in blijde verwachting – 1a: scherpenzeel? nee het werd bocholt

Eigenlijk is het (lange?) wachten begonnen: de telefoon in de gaten houden omdat er een verlossend belletje kan komen dat ik morgen aan de beurt ben om onder het mes te kunnen. Spoedgevallen gaan voor en er zijn nog tig wachtenden voor u. Ver weg kan niet want je moet 's avonds nog thuis kunnen zijn om de volgende ochtend “gewassen en gestreken” richting Deventer te gaan. Wanneer gaat het gebeuren? Wie het weet mag het zeggen. Dus tot aan de operatie maar een aantal keren niet-te-ver-weg met als motto “in blijde verwachting”. En dat is dan een andere “blijde verwachting” dan wat ik in mijn vorige blog omschreven heb met het woord “pattes”. Overigens veel reacties gekregen op het verhaal van de Joodse woorden van mijn moeder. Alleen jammer dat niemand een aannemelijke verklaring kon geven.

Heb tegenwoordig een nieuwe hobby: “me-ergeren-aan”. Deze week was het niet de rechtszaak tegen onze nationale mondkapjesoplichter maar de positie van de meeste verkeerslichten in Nederland. Waarempel: je breekt zo'n beetje je nek om door de voorruit van mijn busje en zelfs van de Daihatsu een verkeerslicht te kunnen ontwaren. Waarom zetten ze die niet gewoon aan de overkant van de weg? Doen ze in Duitsland ook, of gewoon een klein (extra) lichtje op ooghoogte? Kan er binnenkort wel vanaf wanneer ze van het camperkwarttarief camperhalftarief hebben gemaakt. Heb het dus over motorrijtuigenbelasting, of houderschapsbelasting. En dat terwijl ze serieus bezig zijn om kilometerheffing in te voeren. Maar dat is weer een ergernis van een andere soort. Hoorde van de buurman dat je bij verschillende winkels een “stoplichtkijker” kunt kopen (rond de 5 €), werkt als een soort dodehoekspiegel. We hebben nog wel een onbedekt stukje voorruit ergens tussen alle vergunningen en milieustickers.

Waar ik dan wel weer heel erg blij van word is de opmerking die P te A maakte: “die foto met dat fietshelmpje op je kop moet in je overlijdensadvertentie”. Was best benieuwd waarom en het antwoord was “Aan je ogen kun je zien dat je geniet van alle dingen van het leven, zelfs wanneer ze belachelijk zijn”. Druk de foto nog een keertje af: oordeel zelf en communiceer je mening. Wijlen mijn vader sprak ooit de gedenkwaardige woorden “Je stopt niet met spelen omdat je oud wordt; je wordt oud, omdat je stopt met spelen.”

vrijdag 19 april: @ bocholt

Veel te koud, volgens W. Moet kunnen, volgens mij. “Dan ga je maar alleen zitten koukleumen”, zei W. Och, met nog een volle bus propaan moet dat allemaal best meevallen en wees eerlijk: ik heb lang genoeg op Scherpenzeel gewacht en als dat nog niet voldoende is wil Scherpenzeel graag met mij kennismaken. Alleen: het werd weer geen Scherpenzeel, deze keer vanwege het feit dat daar de kennismakingsdagen van de campergroepsreis naar Griekenland van Endless on Wheels werden gehouden (had W van horen zeggen). “Ik wil wel mee als we naar Bocholt gaan, kan ik tenminste nog een keer de stad inlopen”, vertelde W. Dus met de neus van Poezeltje niet naar het westen maar min of meer naar het zuiden. Maar niet nadat we net na de noen bij de Aldi wat essentieel nat en droog hadden ingeslagen. Geen museumvrijwilligersdag vandaag, hadden we door omstandigheden al eerder deze week gehad. Ongezond werk deze keer: met de gifspuit museale objecten behandelen om kleine zielige beestjes (houtwormen) geen kans te geven gehoor te geven aan het christelijke bevel “gaat heen en vermenigvuldigt u” (Genesis 1:28). De beestjes vergeten het laatste stukje “maar maak in Godsnaam geen rekenfout”.

WoMopark Am Aasee is de officiële naam van de camperplaats in Bocholt. Stond er vroeger vaker, de laatste jaren helemaal niet meer. Michael Stahl, de eigenaar, weet het op zijn website leuk te omschrijven: “Unser Wohnmobilstellplatz liegt schräg gegenüber dem Textilmuseum und direkt neben einem kleinen Park und dem Aasee. Bäckerei mit Cafe in ca. 80m Entfernung. Das Stadtzentrum ist zu Fuß in 10 Minuten zu erreichen. Hier finden Sie eine interessante Einkaufspassage, viele Geschäfte, Gastronomien sowie Eisdielen und Cafes. Bocholt und seine Umgebung eignet sich auch besonders für ausgedehnte Radtouren”. Met een half uurtje heb je de afstand @home naar de camperplaats overbrugd en na de koffie moest W onmiddellijk (weliswaar gewapend met een pluutje) das Stadtzentrum zu Fuß in 10 Minuten erreichen. Of W of Michael kan niet klokkijken, of de laatste heeft een sneller tempo: het duurde behoorlijk wat langer dan de beloofde zehn Minuten. Daarna op de fiets voor een verkennende tocht. Miep van Komoot bedacht de volgende titel “Über die Staumauer – Kleine Dingdener Heide, rondtocht vanuit Bocholt”. Las vorige week in een reisverslag “Noorwegen: het land van de spiegels in het water”. Neem van mij aan dat Duitsland na een flinke regenbui er niet voor onder doet en ook alles van spiegels weet. Oeps: helmpje thuis laten liggen.

Miep van Komoot had vandaag nog geen 20 kilometer nodig om ons interessante dingen te laten zien. Ik noem er een paar:

• 
  De elektriciteitscentrale met het principe van een hydro-elektrische schroef. Bijgaand plaatje laat de principewerking zien: het water (hier voorgesteld door de rode bal) zorgt ervoor dat de schroef draait. Vissen worden vermalen door de installatie dus is het wel zo diervriendelijk om naast het moordwerktuig een vriendelijke vistrap te bouwen. Onderstaande foto's deze keer eens van onszelf.
  
  
  
  
  
  

• 
  Dingdener Heide, voluit “Erholungsgebiet Dingdener Heide”, compleet met camping die een klantbeoordeling krijgt van 9,1 uit 10. Was in de vorige eeuw een groot heidegebied van bijna 500 hectare, voor een deel ontgonnen door de boeren. De restanten van de Dingden- en Büngernheide zijn sinds 1987 beschermd. De geleidelijke uitbreiding van het landbouwgebruik bood een nieuw toevluchtsoord voor talrijke dier- en plantensoorten die met uitsterven werden bedreigd.

Is het toeval dat juist vandaag Frans Miggelbrink in de Gelderlander in zijn column aandacht besteedt aan onze Nachbarn? Hij vroeg zich af “[...] waar zouden we zijn zonder onze Duitse oosterburen of zoals de ouderen onder ons zeggen: ‘De Pruus’. Wat slepen we daar wel niet allemaal weg de Achterhoek in. We staan met zijn allen gezellig in de rij om benzine te tanken. We halen er onze spargels. De kratjes bier. De parkeerplaatsen daar staan overvol met onze gele nummerplaten. Weeze is onze Achterhoekse nationale ‘flughafen’. Wil je het hele stuk lezen? https://www.gelderlander.nl/doetinchem/waar-zouden-we-zijn-zonder-de-pruus~a1fbc2d3/

Een mooie dag, ondanks de kou (dikke jas en handschoenen aan, muts op tijdens het fietsen). Miep van Komoot moet wel beter gecontroleerd worden. Het stuk langs de Eisenbahn ging over een grote Bundesstrasse, weliswaar een vrijliggend fietspad maar ik hoor liever de vogeltjes fluiten dan de Personen- und Lastkraftwagen langs me heen suizen. Graadje of 8, 9. Zonneschijn vooral in vloeibare vorm, maar toch relatief droog. En morgen? Morgen is er weer een dag. We blijven nog een dagje in Bocholt: W is dik tevreden en ik ook.