongebaande wegen, gewoon fietsen om het fietsen. Omdat we op de Sallandse Heuvelrug zitten kon Komoot er geen vlakke etappe van maken.

In Hellendoorn eerst op jacht naar een vegetarisch broodje met veel vlees in het midden. Terwijl W de aankoop deed kon ik het beeld van Klepper Derk bewonderen. Klepper Derk was de bijnaam van Gerrit Derk Nijen Twilhaar (1841-1922) die van 1888 tot 1907 nachtwaker en dorpsomroeper in Hellendoorn was. Zijn taak was ‘s nachts elk uur met zijn klepper het uur aangeven bij de notabelen. Ook moest hij alert zijn op verdachte personen en brand. De klepper gebruikte hij om nieuws aan te kondigen.

Toen onze muzikale tour door Hellendoorn. In de eerste tuin verwachtten we Kerver en Beckers, maar het werd Mari Nusa. Gewoon de programmering verandert. Geen probleem: we kenden beide groepjes niet. Mari Nusa speelde vooral eigen nummers. Foto in deze alinea laat het tweetal (Martin en Arjan Wilmink) zien, vakkundig in beeld gebracht door de telefoon van W. Daarna een bezoek gebracht aan VocalTime. Vierstemmige muziek door zes personen en een breed repertoire. Best goed te pruimen. De dames zagen er keurig uit, de heren hadden wel een beetje beter gekleed mogen zijn (foto onder deze alinea). Bij Rebellious Rose (akoestische meerstemmige zang in country- en folkuitvoering) zijn we maar even geweest en we hebben onze muzikale rondgang afgesloten met Celtic Mist. Volgens mij had W dit laatste item aan het programma toegevoegd vanwege mijn liefde voor Ierse muziek. Goede zanger en ook prima te pruimen muziek. Geen moeilijke akkoorden of thema’s, maar spelen vanuit het hart. Eenvoud en passie is het uitgangspunt. Een van de muzikanten bespeelde de bodhrán, een typisch Iers trommelinstrument dat met een "tipper", "cipin" of "beater" bespeeld wordt (foto verderop in dit blog). Bij de Fields of Athenry zijn we vertrokken: we moesten nog naar huis en dit soort muziek moet je eigenlijk beluisteren met een goed glas in je hand. 

Terug naar de Bosweide, afkoppelen en in- en opladen en naar de Kötteldiek. Wel even 39 kilometer op de fietsteller. Gisteren overigens 58 (vergeten te melden). Tempus fugit, of in gewoon Nederlands: de tijd vliegt. Het waren weer een paar mooie dagen. Woensdag naar Delfzijl.