het zuidwesten van portugal
Onze tocht ging vandaag naar de plek “waar het land eindigt en de zee begint”, het meest zuidwestelijke puntje van Portugal. Voordat men erachter kwam dat de aarde rond was, dacht men dat dit het einde van de wereld was. Dit stukje Portugal bij de plaats Sagres omvat twee kapen: de Cabo de São Vicente en de Ponta de Sagres. Het weer speelde ons vanmorgen in de kaart, want strakblauw. Later op de dag kwam er bewolking opzetten, zoals blijkt uit de satellietfoto van Meteofrance van vandaag, genomen om 14:00 uur.
zondag 24 maart: rondom sagres
Afscheid van Silves zonder ontbijt (het minisupermarktje was gesloten) en met een grote afwas in de bak (latere zorg). Via de N125 naar Sagres en onderweg een broodje gescoord bij een Intermarché (bleek later oud brood te zijn, maar je kunt niet alles hebben in deze wereld). Ontbijtje bij de vuurtoren op Cabo de São Vincente. Had liever een Bratwurst gehad, maar de “laatste braadworst voor Amerika” had de klep nog dicht. Een strompelwandeling over het laatste stukje Portugal wat de zeelieden zagen voor ze alleen water voor en achter zich hadden.
Vervolgens naar het Fortaleza de Sagres, ook bekend onder de naam Fortaleza do Promontório, gebouwd in opdracht van Hendrik de Zeevaarder in de 15e eeuw, in de 18e eeuw behoorlijk vertimmerd. Hendrik heeft hier 40 jaar van zijn leven doorgebracht. De bijnaam van Dom Hendrik o Navegador (1394 – 1460), de Zeevaarder, moet wel met een korreltje zout genomen worden, want Henkie hield van droge voeten. Naar men zegt heeft hij in zijn leven maar één zeereis gemaakt, namelijk in 1415 naar Ceuta in Marokko (en terug). Hij was wel de grote man achter de schermen van de Portugese ontdekkingsreizen. Hij omringde zich met geografen, cartografen, astronomen en scheepsbouwers. Hij haalde kapiteins en hun bemanningen over tot voor die tijd riskante ondernemingen. Door deze ontdekkingsreizen slaagden de Portugezen erin om de islamitische handelsroutes door de Sahara te omzeilen. Dat onze Hendrik aan de wieg stond van de Portugese slavenhandel wordt voor het gemak vaak vergeten. Interessanter is te memoreren dat in deze tijd de Azoren en Madeira werden ontdekt en aan Portugal toegevoegd.
Fijn gewandeld over het terrein van het fortaleza. Er staat een leuk kapelletje: de Capela de N.S. de Graça. Ook zagen we oude kanonslopen die een beetje verkeerd gericht zijn (ze blazen de muren van het fort weg). Alleen de “grote windroos met een doorsnee van 43 meter” viel behoorlijk tegen. Op het laatste nippertje zagen we een afgebakende cirkel, maar om dat een windroos te noemen? Misschien in onderhoud! Ook hier weer ouwelullenkorting. Volgens W hebben ze niet helemaal door hoe de wereld in elkaar steekt: juist de ouderen zijn de meest kapitaalkrachtige bevolkingsgroep (ten minste de reizende ouderen).
Nog een beetje te vroeg om al een overnachtingsplek op te zoeken, dus we hebben nog even een leuk stukje groen-geel (de N268) naar Aljezur gereden. Schitterend tochtje langs de westkust van Portugal. Zo’n weggetje waar je geniet van de omgeving, regelmatig tijden niets tegen elkaar zegt en het toch gezellig hebt. Vlak voor Aljezur een afslag naar de oceaan genomen: Praia de Monte Clérigo. Beukende golven en veel surfers, maar het werd een beetje frisjes.
De navigatie geprogrammeerd op camping Turiscampo aan de N125 van Lagos naar Sagres, code campercontact 46.600. Een verzoekje van W, want een buiten- en een binnenzwembad en zelfs een jacuzzi. En dat voor een Acsi-tarief van € 20,00. Morgen met het OV naar Lagos, schijnt goed te kunnen.
V: 129.633; A: 129.796
Rijtemperatuur: tussen 17 en 23 graden.
