door de alentejo (2)
vrijdag 29 maart: @ mina de são domingos
Een leuk dagje en het begon al goed: na 1,5 uur rijden kwamen we in Castro Verde tot de ontdekking dat we hemelsbreed 12 kilometer waren opgeschoten. Dat had meerdere oorzaken: allereerst mochten we bij de camping alleen rechtsaf, de verkeerde richting op. Na een paar kilometer toen we eindelijk konden draaien vonden Tom Tom, de bijrijdster met de kaart in de hand en de borden aan de kant van de weg (die op cruciale momenten juist ontbraken) steeds leukere weggetjes. Het was geen straf, leuk gereden door een mooi landschap met weinig verkeer. Van Castro Verde (= groen kasteel) hebben we alleen de Intermarché bewonderd en dat was niet zoveel soeps. Inmiddels hadden we ook een blik kunnen werpen op het mooie stadje Almodôvar dat op de grens ligt met het voormalige Moorse koninkrijk Algarve. De foto bij deze alinea hebben we vanmorgen nog even geschoten op de camping.
De IP2 naar Beja schoot lekker op. Aangeraden wordt om bij het busstation te parkeren, maar dan moet je wel weten waar dat ding ligt. We hebben Puzzel dus maar bij het ziekenhuis neergezet en achteraf bekeken (toen we onze Lonely Planet gingen bestuderen en we een plattegrondje van Beja tegenkwamen) was dat een veel betere stek, namelijk veel dichter bij het historische centrum. Beja wordt gedomineerd door het Castelo, gebouwd op Romeinse fundamenten. De eyecatcher van het Castello is de 40 meter hoge Torre de Manegem. Deze gotische donjon is volgens kenners de mooiste en de hoogste van Portugal. Via een wenteltrap met 197 treden kun je naar boven, naar een uitzichtterras. We ontsnapten aan deze beproeving, want gesloten van twaalf tot twee.
Er is nog wat meer oud spul in de vorm van kloosters, kerken, kapelletjes, gemeentehuizen, pleinen, historische musea te bekennen in Beja; we hebben een rondje gelopen en ons niet druk gemaakt om de details van dat oude stenenwerk.
Via de N260 naar Sepa en vervolgens de N265 op naar Mina de São Domingos (een kleine 20 kilometer oostelijk van Mértola dicht bij de Spaanse grens). Al sinds de Romeinse tijd was men hier op zoek naar kostbaarheden in de grond, eerst zilver, later koper en uiteindelijk zwavel. Uiteindelijk is men in 1968 gestopt met het graafwerk en met een beetje springstof heeft men de boel opgeblazen. Wat overbleef zijn een aantal bouwvallen (mijnwerkerswoningen, kantoren, bedrijfsgebouwen), een onder water gelopen mijn en staan er enkele overgebleven machines weg te roesten. Wel wordt het gebied steeds beter ontsloten. Er stond weer een bord dat er voor 200.000 € vertimmerd gaat worden. Een jaar of 15 geleden zijn we ook in dit dorpje geweest maar hebben de mijn niet bezocht. Een gemiste kans toen, maar nu de schade dubbel en dwars ingehaald. Vraag van W: "Waren we hier eerder dan?"
Mina de São Domingos kent een schitterende camperplek (code campercontact 63.404). De foto’s zijn gemaakt een kwartier voordat de politie ons vriendelijk verzocht een ander plekje te zoeken (100 meter verderop). Reden? Onbekend. Een aantal mensen stond hier de hele week al. Een schrale troost: als het donker is kun je wel naar buiten kijken, maar je ziet toch niets. En: weer een ervaring rijker, namelijk weggestuurd worden door de GNR (best vriendelijke lui overigens). GNR is de afkorting van Guarda National Republicana, de nationale politiedienst op militaire basis.
V: 130.042; A: 130.261
Rijtemperatuur tussen 17 en 23°
