terug in spanje
Is het al onze terugreis? We hebben nog 2,5 week te gaan. De keuze die we gemaakt hebben is om via Spanje terug te gaan, de delen van Portugal die we nog zouden willen bezoeken zijn minder weerzeker dan de Costa’s van Spanje. Weerzeker (wat een vreemd woord eigenlijk, je bent toch altijd verzekerd van het feit dat er weer is?) betekent voor ons vooral droog en niet te koud. Bijgaande satellietfoto van MeteoFrance laat dan wel weinig bewolking zien maar geeft de temperaturen niet aan. Daarbij komt dat W heel graag Granada wil bezoeken. Ik ben er dan al wel geweest een paar weken geleden, zie http://berrynales.blogspot.com/2019/03/van-palomares-naar-granada.html en heb daar in 15.000 stappen de stad onveilig gemaakt, maar geen punt: er is nog genoeg te zien.
zaterdag 30 maart: @ isla cristina
Een rustig (en gratis) nachtje bij Mina de São Domingos. Blik geworpen op en foto gemaakt van het mooie stadje Mértola. Weinig van de stad gezien, alleen voor een tientje dure diesel getankt, omdat we anders de eerste pomp van Spanje niet zouden halen. Mértola was al bekend in de Romeinse tijd en werd later (in 713) door de Arabieren veroverd. Ruim 500 jaar later pikte koning Sancho II van Portugal het stadje weer af van de Moren en schonk het aan de Militaire Orde van Sint Jacob van het Zwaard, omdat ze zo fijn hadden meegevochten. De grootste bezienswaardigheid is het kasteel uit de 12e eeuw. We hebben er onderlangs gereden.
Van Mértola loopt een schitterende weg naar de Algarve: de N122/IC27 kronkelt door het heuvelachtige, vrijwel onbewoonde terrein langs de Spaans-Portugese grens met prachtige uitzichten. Af en toe zie je een olijvenboertje, een verlaten schuur of een klein dorpje, maar meer bewoning tref je er niet aan. Het feit dat je 60 kilometer lang geen benzinepomp tegenkomt langs een doorgaande weg geeft de verlatenheid goed aan. Nabij Castro Marim mochten we het laatste stukje naar Spanje gratis de A22 volgen, de tuibrug (geopend in 1991) over de Rio Guadiana over en was het weer “Portugal obrigado”.
De telefoon van W met de Lidl-app bracht ons feilloos naar de grootgrutter van Ayamonte en ome Tom zette ons vervolgens af bij camperpark Playas de Lux (code campercontact 69.876) waar we een mooi plekje konden scoren op de eerste rij, zodat we een geweldig uitzicht over de moerassen en Isla Cristina hadden. Deze camperplek bestaat nog maar een half jaartje volgens “Frank”, de eigenaar (ik neem aan dat hij in het echt Francisco of Fracesco heet). 10 € + wat voor de stroom, kabouterwctjes inbegrepen.
Een van de voordelen van deze camperplaats is dat hij pal aan een via verde naar Ayamonte ligt (7,5 kilometer) en een ander voordeel is dat je er een fiets kunt huren. Helaas voor W: zonder elektriek, maar voor 20 kilometer (ook nog eventjes naar Isla Cristina) is het voor een sportieve jonge meid van 65 best te doen. Nee, ik bood niet aan om te ruilen; had de fiets met 3 versnellingen in Portugal nog in mijn benen (en mijn hoofd) zitten. Spanje, dus buiten de bebouwde kom helmpje op (officieel). Vier-en-een-half jaar geleden stikte het hier van de vogels, nu was er een sporadisch drijfsijsje te zien; komt dat omdat we toen in oktober in dit gebied waren? Het was weer een mooie dag.
V: 130.261; A: 130.376
Rijtemperatuur: 12 tot 21°.
