valencia
Weer een eindje verder van huis en dichter bij Faro. De sinaasappelboompjes bepalen nu het landschap. Einddoel: Valencia Camper Park in Bétera, een plek waar Puzzel al een paar keer eerder stond. De eerste keer was in oktober 2014 toen de plek nog in opbouw was. Volgens W moet ik elk jaar tenminste éęn keer het snuitwerk van Roosje zien (ze heet overigens Rosia en is daar receptioniste) en misschien is dat ook wel zo. Had ik het al over Faro gehad? We maken er weer een fly-drive van dit voorjaar: W de fly en ik de drive; de 19e van deze maand moet ik mijn “ebony eyes” oppikken op het vliegveld van Faro in Portugal.
vrijdag 1 maart: @ bétera
Denk je dat je in Peñiscola nog even boodschappen kunt doen bij de Mercadona, hebben ze daar een hoogtebalk geplaatst. Dan de Spaanse economie maar op een ander plekje steunen. Het is maar een kort stukje vandaag: een kleine 150 kilometer over voornamelijk zoevend snelwegasfalt. Voor de noen stond Puzzel dan ook al geparkeerd in de nieuwe achtertuin. Even in Bétera boodschappen doen op de fiets. Door de binnenlanden op zoek naar de supermarkt. Heuvelachtig, maar de Chinese imperfectie maakt daar korte metten mee. Alleen: per minuut verdwijnt er een accustreepje. “Niets van aantrekken, da’s alleen om je in verwarring te brengen” schiet er door mijn hoofd wanneer de meter aangeeft geen stroom meer te hebben. Het zijn woorden van W en inderdaad heeft ze gelijk. Bij de Dia (tegenover het station – ik kon de Mercadona weer eens niet vinden) gaf de Chinees weer twee van de vijf streepjes power aan. Variaties op doperwten wordt het de komende dagen, de “Guisantes Ervilhas” worden alleen per kilo verkocht. Ruig doen: vier keer flan de huevo als toetje. En voor de ergste dorst een flesje wijn en een sixpack. Even afrekenen: € 6,50. Zei ik al niet eerder: het kost geen drol hier?
V: 127.627; A: 127.770
temperatuur onderweg: +8/+24
maandag 2 maart: @ bétera
Overdag een prettig temperatuurtje, ’s nachts lekker koel. Ik slaap al een paar dagen van half elf tot half negen. Bij het opstaan probeert de zon de camper te verwarmen en met succes: het is al snel aangenaam binnen, zelfs met de deur open. Koffie en een (gebakken) broodje kaas kunnen buiten genuttigd worden.
Op naar Valencia waar het ongetwijfeld weer gaat knallen om twee uur, immers: we zitten in de aanloop naar de Fallas. Voor 1,60 enkele reis mag ik een half uurtje in de metro zitten en komen er herinneringen naar boven aan de dag dat die domme Nederlander met een fietsje in de metro naar de Fallas ging (voor wie het verhaal niet kent: http://berrynales.blogspot.com/2015/03/fallas-valencia-4.html). In de file naar het plein voor het gemeentehuis waar al duizenden en duizenden mensen te wachten staan voor dag twee van de mascletà. Twee keer een aankondigingsknal (om tien en om vijf voor twee) en om twee uur klinken de magische woorden “Senyor pirotechnic, pot commançar la mascleta!”. Er zijn veel fimpjes op Youtube te vinden over dit spektakel, maar je moet het geknal zelf voelen, horen en door je lijf laten dreunen, gewapend met een blikje bier (helaas Amstel dit jaar). Aan het eind van het geknal komt de finale. Vandaag waren er zelfs twee finales. Toen het publiek al begon te applaudisseren kwam er een tweede crescendo. Mooi, elk jaar weer! Een echte aanrader. De foto van de mascletà is niet van dit jaar en geleend van www.fallesfestival.nl. De foto hieronder een kwartiertje na het beëindigen van het feestje gemaakt, is wel met de rode Canon geschoten.
De thermometer in Valencia gaf 26 graden aan, misschien een beetje overdreven maar wel T-shirtweer.
zondag 3 maart: @ bétera
Dagje afkicken: een wasje doen zodat ik weer voor zeven dagen onderbroeken en T-shirts heb (wel op de hand – volgende week met de broeken zoeken we wel een machine), een babbeltje maken met Roosje (had twee dagen time-off gehad, haar woorden), een spontaan glas champagne of cava met een paar Fransen (ze waren wel lichtelijk in de lorem, anders bied je een Nederlander geen glaasje aan, toch?), leuke campertjes kijken (zie foto), een laatste ruk in het boek “het motief” van David Baldacci (best te pruimen) en een uurtje peinzen in de kiepstoel (het is en blijft zondag).
Van dat peinzen moet ik vertellen. Het ging over sinaasappels. Een weekje geleden heb ik het blog van Camperhuub gelezen (camperhuub.wordpress.com). Het gaat om het blog van 22 februari waarin hij probeert het verschil te duiden tussen antisemitisme en antizionisme. Uiteindelijk komt hij bij sinaasappels uit: de Jaffa’s die Israël exporteert zijn gekweekt op gestolen grond en met gestolen water (ik weet niet of het exact zijn woorden zijn of dat ik ze op een andere plek heb gelezen). Bij de totstandkoming van de onafhankelijke staat Israël werden grenzen getrokken. Sindsdien hebben zionisten met geweld gebieden bezet of geannexeerd, gebieden die aan de oorspronkelijke Palestijnse bewoners waren toegekend. Moraal: eet geen Jaffa’s meer. In de jaren 70 van de vorige eeuw kenden we iets soortgelijks: de Boycot Outspan Aktie. Onder het motto “pers geen Zuid-Afrikaan uit” werden we opgeroepen om geen sinaasappels uit Zuid-Afrika meer te kopen, dit in verband met de apartheid in dat land. Het affiche heeft toen flink wat commotie opgeleverd, omdat veel kranten deze niet wilden publiceren. Och: nu pers ik elke ochtend een paar Spaanse sinaasappels uit. Tegenwoordig mag het weer: Franco is verdwenen.
Variatie op doperwten vandaag: macaroni met erwtjes en pincho moruno andaluz (een soort saté, maar dan teveel smakend naar dood beest). En morgen? Maar weer een deurtje verder; weet alleen nog niet waarheen. Nog een beetje frigo in het binnenland, vooral ’s nachts. Even ElTiempo afwachten. Voor de natte Nederlanders: vandaag werd het in Bétera echt 26 graden! Genieten hier, daar ook?
