uitgesteld pasen – 1: een eind duitsland in

Nee geen camperweer met Pasen. Sommige weersites deden nog lang alsof er amandelbloesem zou gaan vallen en geen druppels, maar we hebben het zekere voor het onzekere genomen en bussie op de parkeerplaats laten staan en even met de Daihatsu naar het westen gereden. Druk en vreemde rijders: geen zondags- maar Paasrijders; rare capriolen op de weg door mensen die blijkbaar nooit op de autosnelweg rijden, alleen op Paaszondag of zo. Geen amandelbloesem inderdaad, dat andere spul wel. Opa houdt van treintjes dus je stopt hem in een boemeltje. Oude man ook weer tevreden. 

Leuk: Stoomtrein Katwijk Leiden, een museum en een paar kilometer smalspoor waar ze opgelapt materieel laten lopen. Uit de folder: “Zodra je bij Stoomtrein Katwijk Leiden het station binnenstapt, lijkt het of de tijd heeft stilgestaan. Langs het perron staat een bijna 100 jaar oude stoomlocomotief met haar oude houten rijtuigen al op je te wachten. De conducteur blaast op zijn fluit, de stoker gooit nog een paar kolen op het vuur, en als de machinist aan de regulateur trekt, zet de locomotief zich sissend en puffend in beweging. Hard gaat het niet. Het is een echt boemeltreintje dat veel opa’s en oma’s nog kennen uit hun jeugd. Die sfeer van toen beleef je bij de Stoomtrein Katwijk Leiden nog steeds. Kom langs! Ruik, kijk en geniet van de sfeer van vroeger, toen de stoomtrein in Nederland nog zorgde voor het vervoer van mens en product. Inmiddels is dat allemaal voltooid verleden tijd. Maar bij de Stoomtrein Katwijk Leiden ontdek je hoe belangrijk het spoor ooit was.” Opvallend veel spul uit de Achterhoek, waaronder stoomlocomotief ZE 607 die tussen 1904 en 1957 voor de Stoomtram Zutphen – Emmerik en later het samenwerkingsverband Geldersche Tramwegen reed. In de loop van dit seizoen wordt het beestje weer volledig in bedrijf gesteld. Aanrader en de Museumkaart is geldig. Hapje eten bij dochterlief en het feest was compleet. Nou ja, jammer van die camper op het parkeerterrein dan. Terug mocht W rijden: is niet meer verantwoord dat ik dat doe in het donker en de regen, misschien wordt het binnenkort beter.

Paascamperen hebben we dus uitgesteld tot het mooier weer werd. Is eigenlijk ook helemaal geen probleem bij ons: met weinig moeite verschuiven we Pasen een paar dagen, desnoods naar Pinksteren als het moet. We hebben geen vakantie meer maar we verplaatsen gewoon ons normale leven naar de camper. Volgens W leven we in de camper bijna net zo als gepensioneerden dat thuis doen. Het haasten (zoals vroeger) is er inmiddels ook wel af: we hoeven niet meer op tijd thuis te zijn om de kost te verdienen. Hooguit wachten er een paar vrijwilligersklusjes op ons. Niet dat het de hele dagen stoelzitten is, wie W kent weet wel beter. Zadelzitten komt eerder en dat noemt ze dan een rustdag.

Dinsdag dus “even” naar de ogenboer in Deventer en te horen gekregen dat ik vandaag kan worden gebeld om morgen te worden geopereerd. Ga er gemakshalve maar van uit dat het deze en komende week niet gebeurt en dat we nog een paar leuke dingen kunnen doen “iets verder weg”.

“Laten we eens een paar dagen gaan fietsen”, sprak W en ze had het over de drie W's: Werra, Wezer en Willy. Leek me wel wat. “Dan maak maar een plan”, was de opdracht. Niet zo gemakkelijk: de Werra is de langste bronrivier van de Weser en langs het water loopt de driehonderd kilometerlange Werratalradweg. Beetje veel rivier voor een paar dagen en vergeet niet dat we zo'n rivierparcours altijd twee keer afleggen: één keer heen en één keer terug. Als je naar het kaartje kijkt hebben we vroeger in delen al de blaren op onze kont gefietst: Eschwege (voor je het weet heb je de geheugenkaart van je telefoon vol met vakwerkhuizen, torens en Schlossmühle), Eisenach (Wartburg, Lutherhuis en het hele mooie Bachhaus). Aan de Fulda kennen we de gelijknamige plaats heel goed (helling van 15 % in de Weserradweg en toch nog spreken van een familievriendelijke route). We hebben gekozen voor Hann. Münden, volledig Hannoversch Münden. Ben dit jaar van de foldertjes en één van die foldertjes heeft me over de streep getrokken: “Aan de samenvloeiing van de Werra en Fulda, die zich hier tot de Wezer verenigen, ervaart de bezoeker om zo te zeggen een hoogtepunt als hij een van de mooist gelegen steden voor zich ziet opdoemen. Met meer dan 700 vakwerk- en wezerrenaissancegebouwen met historische stadstorens en met haar middeleeuwse ambiance behoort het, bijna geheel door water omgeven stadscentrum, tot de mooiste vakwerksteden in Duitsland”. Van zoiets krijgt toch de gemiddelde mannelijke bejaarde een natte droom? Dat Hann., van Hannoversch, verwijst naar het keurvorstendom (later koninkrijk) Hannover waartoe Münden in de 19e eeuw behoorde. Tegenwoordig heb je het over Hann, je schrijft het zo en spreekt het ook zo uit: gemakkelijker kunnen we het niet maken. We slaan dan maar even de bron van de Werra in het zuidelijke Thüringer Woud over en zoeken een plekje in de buurt van Hann. Münden, dan kunnen we drie kanten op. Altijd handig. Nou nog dat plekje vinden.

donderdag 4 april: @ laubach

Moeilijke keuzes: snel en autosnelweg of traag en landelijk. We hebben gekozen voor een mix van die twee: niet het Ruhrgebied door maar er via B-weggetjes ten-noorden-van. Altijd leuk rijden en tot de ontdekking komen dat de benzine “ein Stück billiger ist” bij onze Nachbarn en de dieselprijs “keinen Flauss ausmacht”. Bij Hamm een bammetje (niet omdat het rijmt maar omdat de pensjes knaagden). En toen het grote snelweggebeuren. In Duitsland is dat rijden van Stau naar Baustelle en omgekeerd. Gelukkig denkt Miep van Google Maps met ons mee en blindelings volgden we haar. De eerste keer leidde ze ons van de snelweg af omdat er “verderop” een file stond. Helaas fluisterde ze dat nieuwtje niet alleen ons in het oor maar ook alle andere Google Mapsgebruikers. Haar vriendinnetjes en vriendjes van Garmin, TomTom of hoe dat spul ook maar heet, deden blijkbaar hetzelfde. Uiteindelijk resultaat: na een paar kilometer kwamen we “ergens anders” met dezelfde auto's die eerst op de A44 reden opnieuw in de file te staan. Winst? Geloof het niet, alleen een paar kilometer meer gereden. De tweede keer was vlak voor ons einddoel: weer een Stau, nu met de melding dat Miep een prachtig alternatief gevonden had. Neem van mij aan: luister niet naar dat mens. Het werd inderdaad prachtig, qua natuurschoon dan. Een weg was er amper: vaker meer gat dan weg. En smal, zodat passeren bijna onmogelijk was. En je raadt het al: Miep fluisterde ook dat nieuwtje niet alleen in het ons oor en andere systeemmiepen deden blijkbaar hetzelfde, ook met voertuigen die de andere kant op reden. Heb in een kwartier heel goed geleerd hoe op een smalle weg te moeten passeren om niet met je wielen in een zachte berm te komen.

We hebben ons plekje gevonden: Spiegelburg Camping und Gasthaus; Hann. Münden, Landkreis Göttingen, Nedersaksen, Duitsland. Mooi aan de Werra. Kilometer of acht van het stadje, mooi fietspad erheen en mooie ruime (beetje natte) plekken. W hoorde af en toe een trein, ik ben me van geen kwaad bewust. Toch denk ik dat ons verblijf van zeer kortstondige duur is: één nachtje of zo. Reden: twijfelachtige, soms ampere, meestal geen internetverbinding. Wel telefonisch bereikbaar, dat scheelt. En als zelfs het luisterboek van W niet meer werkt is er stront aan de knikker. Overigens: we staan op nummer 2, leek me redelijk droog. Gelukkig niet op 1 gaan staan, daar werd zojuist een Finse camper met veel geweld losgetrokken. Misschien morgen even een fotootje maken van de sporen, maar niet eerder dat wij weer hoog en droog op het asfalt staan.

Een rijdag, niks bijzonders. Rijtemperatuur tussen 11 en 16 graden. Regelmatig een bui(tje). V: 206.850, A: 207.153. Bij aankomst regen, dus geen fietsweer. En morgen? Morgen is er weer een dag. Ik denk afrekenen en een eindje verkassen. Maar je weet bij ons maar nooit.