13.000 stappen in lagos
Een dagje stilstaan op Turiscampo betekent nog niet een dagje stilzitten. Degene die W kennen weten wel beter. De Portugese busmaatschappij EVA bracht ons voor € 1,90 pp/enkele reis naar het busstation in Lagos (bushalte voor de deur van de camping), waarna we uiteindelijk na 13.000 stappen ruim vier uur later weer bij ons campertje konden neerstrijken.
maandag 25 maart: @ espiche bij lagos
Lagos is een stad waarvan je de historie van de zeevaart kunt aflezen. In het begin van de 15e eeuw zeilden de eerste houten schepen, karvelen, de haven uit op weg naar nog onbekende bestemmingen. Een replica van zo’n karveel ligt nu pronken in de haven. Het gaat om de nagebouwde Boa Esperança, een schuitje van nog geen 24 meter lang. Dat die notendopjes de oceanen konden trotseren is een wonder. Al eerder heb ik verteld dat de aanstichter van deze zeereizen Hendrik de Zeevaarder was. Lagos was al zo’n 3.500 jaar oud toen onze Hendrik door de straten liep. Finiciërs, Carthagers, Grieken en Romeinen waren hem voor. De Romeinen gaven de stad de naam Lagobriga.
De Moren hebben de grootste stempel op de stad gedrukt: ze sloegen putten, bouwden irrigatiewerken, plantten amandelbomen en introduceerden de sinaasappel. Ook op het gebied van wetenschap, architectuur en geneeskunde waren ze hun tijd ver vooruit. De Moren werden de stad en het land uitgeknikkerd en dank zij de ontdekkingsreizen werd Portugal (en Lagos) groot. De slavenhandel speelde daarbij ook een belangrijke rol. Lagos had de eer de eerste slavenmarkt van Europa te hebben (1444). Dat Lagos zo’n geliefde havenplaats was had te maken met de beschutte ligging van de stad ten opzichte van de zee. Mooie stad om door heen te slenteren en als je loopt vergeet dan niet regelmatig naar beneden te kijken: mooie patronen in het plaveisel. Kijk je opzij dan zie je veel tegeltjes op de muren.
Koffie op de Praça Gil Eanes. Het plein is genoemd naar één van de Portugese ontdekkingsreizigers, geboren in Lagos. Twee kerken (Igreja de Santa Maria en Igreja de Santo Antonio – tevens historisch museum) en een fort (Forte da Bandeira) later werd het tijd voor de lunch. We hadden een goede smoes om alle gebouwen alleen aan de buitenkant te bewonderen, want op maandag is alles dicht.
Aan de andere kant van de Rio Bensafrim ligt de Marina, te bereiken via een voetgangersbrug. Daar vonden we een leuk tentje waar W zich aansloot bij de vele Engelsen in deze regio en dus fish and chips bestelde. Ik hield het bij chicken piri piri, de piri geeft net een Portugees tintje aan het eten. Weggespoeld met een glas Sagres, het lokale Portugese biertje (eigendom van Heineken, maar ondanks dat goed te pruimen). Het logo van het Sagresbier herinnert me aan het feit dat ik nog een vraag moet beantwoorden van vaste lezer T: “wat is dat voor kruis dat je geplaatst hebt bij het verhaal over het fort van Sagres?” Het is een replica van een steen die de ontdekkingsreizigers plaatsten als ze weer een stukje van de wereld voor Portugal in bezit hadden genomen. Iets van: “afblijven, dit is van ons!”. Het wapen van Hendrik de Zeevaarder ziet er hetzelfde uit, evenals het logo van het biermerk Sagres.
Op het heetst van de dag gaf de thermometer 23 graden aan, een heerlijk temperatuurtje. En: het was weer een mooie dag.
