vila nova de milfontes
woensdag 29 maart: vila nova de milfontes
Een rustig dagje op de camping (bijna) aan de monding van de Rio Mira, zo’n 115 kilometer ten zuiden van Lissabon. De Mira is qua lengte de tiende rivier van Portugal (de Taag staat op plek één). Volgens de boekjes is de Mira de schoonste rivier van Portugal, dus het restaurant dat adverteert met “vis zonder plastic” kon nog wel eens gelijk hebben. Vandaag een uitgebreide wandeling door het stadje, langs de rivier en naar de oceaan, goed voor ruim 10.000 stappen (W heeft er 's middags nog een paar duizend bij aangeknoopt). De rest van de dag genoten van de geuren van het bos van de camping, vooral veroorzaakt door de zon die op de eucalyptusbomen brandde en een licht briesje dat de geuren verspreidde. Strak blauw en 23 graden, we hebben het wel eens voor minder gedaan. MeteoFrance had weer eens een leuk plaatje op haar site staan, ik wil het jullie niet onthouden. Voor de Portugalkenners: we zitten op dit moment in de Alentejo.
Milfontes is zo’n stadje waar vooral Portugezen vakantie houden, al zou je dat niet zeggen als je kijkt naar de nummerborden van de auto’s op onze camping. Weinig Nederlanders. Het ligt eigenlijk zo “afgelegen” dat de grote supermarktketens er geen brood in zien om hier een vestiging te openen. We hebben de sinaasappeltjes en het broodje dus moeten kopen bij een plaatselijke kleingrutter. Door typisch Portugese straatjes (mooie steentjes op de grond, nog mooiere tegels aan de muren voor zover die niet wit en blauw waren en vooral alle wegen hellend) liepen we naar onze eerste stop. Deze was aan de Rio Mira, bij het fort van São Clemente, gebouwd rond 1600 in opdracht van koning Filips II van Portugal om het stadje te beschermen tegen de constante aanvallen van piraten. Het is al jaren in particuliere handen, dus meer dan de buitenkant hebben we er niet van kunnen zien. Filips II van Portugal is overigens dezelfde persoon als Filips III van Spanje. Spanje had in 1580 Portugal geannexeerd omdat de koninklijke familie hier uitgestorven was; Portugal heeft vervolgens 60 jaar deel uitgemaakt van het Spaanse rijk. Op het pleintje waaraan het fort ligt (met een mooi uitzicht over de rivier) staat een monument ter herinnering aan de eerste vlucht van Portugal naar Macau (bij China) begin jaren 20 van de vorige eeuw.
Langs de rivier wandelden we naar het uitzichtpunt Farol de Milfontes, de plek waar het zoete water in het zoute overgaat. Het leuke van het stadje is dat het niet alleen zeestranden, maar ook zandstranden langs de rivier heeft.
W stond nog een aantal keren verlekkerd te kijken naar routeborden van de Rota Vicentina, een wandelpad van zo’n 125 kilometer van Sagres (Cabo de São Vicente) naar Porto Covo, ook genoemd de Fisherman’s Trail. Je kunt door de desolate binnenlanden terug en met een paar extra lusjes ben je dan in totaal zo'n 350 kilometer onderweg. De route volgt paden die oorspronkelijk door vissers en handelaren gebruikt werden om de regio te doorkruisen. Je kunt ook delen suppen of per kano afleggen.
Opvallend in Portugal zijn de vele borden die aangeven dat er weer eens een of andere openbare ruimte wordt gerenoveerd. In Lagos werd het museum aangepakt en hier in Milfontes was het de beurt aan een sportcomplex. Er wordt exact vermeld wat de prijs van de verbouwing is, tot op de cent nauwkeurig. Zou er in Portugal nooit een verbouwing uit de klauwen lopen?
