in blijde verwachting – 1c: bocholt, nou tabee dan

Had min of meer beloofd om het grote geheim van de See und das Meer te gaan verklappen. Had ook al verteld dat in principe “Meer” de zee betekent en de “See” een meer. Leefden we nog maar in de tijd dat we nog met knotsen elkaar de koppen insloegen, in de tijd van het Oergermaans. Da's de taal die rond het begin van onze jaartelling werd gesproken in het noorden, westen en midden van Europa. Hieruit zijn het Nederlands en het Duits voortgekomen. In die tijd bestonden er al woorden als “zee” en “meer”, maar ze betekenden min of meer hetzelfde: veel water. In de 16e eeuw begon men onderscheid te maken tussen die twee woorden en laten nu de Nederlanders en de Duitsers precies de woorden in betekenis omdraaien, waarbij de Nederlanders natuurlijk eigenwijs moesten zijn. Het Duitse “Meer” voor zee lijkt erg veel op “Mer” (Frans) en “Mare” (Italiaans/Latijns). Alhoewel: het Engelse “Sea” lijkt juist weer op onze zee. Tot heden toe allemaal helder en duidelijk. Maar nu komt het: de Duitse taal heeft twee versies van See, namelijk die See (vrouwelijk) en der See (mannelijk). Der See is dan stilstaand water dat wordt omgeven door land. Een meer dus, zoals in Bodensee en Chiemsee. De vrouwelijke variant is daarentegen een synoniem voor “das Meer”, de zee dus. Dus: die Ostsee en die Nordsee. Maar wat moet ik dan met de Middellandse Zee, souvenir van mijn dromen? Niks Mittelsee maar Mittelmeer en om dichter bij huis te blijven is de Waddenzee ook das Wattenmeer. En nog dichter bij huis: das Reeser Meer is gewoon een meer in het Nederlands en eigenlijk een See in het Duits. Tip van B: gewoon uit je hoofd leren en vooral niet nadenken.

zondag 21 april: @ home

Eigenlijk best druk hier op de Womostellplatz in Bocholt. Er zijn al flink wat mensen een weekendje op stap en een groot aantal doet dat meer dan een weekendje: ze wonen in hun fort. Zij benaderen de uitspraak die ik onlangs (opnieuw) hoorde op een heel eigen wijze: “If you know where home is, that’s enough: you don’t have to be there”. Over uitspraken gesproken, wat vind je van de volgende: “Tussen 1 en 11 mei word je niet geopereerd, want ik wil graag bij je dood zijn”. Denk daar eens diep over na, kom er een volgende keer wel op terug.

En ja: plannen kunnen veranderen! Vanmorgen was het stervenskoud buiten. Gevoelde niet de behoefte om nog een keer met een graad of 6 een eind te fietsen. Hoefde ook niet. W bood aan om haar fietskilometers alleen te maken door naar huis te fietsen. Kon ze fijn vanmiddag met een vriendin wandelen. Gewoon weer eens mazzel voor dit jongetje. De terugreis leverde inderdaad een buitentemperatuur op van 6 graden. En toen W (niet gek lang na mij) thuiskwam vond ze dat de wind maar vervelend in haar neus geblazen had. Niet fijn fietsen dus. Moraal van dit verhaal: een goede beslissing van mij. Nu nog even nagenieten van ons korte buitenlandse reisje: mijn ziel reist altijd langzamer dan mijn lijf. Gaan we vaker doen die korte uitstapjes net over de grens: er is nog heel veel te ontdekken. En als je nog stof tot nakenken wilt hebben, heb ik nog een tegeltje voor je: